Η παρέα μεγαλώνει, μέσω των Εξομολογήσεων και χάρη στην αυτοοργάνωση των αναγνωστών τους (χωρίς την συνδρομή του επίσημου LIFO.gr δηλαδή).
Χθες το Σάββατο πραγματοποιήθηκε η δεύτερη συνάντηση αναγνωστών της LiFO στο Θησείο, χωρίς τον τίτλο των μοναχικών αυτή τη φορά. Παρά την απεργία του μετρό αλλά και την χαμηλότερη ανταπόκριση των αναγνωστών στις εξομολογήσεις -περίπου το ένα τρίτο είχε δηλώσει αυτή τη φορά ότι θα πάει-, η συνάντηση πραγματοποιήθηκε και μάλιστα με μεγαλύτερη προσέλευση. Πρώτος και καλύτερος ο Σπύρος, που είχε έρθει και την πρώτη φορά και μάλιστα λειτούργησε σαν ορόσημο, αφού σχεδόν κανείς δεν είχε πάλι εφημερίδα, ωστόσο τα παιδιά τον αναγνώρισαν από τη φωτογραφία. Τελικά μαζεύτηκαν δέκα άτομα, άλλοι μόνοι, άλλοι παρακινούμενοι από κάποιον φίλο τους. Η δέκατη, η Ειρήνη πέρασε απλά να δει "με ποιους μιλάει εδώ και ένα χρόνο" όπως είπε, αφού ήταν άρρωστη και έπρεπε να φύγει. Αν ξαναγίνει πάντως συνάντηση είπε πως σίγουρα θα είναι εκεί.
Τα παιδιά σιγά σιγά μαζεύονται και υπάρχει μια σχετική αμηχανία στην αρχή. Στο δρόμο προς την καφετέρια αναρωτιόμαστε αν ο διοργανωτής, που δεν εμφανίστηκε ούτε αυτή τη φορά, είναι κρυμμένος σε καμιά γωνιά και μας παρακολουθεί. Η Θάλεια αστειεύεται λέγοντας πως ίσως ο διοργανωτής είναι κάποιος μαγαζάτορας του Θησείου που προωθεί έξυπνα την επιχείρησή του. Και φτάνουμε στην καφετέρια και έχουν όλοι πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες να πουν. Η Θάλεια ήρθε με τον Σωτήρη αλλά δεν γνωρίζονταν. Γνωρίστηκαν πριν κάποιες μέρες στις εξομολογήσεις όταν η Θάλεια έγραψε πως αναζητά ένα άτομο που να ξέρει από φωτογραφία και το Σάββατο συναντήθηκαν πρώτη φορά με τις φωτογραφικές ανά χείρας (εξ ου και οι επαγγελματικές μας φωτογραφίες από τον Σωτήρη).
Ο Κώστας ήρθε με τη Μάρθα που είχε διαβάσει για τη συνάντηση και ήταν η μόνη που κρατούσε εφημερίδα. Είναι κοινωνικοί λειτουργοί και αγαπούν πολύ τη δουλειά και το αντικείμενό τους, δεν θα την άλλαζαν για κάτι άλλο. Η Εβίν, η εξωτική της παρέας, είναι από τη Συρία και θα θελε να είναι στο διπλωματικό σώμα αλλά όπως λέει είναι πολύ δύσκολο κάτι τέτοιο. Ο Αλέξανδρος είναι μηχανικός αλλά και δεινός ποδηλάτης αφού πηγαίνει με το ποδήλατο από τα Σεπόλια στη Γλυφάδα και πάλι πίσω. Όλοι τους διαφορετικοί αλλά τους ενώνει η διάθεση να γνωρίσουν νέα άτομα. Χωρίς δισταγμούς και επιφυλάξεις για το ποιος είναι αυτός που κάθεται απέναντί τους μοιράζονται τις ιστορίες τους... Αλλά αυτή τη φορά ας μας τα πουν οι ίδιοι:
Θάλεια:
Ήταν πολύ ενδιαφέρον πιστεύω γιατί ήμασταν όλοι πολλοί διαφορετικοί αλλά περάσαμε ωραία. Άντε να δούνε ότι μαζεύτηκαν παραπάνω άτομα απ' ότι στην πρώτη για να μαζεύονται παραπάνω και να κάνουμε το street party που λέγανε!
Σωτήρης:
Πολύ ενδιαφέρουσα η χθεσινή συνάντηση ελπίζω να μαζευτούμε ξανά το επόμενο Σάββατο.
Σπύρος:
Ήρθα για 2η φορά σε αυτή τη συνάντηση και ο λόγος δεν είναι άλλος από αυτόν που ήταν και την προηγούμενη φορά... να γνωρίσω νέα άτομα φυσικά! Τι να πω; Με ενδιαφέρουν οι άνθρωποι. Καταρχήν χάρηκα πολύ που μαζευτήκαμε 10 άτομα! Ήμουν ακόμη πιο απαισιόδοξος για την προσέλευση από την προηγούμενη φορά, λόγω της απεργίας του Μετρό και του ότι δεν είχε τόσο συμμετοχή αυτή τη φορά στα θέματα ο κόσμος.
Αρκετά φιλικά όλα τα παιδιά, κάποια πιο έξω καρδιά, κάποια πιο κλεισμένα.. Στο τέλος της βραδιάς ήταν 2 που συμπάθησα πιο πολύ και ένιωσα ότι είναι πιο κοντά στον χαρακτήρα μου. Με όλους πάντως θα έβγαινα ξανά.
Ένα πράγμα που παρατήρησα ήταν ότι ήμασταν αρκετά διαφορετικοί χαρακτήρες με διαφορετικά background αλλά και διαφορετικούς στόχους για το μέλλον.
Ένα άλλο πράγμα που παρατήρησα και μου έκανε εντύπωση ήταν ότι είχαμε και αυτή τη φορά άτομο στην παρέα που έχει γεννηθεί στο εξωτερικό! Μετανάστης ή όχι, δεν ξέρω αν έχουν ελληνική υπηκοότητα. Μιλάω για τη Μιλένα και την Εβίν. 2 στα 2 και ειδικά με τόση μικρή προσέλευση είναι μεγάλο ποσοστό και το λέω ως κάτι θετικό έτσι;
Τι άλλο; Αυτά νομίζω... Εν κατακλείδι χάρηκα που μαζεύτηκε κόσμος και μάλιστα περισσότερος από την προηγούμενη φορά, χάρηκα που γνώρισα νέα άτομα, άκουσα τις ιστορίες τους και με κάποια από αυτά ίσως κρατήσουμε επαφή και ξαναβρεθούμε και πέρασα ένα πολύ όμορφο απόγευμα!
Αλέξανδρος:
Φτάνοντας στην γέφυρα υπέθεσα ότι δεν θα έχει πάει κανείς.
Ίσως λόγω της προηγούμενης συνάντησης που σε μια στήλη που έχει αρκετή κινητικότητα με αφορμή τη μοναξιά του καθένα, εμφανίστηκαν ουσιαστικά 2 άτομα. (τα άλλα 2 μέλη ήταν εκεί για δημοσιογραφικούς λόγους;). Πλησιάζοντας με ο Σπύρος και λέγοντας μου είσαι εδώ για τη συνάντηση λέω οκ τουλάχιστον υπάρχει ένας..
Όσο πέρναγε η ώρα και έφτανε κόσμος σκεφτόμουν τι παρακίνησε τον καθένα να εμφανιστεί σε μια συνάντηση τόσο ανεπίσημη και χωρίς κάποια τρομερή οργάνωση.
Στην αρχή όλοι είμαστε κάπως εγώ δεν μίλαγα.
Πηγαίνοντας στο καφέ η Σοφία και ο Δημήτρης ξεκίνησαν να μας ανοίγουν όσο μπορούσαν με κάποιες ερωτήσεις για να σπάσει ο πάγος. Μου θύμισε συνάντηση φόρουμ. Η διαφορά είναι ότι στο φόρουμ πάνε άνθρωποι με κάποιο κοινό ενδιαφέρον (μηχανές, ποδήλατα, φωτογραφία, ψάρεμα κτλ). Βέβαια λόγω του ότι το κοινό ήταν από τις εξομολογήσεις έγιναν μερικές σε μορφή παρέας.
Δεν ξέρω αν όσοι ήρθαν βρήκαν αυτό που τους παρακίνησε να εμφανιστούν στην συνάντηση. Εγώ το βρήκα και θα πάω και στην επόμενη για να κάνω support σε αυτούς που ψάχνουν ένα λόγο να βγουν από το σπίτι και από την οθόνη και να βιώσουν την αληθινή επαφή μέσα από βλέμματα χαμόγελα ατάκες που βγαίνουν από όλο το σώμα των ανθρώπων και όχι μόνο από τα πάνω άκρα ( χέρια-δάχτυλα-πληκτρολόγιο-enter).
Ανανεώνουμε λοιπόν το ραντεβού μας το επόμενο Σάββατο!
σχόλια