Περάσαν δύο χρόνια. Πολλά αλλάξαν αυτά τα δύο χρόνια. Ένα όμως έμεινε ίδιο. Αυτό δεν άλλαξε. Αυτό ίσως δεν αλλάξει και ποτέ. Η αγάπη μου για σένα. Έχω μήνες να σε δω. Ίσως να μη σε ξαναδώ και ποτέ. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να το γνωρίζω. Άλλος κινεί τα νήματα. Εγώ είμαι μια απλή μαριονέτα σ' αυτό το παιχνίδι που λέγεται ζωή, η ζωή μου. Όσος καιρός όμως και να περάσει η αγάπη μου δε σβήνει. Για την ακρίβεια μεγαλώνει. Δεν ξέρω γιατί. Λένε πως μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται. Εγώ τίποτα δεν έχω λησμονήσει.
Ακόμη θυμάμαι την πρώτη φορά που σε είδα. Ακόμη θυμάμαι την πρώτη φορά που σε πρόσεξα. Σαν να ήταν χθες. Κι όμως έχουν περάσει έξι χρόνια νομίζω. Όσα όμως και να περάσουν για μένα θα είναι σαν χθες που μιλήσαμε. Θα είναι σαν χθες που σε φίλησα. Θα είναι σα χθες που έκλαψα. Θα είναι σα χθες που ένιωσα αυτόν τον χτύπο στην καρδιά. Πόσο θα 'θελα να τον ξανανιώσω. Δεν ξέρω τι έφταιξε. Έκανα πολλά λάθη στη ζωή μου. Όμως ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όλα έληξαν τόσο άδοξα. Δε φοβάμαι. Δε μετανιώνω. Και ξέρω πως ο χρόνος δε θα γυρίσει πίσω. Και δε θέλω να γυρίσει. Γιατί ακόμη κι αν γύριζε εγώ πάλι τις ίδιες επιλογές θα έκανα στη ζωή μου. Δεν ξέρω γιατί σ' αγαπώ. Γιατί εσένα. Είναι αυτό που λένε πως ο έρωτας είναι τυφλός. Μάλλον έτσι θα 'ναι. Γιατί όταν έρχεται η λογική μου δεν καταλαβαίνω, γιατί εσένα. Όλα ίσως να 'ταν πιο ανώδυνα αν δε σ' αγαπούσα. Αν επιλέγαμε ποιον θ' αγαπήσουμε, ποιον θα ερωτευτούμε. Αν είχα αυτήν την επιλογή σίγουρα δε θα διάλεγα εσένα. Έτσι είναι όμως η ζωή και μάλλον δεν είμαι εγώ αυτή που θα την αλλάξει.
Περάσαν κιόλας δύο χρόνια. Δεν κατάλαβα πως έφυγαν. Σα χθες μου φαίνεται. Μέσα σε μια στιγμή μ' έκανες την πιο ευτυχισμένη γυναίκα στον κόσμο και την επόμενη ακριβώς στιγμή την πιο δυστυχισμένη. Ένιωσα σαν το πεντάχρονο παιδί, που του δίνεις για πρώτη φορά παγωτό και εκείνη τη στιγμή που το δοκιμάζει για πρώτη φορά κι είναι τόσο χαρούμενο εσύ του το παίρνεις από τα χέρια, γιατί τελευταία στιγμή σκέφτεσαι πως θα του χαλάσουν τα δόντια. Κι εκείνο μέσα σε μια στιγμή γίνεται τόσο δυστυχισμένο. Χαζή ίσως η παρομοίωσή μου, αλλά νομίζω κάπως έτσι ένιωσα. Πολλές φορές ευχήθηκα να μην είχε έρθει εκείνη η μέρα. Να είχα κάνει κάτι άλλο. Να είχα πάει κάπου αλλού. Ίσως να μην έπινα. Πολλές φορές όμως σκέφτηκα πως άξιζε ακόμη και γι' αυτή τη στιγμή, όσο λίγο κι αν κράτησε. Γιάτι άξιζε τον κόπο. Χάλασες τα πάντα, γιατί θα μπορούσαν όλα να ήταν όπως παλιά. Τώρα όμως δεν είναι. Δεν ξέρω που είσαι. Πάντα εύχομαι να είσαι καλά. Πάντα εύχομαι να είσαι ευτυχισμένος. Πάντα εύχομαι να έχεις αυτήν που αγαπάς κι ας μην είμαι εγώ αυτή. Αχ και να 'ξερες πόσο θα το ήθελα να είμαι εγώ αυτή που σε κάνει να γελάς.
Περάσαν δύο χρόνια. Σήμερα όλη μέρα εσένα σκεφτόμουν. Ήθελα τόσο πολύ να σε πάρω τηλέφωνο ν' ακούσω τη φωνή σου. Να μιλήσουμε όπως παλιά, για όλα και για τίποτα. Δεν σε πήρα. Όχι γιατί ντρεπόμουν. Όχι γιατί δεν είχα τα κότσια. Απλά φοβήθηκα ότι θα μου μίλαγες όπως παλιά. Εσύ δε θα θυμόσουν αυτή τη μέρα. Φοβήθηκα αυτό που κάτα βάθος ξέρω. Πως για σένα δε σήμαινε τίποτα.
Περάσαν κιόλας δύο χρόνια. Πολλά αλλάξαν αυτά τα δύο χρόνια. Ένα όμως έμεινε ίδιο. Η αγάπη μου για σένα. Γιατί όπου κι αν είσαι κι ό,τι κι αν κάνεις θα είσαι για πάντα ο καλύτερός μου φίλος και θα είμαι για πάντα η καλύτερή σου φίλη. Γιατί μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ αγάπη μου.
σχόλια