Παρασκευή, 6/02
Προσπαθώ να φτιάξω ένακέικ με φουντούκια. Μια παραδοσιακήσυνταγή από τον ιταλικό Βορρά. Τηνανακάλυψα στο βιβλίο The Four Seasons of ItalianCooking. Υπέροχο βιβλίο με, απ' ό,τιμπορώ να καταλάβω, αληθινές παραδοσιακέςιταλικές συνταγές. Στο κεφάλι μουκουδουνίζει ξανά η σκέψη πως αυτή ηχώρα, με την οποία είμαστε απόλυτοιγείτονες και παράγουμε ακριβώς τα ίδιαπροϊόντα, έχει απείρως ανώτερη κουζίνα.Προθερμαίνω το φούρνο στους 175 βαθμούς.Απλώνω σε ένα ταψί δύο φλυτζάνιααποφλοιωμένα φουντούκια, τα ψήνω γιαένα δεκάλεπτο, αφήνω να κρυώσουν και τααλέθω. Κοσκινίζω δύο φλιτζάνια αλεύριμαζί με δύο κουταλάκια bakingpowder. Στο μίξερ χτυπώ γιαπερίπου τρία λεπτά τρία αυγά με έναφλιτζάνι ζάχαρη μέχρι να έχω ένα αφράτο,σχεδόν λευκό μείγμα. Χαμηλώνω τηνταχύτητα του μίξερ και προσθέτω εφτάκουταλιές λιωμένο ανάλατο βούτυρο, έναφλυτζανάκι εσπρέσο, μισό φλυτζάνι γάλα,ένα σφηνάκι ρούμι, ένα κουταλάκι ελαιόλαδοκαι ένα κουταλάκι απόσταγμα βανίλιας.Προσθέτω τα φουντούκια και 8 μπισκόταamaretti θρυμματισμένα.Σταματώ το μίξερ και με μια σπάτουλαπροσθέτω το αλεύρι και ανακατεύω κυκλικά.Βάζω το μείγμα σε ταψί και ψήνω για 45λεπτά. Το άρωμα που αναδύεται από τοφούρνο είναι μοναδικό, όπως και οιπερισσότερες ιταλικές συνταγές. Τοαφήνω να κρυώσει και σκέφτομαι πως αυτότο κέικ κάνει για τέλειο πρωινό.
Δευτέρα, 9/02
Ανακατεύω τα ντουλάπιατης κουζίνας. Όλο μαζεύω μαζεύω καιφυλάω - ήθελα να ‘ξερα ποιος θα τα φάειόλα αυτά. Σε μια γωνιά ανακαλύπτω έναβαζάκι με καρδιές αγκινάρας διατηρημένεςσε λάδι. Μοναδικός μεζές. Η Τίνα τονέστειλε από την Κρήτη τις γιορτές.Στεγνώνω τα αγκιναράκια από το λάδι καιτα σκουπίζω με χαρτί κουζίνας. Όσο πιοελαφριά τόσο πιο ωραία θα δέσουν με τηνυπόλοιπη σαλάτα. Πλένω δύο ματσάκιαρόκας. Την πήρα από τη λαϊκή, με μικρότεραφύλλα από αυτές του καλοκαιριού, πολύπιπεράτη γεύση. Είναι σαν να σφίχτηκεαπό το κρύο, «κάκιωσε» και έγινε καυτερή.Τέλεια. Ανοίγω τη λαδόκολλα με το ζαμπόνΠάρμας και μυρίζω το τέλειο καπνιστόκρέας. Ντρέσινγκ απλούστατο. Ελαιόλαδο,ξύδι μπαλσάμικο, λίγος χυμός λεμονιού,αλάτι και πιπέρι. Στο μπολ η ρόκα και οιαγκινάρες. Περιχύνω το ντρέσινγκ καιανακατεύω τα φύλλα με το χέρι. Μοιράζωτη σαλάτα σε ωραία βουναλάκια σε λευκάπιάτα και γαρνίρω με το ζαμπόν. Απλώςάψογο φαγητό. Σκέφτομαι πως το καλοκαίριη καλοκαιρινή ρόκα θα κάνει αυτό τοπιάτο να έχει τελείως διαφορετική γεύση...
Τρίτη, 10/02
Τι να παίζει φέτος μετον καιρό; Δεν μπορώ να πω ότι είχαμεκαι κάνα φοβερό χειμώνα πάντως. Κάτικρυάκια και μετά δεκαπεντάρια καιδεκαεξάρια. Αίσχος. Οι φρέζιες στομπαλκόνια έχουν ήδη μπουμπούκια. Εγώδεν έχω καμία διάθεση για κηπουρικήακόμα, παρ' όλα αυτά, αν είναι να φυτέψωβολβούς, είναι ή τώρα ή ποτέ. Σκέφτηκαπως θα ‘ταν τέλειο να έπαιρνα μια μεγάληποσότητα από ένα είδος λουλουδιού (ίσωςνεραγκούλες) και να το φύτευα αδιάκριτασε όλες τις γλάστρες του κήπου. Ότανανθίσουν θα είναι πολύ εντυπωσιακά καιίσως κρύψουν και για λίγο τους πάπυρουςπου αντιπαθώ και όσο περισσότερο τουςαντιπαθώ άλλο τόσο αυτοί θεριεύουν.Πάντως δεν τους αλλάζω, είναι πολύμεγάλος κόπος να φυτεύεις καινούργιαφυτά σε μπαλκόνια. Όχι άλλοι πόνοι στημέση για φέτος. Λίγες απλές κινήσειςκαι (hopefully) εντυπωσιακόαποτέλεσμα. Για το ερωτικό τεύχος πουβγαίνει έχω κάτι να αντιπροτείνω απόόλα όσα γράφονται στο αφιέρωμα: ερωτευτείτεπαραδοσιακά, μην τρέχετε, μην προσπαθείτεστο Ίντερνετ, μην έχετε ελπίδες, ησοκολάτα όντως σημαίνει κάτι για τακορίτσια, να είστε ευγενικοί, ρομαντισμόςδεν είναι τα κόκκινα τριαντάφυλλα, ταΆρλεκιν είναι για τις γριές και όντωςο έρωτας -αν το θέλετε- μπορεί να περάσειαπό το στομάχι.
Σας φιλώ!
σχόλια