Βόλτα

Σάββατο, 11/04

Συνεχίζω, σταδιακά, ναεπιμελούμαι τον κήπο μου. Στο πίσωμπαλκόνι στοιχισμένες, δεκάδες μικρέςγλάστρες με σπόρους που περιμένουν ναφυτρώσουν. Ντοματάκια τσέρι, καυτερέςπιπεριές, άγρια ρόκα, γεράνια και κάτιάλλα, λίγο πιο ειδικά, που δεν έχω ιδέααν θα τα καταφέρουν. Φέτος, πάντως, ταπροσέχω πιο πολύ από πέρσι και τους δίνωπολύ περισσότερη σημασία από άλλεςχρονιές. Δεν τους μιλώ και ούτε τουςτραγουδώ, απλώς έχω αρχίσει κι εγώ ναμαθαίνω κάτι τόσα χρόνια μέσα στα χώματα.Έχω μια μεγαλύτερη ιδέα ως προς το πούτους ταιριάζει καλύτερα να βρίσκονται,ανάλογα με τα χρώματα, τον ήλιος, τη σκιάπου χρειάζονται. Γίναμε λίγο πιο φίλοιαπό παλιά. Υπάρχουν μερικές ανάγκεςακόμα. Όπως, ας πούμε, τρία ψηλά δέντρανα μας κρύβουν από τους απέναντι - ίσωςμια σειρά από φουντωτά μπαμπού να κάνουντη δουλειά. Και μόνο που τα σκέφτομαι,ακούω το τρυφερό τους θρόισμα. Αριστούργημα.Λένε πως είναι πολύ καλό να έχεις μπαμπούστο κήπο σου. Φιλτράρουν την αρνητικήενέργεια...

Κυριακή, 12/04

Κατηφορίζουμε την οδόΕρμού, με κατεύθυνση το Γκάζι, γιαμεσημεριανό. Η εικόνα αυτού του δρόμουείναι σκέτη κατάθλιψη. Από την αρχή τουβλέπεις μόνο ασχήμια. Οι υπάλληλοι τωνινστιτούτων αδυνατίσματος σε κυνηγάνεμε δώρα, οι Μεξικάνοι παίζουν μουσική,και πιο κάτω αρχίζει το δράμα με τουςπωλητές με τις fake τσάντες.Έξω από το Ζara ένας τύποςπουλάει πίνακες αλά Μποτέρο και έχεικαλύψει κυριολεκτικά όλη τη βιτρίνατου μαγαζιού με τους πίνακές του. Όμωςο εφιάλτης ξεκινά πιο κάτω, στον πεζόδρομομετά το Θησείο. Εκεί έχει εξελιχθεί ένααπό τα μεγαλύτερα fleamarkets της πόλης. Φρίκη.Δεκάδες τύποι έχουν απλωμένα κάτι ρούχακαι πάνω ξεπουλάνε σκουπίδια που ξεθάβουναπό σπίτια πεθαμένων, κυρίως. Στον πιοόμορφο πεζόδρομο της πόλης δεν μπορείςνα κάνεις βόλτα την Κυριακή, γιατίσιχαίνεσαι από την τσίκνα των hotdog. Μέσα από τα σκουπίδιαυψώνεται ένα καταπράσινο λοφάκι. Ο αέραςπηγαινοφέρνει τις μεγαλωμένες πρασινάδεςπου μοιάζουν με πολυτελές ύφασμα. Ακριβώςαπό κάτω ένας Τσιγγάνος πουλά βρακιάκαθισμένος σε ένα παιδικό καροτσάκι.Δραπετεύω σχεδόν τρέχοντας. Πάντως,ακόμα και στο Κάιρο, στους κεντρικούςδρόμους, δεν βλέπεις τέτοια φαινόμενα.Στο τέρμα του δρόμου μια γιγαντιαίαλεύκα είναι σαν γλυπτό του JeffKoons - προχωρώ χωρίς νακοιτάω πίσω μου. Την Τετάρτη θα πάωταξίδι.

Καλό πάσχα. Σας φιλώ.