Πρόσωπα φωτεινά, που τα συμπαθείς αμέσως. Μου χαμογελούν, με ζεσταίνουν. Τους κρυφοκοιτάζω κι αναρωτιέμαι τι να σκέφτονται για μένα.
Τι είναι αυτό που μου ζήτησε ο Τσαγκαρουσιάνος να κάνω κι εγώ είπα αμέσως «ναι». Guest editor. Wow!
Ναι, να στήσω τις δικές μου σελίδες σε ένα τεύχος της LifO συλλεκτικό;
Να το δω σοβαρά, αστεία, κανονικά (τι θα πει κανονικά;), πώς;
Διάλεξε εσύ την ύλη, λέει ο Στάθης, από τους στίχους σου. Αυτή είναι η αφορμή για να το κάνεις. Μοίρασε τους στίχους σου .
Ο Αρκάς, λέω, θα γράψει; Η Κική Δημουλά; Αρχίζω να κατεβάζω ονόματα άπιαστα. Ονόματα που είναι δικά μου, κι ας μην το ξέρουν.
Ο Γαβράς, ο Γέρος, ο Λαζόπουλος, η Αρλέτα, ο Ξανθούλης, ο πατέρας Φιλόθεος, ο Χριστιανόπουλος, ο Αλαίν ντε Μποτόν, η Ράτκα.
Κι άρχισαν να έρχονται τα δώρα. Οι ζωγραφιές των φίλων μου. Οι μουσικοί του Γιώργου Κουτσονάσιου, τα τριαντάφυλλα της Aloka, τα παιδιά από το «καλλιτεχνικό γυμνάσιο», μου λέει η Παπαδοπούλου, να ζωγραφίσουν το «η αγάπη θα σε βρει...», κι εσύ η ίδια λέω στην Κατερίνα, ο Βασιλικός των Raining Pleasure, που βρεθήκαμε στο Παλλάς για την Πλάτωνος και μετά ήρθε το ποίημά του, ο Άγγελος Μέντης, που έφτιαξε ήδη τη μακέτα του Παλλάς, αχ, να τηδείξουμε, τι ωραία, αλλά έφτιαξε και φωτογράφησε ιστορίες με ζαχαρωτά... και μετά τα έφαγε. Ο Λαζόγκας να μας δώσει ένα Γυμνό του, ο Stereo Mike και ο Θοδωρής κι οι Ονειράμα και ο Πέτρος Μπαζός να γράψει για την πόλη μαζί με τον Μποτόν και η Γεωργία Οικονόμου, η νεαρή φωτογράφος που συμμετείχε στην έκθεση φωτογραφίας στην Τεχνόπολη, στο Γκάζι, να φέρει ρόδια.
Το ποίημα της Προστάτιδας μου Αγίας Δημουλά ήρθε και ήρθανε και τα δάκρυά μου μαζί για την τιμή την ανεκτίμητη που μου έκανε.
Η αγαπημένη μου φίλη Σμαρούλα Παντελή δέχτηκε να συνομιλήσει με τον πατέρα Φιλόθεο Φάρο που αγαπώ από μακριά και δεν το ξέρει.
Ήθελα να τελειώσει αμέσως όλο αυτό, πριν αρχίσει το μυαλό και κρίνει τις επιλογές. Όλοι μου έδωσαν τα δώρα τους με χαρά, ακόμη κι αυτοί που δεν πρόφτασαν να δημιουργήσουν κάτι, αλλά μου είπαν με τον τρόπο τους πως με αγαπούν.
Από τον Στάθη και τον Μιχάλη στις ιδέες ως τον Freddy που με φωτογράφησε και τον Σταθάκη που έστησε όλη τη δουλειά, καθώς και τη Δέσποινα για τα κείμενά της, μα και όλα αυτά τα γελαστά πρόσωπα που δούλευαν μπροστά στους υπολογιστές τους για το θέμα. Είναι τόσο ωραίο να σου επιτρέπουν κάποιοι άνθρωποι να παίξεις και να σου δίνουνε το χώρο τους και να σε στηρίζουν και να κάνεις κάτι καινούργιο για σένα, έτσι όπως θα άρχιζες ένα παιχνίδι που αγαπάς. Σας ευχαριστώ όλους και γι' αυτή την τιμή που μου κάνετε, αλλά και για αυτό που κάνετε έτσι κι αλλιώς για να έχει η πόλη LifO.
σχόλια