Δεν θα πάρω πολύ από τον χρόνο σας, αλλά χρειάζομαι τη γνώμη σας γιατί δεν ξέρω ποιον να ρωτήσω για το θέμα αυτό. Η κόρη μου σίγουρα πάσχει από διατροφική διαταραχή. Μια είναι ανορεκτική, μια γίνεται βουλιμική. Η εμμονή της είναι να μην πάρει βάρος, αν και είναι 42 κιλά με ύψος 1,75. Έτσι κάνει τα πάντα για να μην πάρει κιλά. Στην αρχή δεν το καταλάβαμε γιατί μείωνε τις μερίδες του φαγητού της λίγο κάθε φορά και άφηνε στο πιάτο της όλο και περισσότερα αποφάγια, που τα πατίκωνε, λες και δεν φαινόταν ότι δεν έχει αγγίξει μπουκιά. Μετά έβρισκε διάφορες δικαιολογίες για να λείπει την ώρα του φαγητού, και μετά απλά δεν την βλέπαμε ποτέ να τρώει παρά μόνο να αδυνατίζει και να κρύβεται πίσω από πολύ φαρδιά ρούχα. Η εμμονή δε ότι ήταν χοντρή δεν έφευγε ποτέ. Όταν πια αναγκαστήκαμε να της μιλήσουμε, με το που έβλεπε φαγητό έκλεγε σαν να έβλεπε κάποιον εχθρό. Μετά από πολύ προσπάθεια άρχισε να τρώει λίγο, αλλά μετά πήγε στο άλλο άκρο. Έτρωγε ασταμάτητα, γλυκά, λιπαρά, αλλά δεν πάχαινε, πράγμα το οποίο μας παραξένεψε. Προσέξαμε ότι μετά από κάθε γεύμα την έπιανε ξαφνικά κατούρημα και έπρεπε να τρέξει στην τουαλέτα. Όταν έβγαινε μύριζε κάπως η αναπνοή της, φαινόταν λίγο χλωμή και κάποια στιγμή προσέξαμε ότι είχε σημάδια σαν από δόντια στα κόκαλα στις αρθρώσεις στο πάνω μέρος της παλάμης της. Μετά συνέχιζε να τρώει ασταμάτητα πάλι. Αφού αναρωτιόμασταν πού έβαζε τόσο φαγητό. Αφού τη ρωτήσαμε για τις πληγές αυτές και ακούσαμε δικαιολογίες που και ένα παιδάκι 3 χρόνων δεν θα τόλμαγε να δώσει, σε λίγο καιρό σταμάτησαν να εμφανίζονται, αλλά η συμπεριφορά συνεχιζόταν. Τα δόντια της έμοιαζαν να χαλάνε κάπως, στράβωναν, και προσέξαμε ότι σε κάποια ήταν οι γωνίτσες σπασμένες. Καταλάβαμε ότι ξερνούσε κάθε γεύμα.
Δεν την καταλαβαίνουμε αυτή την αρρώστια που έχει και ίσως γι' αυτό και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Η αρρώστια αυτή είναι ύπουλη και δύσκολη να την καταλάβει κανείς, παρά μόνο όταν πια υπάρχει. Και η ανάρρωση είναι δύσκολη γιατί στο θέμα του φαγητού δεν μπορεί κανείς να κάνει αποχή όπως σε άλλους εθισμούς, αλλά πρέπει να μάθει την ισορροπία. Η δε εμμονή με το όμορφο σώμα τη στιγμή που κάποιος αποκτά διατροφική διαταραχή είναι λεπτή. Θα σας στενοχωρήσω, αλλά θέλω να σας επιστήσω την προσοχή στο πόσο σοβαρή έως και θανάσιμη είναι αυτή η αρρώστια. Και η ανάρρωσή της δεν έχει να κάνει μόνο με το σωματικό, το ότι πρέπει το σώμα να αρχίσει να χωνεύει πάλι το φαγητό χωρίς να το βγάζει, κάτι που, μετά από κάποιο διάστημα που προκαλεί κανείς εμετούς μόνος του, το σώμα μετά από κάθε γεύμα το κάνει χωρίς προσπάθεια, αλλά με το ψυχολογικό: να δει το άτομο το φαγητό ως μη απειλητικό. Να καταλάβει ότι το φαγητό δεν είναι εχθρός, να αγαπήσει τον εαυτό του και το σώμα του ώστε να το τρέφει και να κατανοήσει ότι η σωστή διατροφή δεν παχαίνει αλλά δίνει ζωή και ομορφιά.
Υπάρχουν βιβλία για την ανορεξία και τη βουλιμία. Θα πρότεινα να ενημερωθείτε καλά εσείς και μετά να της κάνετε μια κουβέντα και να της εξηγήσετε ακριβώς τι κάνει, τι παθαίνει και τι θα πάθει αν συνεχίσει. Δυστυχώς, πρέπει να πάρετε μέτρα: θα τρώει μπροστά σας όλα τα γεύματά της και μετά το φαγητό θα πρέπει να μην φεύγει από το τραπέζι για μια ώρα ώστε να μην μπορεί να κάνει εμετό. Μην της γεμίζετε το πιάτο, δίνετέ της μικρές και υγιεινές μερίδες, γιατί το στομάχι της δεν αντέχει πολύ και αυτή θα τρομοκρατηθεί και δεν θα φάει. Συμβουλευτείτε έναν διατροφολόγο για σωστή διατροφή και οπωσδήποτε θα πρέπει να αρχίσει να βλέπει έναν ψυχολόγο για να βρει και να λύσει μόνη της την αιτία που την έκανε να τιμωρεί έτσι τον εαυτό της. Εύχομαι να μην έχει προχωρήσει η ασθένεια τόσο που να χρειαστεί να εισαχθεί στο νοσοκομείο. Αυτό μόνο εσείς μπορείτε να το δείτε και να αποφασίσετε.
Εύχομαι να βοήθησα κάπως και να μπορέσετε να προλάβετε την κατάσταση.
σχόλια