ΠΑΜΕ σαν άλλοτε, ΠΑΜΕ σαν άλλοτε...

ΔΝΤ, ξεΔΝΤ, δεν τρέχει μία στην αγαπημένη μας πόλη / όλα κυλούν στους γνωστούς ρυθμούς της Μέσης Ανατολής όπου (θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση κάποια στιγμή) ανήκουμε ψυχή τε σώματι /με τη διαφορά ότι εκεί, στο Near East δηλαδή, όπου η δημοκρατία δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής, καμία αστυνομία δεν θα επέτρεπε σε μια χούφτα συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ (όνομα-παγίδα για όσους πάσχουν από κομμουνιστοφοβία) να αποκλείσει για δύο ημέρες τα τρία μεγάλα ξενοδοχεία της πιο κεντρικής τους πλατείας / και ούτε φυσικά σε άλλη μια μειοψηφία, παρόμοιας ιδεολογικής τοποθέτησης, να σταματήσει τη λειτουργία του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας / σε όλα αυτά δεν είμαστε ούτε Δύση, ούτε Εγγύς Ανατολή αλλά η μοναδική, αξιολάτρευτη εξαίρεση σε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο που αυτές τις ημέρες διασύρεται στα διεθνή μέσα ενημέρωσης / το παραμύθι τελείωσε και δεν μπορώ να πω ότι στενοχωριέμαι / ποιο παραμύθι, δηλαδή, βγείτε μια Κυριακή στο κέντρο της Αθήνας και θα σας πιάσει η ψυχή σας / όλη η ψυχοπαθολογία μας αραδιασμένη στους δρόμους, στους τοίχους, στα πεζοδρόμια / βρόμα, σκουπίδια, αυτοκίνητα, μηχανάκια, τσιγάρα, μικροπωλητές, κινητά / τώρα που οι καταρράκτες της κατανάλωσης θα στερέψουν, υπάρχει μια μικρή ελπίδα να κοιτάξει ο καθένας τι έκανε λάθος / γιατί είναι πολύ βολικό να τα ρίχνουμε όλα στους πολιτικούς / κανένας πολιτικός δεν με υποχρέωσε να φοροδιαφεύγω στερώντας πολύτιμους πόρους από την υγεία και την παιδεία / κανένας πολιτικός δεν με υποχρέωσε να παρκάρω πάνω σε πεζοδρόμια ή να πετάω το πακέτο των τσιγάρων μου από το αυτοκίνητο / κανένας πολιτικός δεν με υποχρέωσε να χτίζω αυθαίρετα ή να παίρνω το αυτοκίνητό μου για απόσταση εκατό μέτρων / δυστυχώς, το αντίτιμο γι' αυτή την «ευκαιρία» θα είναι τσακισμένοι άνθρωποι χωρίς δουλειά και πολλές μικρές θλιβερές ιστορίες / κι αυτό γιατί πιστέψαμε σε ανάξιες κυβερνήσεις και ανάξιες αντιπολιτεύσεις βουτηγμένες στον λαϊκισμό και στα ψέματα / ένοχοι κι όλοι εμείς που τώρα παριστάνουμε τους ξαφνιασμένους / τα μισά από αυτά που είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε τώρα, αν τα προχωρούσαμε τη σωστή στιγμή, θα είχαμε ξεμπερδέψει / αλλά στην παραμικρή αλλαγή στο Δημόσιο, στα εργασιακά, στα πανεπιστήμια, θύελλες διαδηλώσεων και στοπ στις περισσότερες μεταρρυθμίσεις που τόσο απελπισμένα είχαμε ανάγκη / «νεοφιλελεύθεροι» όσοι έλεγαν τα αυτονόητα, ιδού τώρα ο πικρός καφές της μεταπολιτευτικής μας απάτης / την Αθήνα προσπαθώ να την αποφεύγω όσο μπορώ / μερικές φορές είναι πραγματικά ανυπόφορη / πρέπει να είσαι πολύ τυχερός για να ανακαλύψεις μικρές νησίδες πραγματικής ομορφιάς, πολιτισμού, αξιοπρέπειας / η πόλη είναι ο καλύτερος καθρέφτης του χειρότερου εαυτού μας και μερικές στιγμές χάνω τη μάχη, όσες καλές προθέσεις κι αγάπη μου απομένουν / χαίρομαι μόνο που κάτι φαίνεται ότι πάει να γίνει με αυτό το διαχρονικό αίσχος των παράνομων διαφημιστικών πινακίδων / και αποφάσισα τελικά ότι μου αρέσει το κτίριο στη γωνία της Διονυσίου Αρεοπαγίτου με τη Μακρυγιάννη που μόλις αποκαλύφθηκε και φιλοξενούμε στη σημερινή φωτογραφία / γιατί, αν δεν μας αρέσει και τίποτα, στο τέλος υπάρχει σοβαρό πρόβλημα.