Μεθυσμένοι

Τρίτη 23/11/2010

Αυτό το βιβλίο με συνταγές, πραγματικά το αγόρασα χωρίς να έχω εμένα στο μυαλό. Το Hungover Cookbook του Milton Crawford, εδώ, στη LifO, αλλά και στα μέρη και τις παρέες που συχνάζω, θα μπορούσε άνετα να γίνει μια νέα Βίβλος, ένα γαστρονομικό αποκούμπι για όλους τους φίλους μου που τους αρέσουν τα ξίδια, ακόμα όμως δεν ξέρουν το αντίδοτο για τη φουρτούνα της άλλης μέρας. Ένα βιβλίο (βιβλιαράκι) που όχι μόνο δίνει συμβουλές για το πώς να γιατρέψεις το hangover μ' ένα φαγητό, αλλά φτάνει και στο σημείο να ορίσει τα πέντε διαφορετικά στάδιά του, έτσι όπως τα έγραψε ο P.G. Woodhouse στο βιβλίο του The mating season. H Σπασμένη Πυξίδα (ελαφριάς μορφής πρόβλημα, με μια μικρή θλιψούλα να περιφέρεται και μια έλλειψη προσανατολισμού), η Ραπτομηχανή (πονοκέφαλος, ανησυχία, κάπως πιο irritated από ό,τι είστε συνήθως), ο Κομήτης (κατάσταση «χαμένος στο Διάστημα» με λίγα από τα συμπτώματα των προηγούμενων δύο καταστάσεων), το Πυρηνικό Στάδιο (όπως λέει ο τίτλος, μια πυρηνική έκρηξη έχει μόλις γίνει στην κεφάλα και στη στομάχα σου, παρ' όλα αυτά πεινάς κολασμένα), η Μπετονιέρα (κάποιος έβαλε το κεφάλι σου στη μηχανή την ώρα που γυρίζει, ή κάπως έτσι. Περιττό ν' αναφέρω πως αισθάνεσαι φρικτά) και, τέλος, το στάδιο που δεν μπορώ να μεταφράσω, the Gremlin Boogie (ο πάτος του μπεκρή, αυτό λέω μόνο, είναι πολύ σοβαρό το θέμα μας). Ζήτησα απ' τα παιδιά στο γραφείο, χωρίς να τους εξηγήσω το θέμα με τα στάδια, να μου δώσουν την αγαπημένη τους συνταγή για το hangover μέσα από το βιβλίο, ήθελα να δω, ανάλογα με τις συνταγές που διάλεξαν, τι είδους μεθύσια κάνουν... Η Μαρκέλλα και ο Φώτης είναι μάλλον γερά ποτήρια, αφού τη βγάζουν καθαρή και είναι πάντα με ένα απλό χανγκοβεράκι Νο.1. Γιατρεύονται γρήγορα και χωρίς πολλά πολλά με μια καλοφτιαγμένη Shakshuka (αυγά ψημένα σε σάλτσα με μπαχαρικά και πιπεριές), ένα Bloody Mary και HuevosRancheros με έξτρα καυτερές πιπεριές στο πλάι. Για τον Σταύρο Διοσκουρίδη και τη Δέσποινα Τριβόλη η Ραπτομηχανή είναι το αγαπημένο τους κεφάλαιο στο βιβλίο: τη βγάζουν καθαρή μ' ένα κλασικό σάντουιτς με μπέικον αυτός, και το Δεσποινάκι με το Elvis Presley Peanut Butter, Banana and Bacon Sandwich. Τα λόγια είναι περιττά. Από τον Κομήτη δεν διάλεξε κανείς, και δικαιολογημένα. Ποιος θέλει μεθυσμένος να τρώει Στίλτον με αχλάδια και τσάτνεϊ; Στο Πυρηνικό Στάδιο (όπως είχα φανταστεί) υπάρχει πολυκοσμία. Ο Στάθης Μητρόπουλος θέλει Breakfast Βurgers (ένα αυγό και μπέικον μετατρέπει το απλό burger σε breakfast), η Ρινέτα θέλει μια τορτίγια με μπέικον, αυγά, μανιτάρια, κρεμμύδια, λουκάνικα και πάπρικα (respect, άμα το τρως αυτό κι έχεις τέτοια πόδια) κι ο Θοδωρής Κανελλόπουλος θέλει μια καρμπονάρα περιποιημένη. Στα δύο τελευταία και πιο σοβαρά στάδια κανείς δεν σημείωσε κάτι, μάλλον επειδή, παρά τη σοβαρότητά τους, το βιβλίο υποδεικνύει πως πρέπει να τρως πιο ελαφριά (αφού είσαι για το νοσοκομείο). Αν φτάσετε απόψε σε αυτά τα στάδια, πιείτε τσάι, χυμούς, φάτε τοστ, και γενικώς λίγα. Εγώ πάω άνετα με τη Shakshuka του Φώτη. Πάντως, όταν ρώτησα φίλους στο Twitter πήρα τι τρώνε όταν έρθει αυτή η αποφράδα στιγμή, πήρα πολλές απαντήσεις. Συγκεντρωτικά λέω πως ο κόσμος θέλει να γιατρεύεται με άπειρα Depon και Panadol (έξτρα παρακαλώ), υδατάνθρακες (ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου, έτσι κι αλλιώς), ζάχαρη, γλυκά, μέλι, κόκα-κόλα αλλά και έναν πατσά στο «Αυτόφωρο»... Υπάρχει πάντα και η θεωρία πως πρέπει να νικάς τη φωτιά με φωτιά, άρα λίγο από το ποτό που έπινες την προηγούμενη θα σε φέρει στα ίσα σου. Όπως και να 'χει, πάντως, βρείτε τον τρόπο να γιατρεύεστε, διότι έρχονται γιορτές και τα μεθύσια εύχομαι να 'ναι πολλά. Σας φιλώ.