ΣΑΒΒΑΤΟ 5/2
Κρατάω στα χέρια μου το πρώτο τεύχος του «Saveur» για το 2011. Το καθιερωμένο αφιέρωμα με τα 100 καλύτερα στον χώρο της γαστρονομίας που προτείνουν 100 σημαντικές προσωπικότητες από τον χώρο της γαστρονομίας. Έχω πάρει και δεύτερο αντίτυπο για τον φίλο στη Κούβα, να το διαβάσει την άνοιξη, που θα γυρίσει. Έχουν σημασία αυτού του είδους τα αφιερώματα όταν γίνονται από έγκυρα περιοδικά, όπως αυτό που αναφέρω. Ακόμα και όταν σε ξενίζει το αποτέλεσμα, όπως ξενίζει εμένα το σημερινό. Οι επιλογές είναι μια επιστροφή στο παρελθόν (βιβλία μαγειρικής των '80s, ένα homage στην Claudia Roden, τη γυναίκα που πρώτη έφερε το φαγητό της Μέσης Ανατολής στον Δυτικό Κόσμο στα '70s, το Grenouille στη Νέα Υόρκη), μια εμμονή στο comfort food (λουκάνικα, τσίλι σος, συνταγές για deviled eggs, ειδική μνεία στο μαλλί της γριάς, καραμέλες με αλάτι και μαμαδίστικα ιταλικά μπισκότα από παλιό ζαχαροπλαστείο, κέικ σοκολάτας, παραδοσιακή τάρτα μήλων και ψωμάκια από τη Βόρεια Καρολίνα), ένα ταξίδι σε χώρες που ακόμα (!) παραμένουν γαστρονομικά αγνές και ίσως και λίγο ασήμαντες (Koshary στην πλατεία Ταχρίρ, γλυκά ταψιού στο Γκαζιαντέμπ στην Τουρκία, ψάρια από μια ψαραγορά στη Μαλαισία), δεκάδες παραξενιές (γαριδάκια στην υψηλή μαγειρική, η επιστροφή της Οβαλτίνης, καπνιστό ελαιόλαδο). Πάνω απ' όλα, αυτό το αφιέρωμα είναι το πιο ωραίο καλειδοσκόπιο ιδεών και πρακτικών πάνω στη γαστρονομία, ένα σωρό υλικά, συνταγές και μέρη όπου η γαστρονομία ανθεί και που εμείς δεν γνωρίζαμε καν. Και, βεβαίως, ό,τι αποτέλεσμα βγάζει αυτό το αφιέρωμα, αυτή είναι και η παγκόσμια τάση. Αγαπώ την Αμερική γιατί είναι η χώρα όπου εκδίδονται τα καλύτερα περιοδικά γαστρονομίας στον κόσμο.
ΚΥΡΙΑΚΗ 6/2
Παραδομένος στα δίχτυα αυτής της φρικτής γρίπης εδώ και δέκα μέρες, είναι σαν να επιπλέω στο πιο παράξενο λίμπο. Όλες οι συνήθειες των περασμένων μηνών κομμένες (κοντεύω να ξεχάσω πώς πάνε στο γυμναστήριο) και η μόνη μου παρηγοριά είναι το δίδυμο καναπές-τηλεόραση. Ανησυχητικό, αλλά δεν αντιδρώ, διότι όταν ο οργανισμός στέλνει μηνύματα sos πρέπει να τα ακούμε. Σαν αδύναμο γεροντάκι περιμένω να τελειώσει η δουλειά και τρέχω στο σπίτι. Σήμερα δοκίμασα να μαγειρέψω κάτι. Ένα κέικ καρότου που μου πήρε διπλάσιο χρόνο για να γίνει: έπεφταν τα υλικά και τα ταψιά από τα χέρια και μια αφηρημάδα με έκανε να ανοίξω το μίξερ και να πεταχτεί το cream cheese frostin σε όλα τα ντουλάπια της κουζίνας. Συγκεντρώθηκα όσο μπορούσα και καθάρισα μεθοδικά και με ηττημένο στυλ την ακαταστασία. Εννοείται πως ό,τι αποφάσισα να μαγειρέψω απέτυχε. Περιορίζομαι στο διάβασμα και στην κατανάλωση εσπεριδοειδών. Περιμένω την ευεξία για να ξαναμπώ στην κουζίνα. Σε μια στιγμή απελπισίας, ρώτη- σα τη Β. τι θα μαγειρεύαμε αν δεν δουλεύαμε ή δεν ήμουν άρρωστος. Σας τα παραθέτω για ιδέες. Εγώ, έχω κολλήσει, αυτά θα φτιάξω μόλις φύγει αυτός ο πονοκέφαλος. Λοιπόν η Β. προτείνει: Να φτιάξουμε κάτι πολύπλοκο, μπελαλίδικο / Για πρώτο, σούπα κουνουπίδι με λάδι τρούφας. Μετά, αρνάκι του αμπελουργού και τέλος τάρτα με γκανάς σοκολάτας και τζίντζερ / Κι όλα αυτά στις όχθες ενός ποταμού από κιάντι. Αχ... Ίσως κι ένα παγωτάκι ή ένα savory sorbet (ντομάτα;) για intermezzo / Επίσης, θέλω να φτιάξω τα ατομικά παστιτσάκια που έφτιαχνε η γιαγιά μου για τα καρέ της! / Κι ένα πολύ ωραίο σουφλο- ειδές από λευκό ψάρι (πέρκα will do) με μανιτάρια και 10 λίτρα κρέμα γάλακτος. Πολύ υγιεινό. Σας φιλώ!
σχόλια