— Τι έφερε η πατρότητα στη ζωή σου;
Πολύ μεγάλη αλλαγή! Ένα νέο πλάσμα που γεννιέται από την αγάπη γίνεται ξαφνικά πρωταγωνιστής. Παύεις εσύ να είσαι στο πρώτο πλάνο της αφήγησης και ειδικά εγώ, που υπήρξα πολύ κακομαθημένος, έπαψα πια να απευθύνομαι μόνο σ' εμένα ή στους φίλους μου, αλλά και σε ένα παιδί που γίνεται δικό του όλο αυτό. Θα ήθελα στο μέλλον να έχει την απόλυτη ελευθερία να πάρει ή να διαγράψει οτιδήποτε απ' αυτά που της λέω. (Από τη συνέντευξη στο LIFO.gr)
Ο Μπάσταρδος Γιος, απ' το νέο άλμπουμ του, Καλλιθέα.
Aυτός είναι ο κόσμος μέσα απ' τα μάτια του σημερινού μου καλεσμένου, μαζί με τις περιγραφές του για κάθε εικόνα.
Θα ξεκινήσω με μια αποκάλυψη: το σπίτι μας είναι ένα κουκλοθέατρο κι εμείς πολύ μικροσκοπικοί.
Το πατρικό μου στην Καλλιθέα, πάλι, -που πάω και δουλεύω- είναι πλέον ένας χώρος που παρακολουθείται από λεπτεπίλεπτα μηχανήματα.
Κάποτε θα βρεθώ σ'ένα σπίτι που θα είναι μόνο σπίτι.
Η ταινία πριν κοιμηθώ. Σήμερον "Νάσβιλ".
Δεν κοιμήθηκα ακόμη: "Άλις Άνταμς".
Μέρα γιορτής στον παιδικό σταθμό όπου συχνάζω.
Και ιδού ο λόγος που συχνάζω.Μια ολόκληρη πόλη στα πόδια της.
Στη συναυλία του "Luben" για τους πρόσφυγες. Στο Fuzz. "Louder than Bombs".
Μα...είναι η Ντόλι Πάρτον;
My guitar becomes you, Marietta!
Oι εντιμότατοι φίλοι μου
Γυρίζοντας σπίτι, βρήκα το πτώμα ενός αγνώστου στον καναπέ.Ήξερα ότι θα χτυπούσαν, όχι όμως τόσο σύντομα.
Έβγαλα το 45άρι απ'το συρτάρι και σχημάτισα τα ψηφία του τηλεφώνου που ήταν γραμμένο πίσω απ'το πιατάκι. Μου απάντησε μια νευρική, γυναικεία φωνή...
Λίγο πράγματα μου αρέσουν τόσο όσο τα βιβλία όπως φωτίζονται μόνο από τα λαμπιόνια του δέντρου.
Χρόνια πολλά!
