Η ΠΟΛΗ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ πάει ποδήλατο, άρα και το ποδήλατο πηγαίνει στην πόλη. Από αυτή την εβδομάδα η LifΟ φιλοξενεί μια στήλη για το ποδήλατο, φτιαγμένη με τη ματιά εκείνων που ζουν, εργάζονται και δημιουργούν για την ανάπτυξη του μέσου που έχει αρχίσει ν’ αλλάζει ευχάριστα την καθημερινότητά μας. Ή μήπως όχι;
ΜΠΗΚΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ φαινομενικά απότομα. Εκείνο που ξέραμε ως extreme game ή άθλημα έγινε επιλογή για τις μικρές μετακινήσεις στην πόλη ή για καφέ και ποτό - μια που ακόμη δεν έχουν αρχίσει τα αλκοτέστ για ποδήλατα.
ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ άρχισαν ν’ ανακαλύπτουν πως για απόσταση 5 χιλιομέτρων (το 80% των αποστάσεων που καλύπτονται καθημερινά σε μια σύγχρονη πόλη) δεν απαιτούνται πάνω από 25 λεπτά και, το πιο σημαντικό, ανεξάρτητα από κίνηση, διαθεσιμότητα πάρκινγκ ή πόσο μακριά από τα μέσα μεταφοράς είναι ο προορισμός σου.
ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ ΕΠΙΣΗΣ, πως ποδήλατο στην πόλη δεν σημαίνει κολάν κι εξοπλισμός μάχης, αλλά στυλ και απλότητα. Άρα, το μόνο που χρειάζονταν για να το χρησιμοποιήσουν -εκτός από το ίδιο το ποδήλατο, φυσικά- ήταν ένα πλατύ χαμόγελο και η ενδυματική επιλογή της ημέρας.
ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ το ποδήλατο μπήκε στη ζωή μας. Και μαζί του ένα σωρό απορίες: Θα ιδρώσω; Τι να φοράω; Δεν έχει ανηφόρες; Γιατί οι ποδηλάτες περνάνε με κόκκινο; Γιατί οδηγούν επιθετικά; Μπορώ να το χρησιμοποιήσω χωρίς ποδηλατόδρομο; Τι σέλα να αγοράσω;
ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΟΣΑ δεν είναι παρά προφανείς απορίες σε μια κατάσταση που αλλάζει. Ερωτήματα που έχουν εύκολη απάντηση, καθώς εκείνο που χαρακτηρίζει το ποδήλατο είναι πως πρόκειται για κάτι τόσο απλό και φυσικό για τις πόλεις όσο και το ίδιο το περπάτημα.
Ο ΠΟΔΗΛΑΤΗΣ δεν είναι παρά ένας γρήγορος πεζός, που επιλέγει να μετακινείται με τη δική του ενέργεια, να μυρίζει, να βλέπει από άλλη οπτική, ν’ ακούει την πόλη του και, τελικά, να κάνει τη δική του ζωή πιο εύκολη. Δεν είναι τέλειος ούτε άγιος - γιατί ποδηλάτες είμαστε εμείς οι ίδιοι, όχι κάποια άλλη φυλή με δικά της ποιοτικά χαρακτηριστικά. Αστικοί ποδηλάτες -τουλάχιστον εν δυνάμει- είμαστε όλοι εμείς που όταν επιλέγουμε ένα διαφορετικό μέσο μετακίνησης μπορεί να περνάμε ή όχι με κόκκινο, να εμποδίζουμε ή όχι το γκαράζ κάποιου και να παρκάρουμε όπου βρούμε πιο βολικά.
ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΕΤΣΙ ΟΜΩΣ, περισσότερα ποδήλατα αποτελούν σημάδι υγείας, ζωντάνιας, δείγμα πως νέος αέρας έρχεται να φυσήξει ευχάριστα στις ελληνικές πόλεις, ξεκινώντας από τους ίδιους τους πολίτες.
ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΑΚΟΜΗ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ, συνειδητά, να μη χρησιμοποιούν οι ίδιοι ποδήλατο -δεν είναι όλοι υποχρεωμένοι να γίνουν ξαφνικά ποδηλάτες- ας μην ξεχνούν πως ένας χρήστης ποδηλάτου σημαίνει ένα αυτοκίνητο λιγότερο μπροστά τους στο φανάρι, μια θέση πάρκινγκ ελεύθερη ή μια θέση στο μετρό άδεια. Σημαίνει λιγότερο θόρυβο, λιγότερη μόλυνση και σίγουρα περισσότερη αισιοδοξία για το μέλλον.
ΓΙ' ΑΥΤΟ, ΜΗΝ «ΠΑΤΑΤΕ» ΤΟΥΣ ΠΟΔΗΛΑΤΕΣ. Τους χρειαζόμαστε!
* Ο Σπύρος Παπαγεωργίου είναι εκδότης του ποδηλατικού περιοδικού ΜΒΙΚΕ. mbike.gr
σχόλια