Όπως θα μπαίνει η άνοιξη

«Την ώρα που κοιμάσαι τ’ απογεύματα / θα σηκωθώ να φύγω πριν ξυπνήσεις / την ώρα που θα μπαίνουν στο ραδιόφωνο / του Ερυθρού Σταυρού οι αναζητήσεις / κι όσο κι αν πονώ / όπως θα μπαίνει η άνοιξη / εγώ - δεν θα γυρίσω να κοιτάξω» / αν ήσουν έφηβος τη δεκαετία του ’80 και ανακάλυπτες εντελώς αθώα τους στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου σαν κάτι «καινούργιο», η πρόσληψη της άνοιξης είχε υποχρεωτικά φιλτραριστεί μέσα από το υγρό και κάπως σκοτεινό κλίμα αυτού του, κατά τα άλλα, αγαπημένου τραγουδιού / αλλά αυτή την άνοιξη την περιμέναμε πώς και πώς και την Κυριακή που μας ήρθε για τα καλά δεν τη χορταίναμε με τίποτα / ο κόσμος ήταν έξω κι ήταν ένας χαρούμενος κόσμος, γιατί κατά βάθος δεν ζητάμε πολλά / την περασμένη εβδομάδα βρέθηκα στη Μόσχα και μόνο όταν είσαι μακριά κι έχεις την απόσταση που χρειάζεσαι μπορείς να δεις πιο καθαρά / η Μόσχα είναι η Μόσχα και δεν θα μπω στην παγίδα της σύγκρισης, αλλά ίσως για πρώτη φορά εκτίμησα τόσο πολύ ορισμένα πλεονεκτήματα της Αθήνας, που δεν γίνεται να τα σαρώσει καμιά κρίση / περπατούσαμε και περπατούσαμε σε πολύ κεντρικά σημεία της πόλης και θέλεις το κρύο, θέλεις η παράδοση των Ρώσων να μην πολυβγαίνουν, αλλά να μαζεύονται σε σπίτια, είδαμε και πάθαμε να βρούμε εστιατόριο να βάλουμε κάτι στο στόμα μας / το ξενοδοχείο μας ήταν σε μια καταθλιπτική γειτονιά και, αναλογιζόμενος τις δικές μας «καταθλιπτικές» γειτονιές, έβλεπα φως στο τούνελ, η μικρή κλίμακα της Αθήνας τής προσδίδει ανθρωπιά και δυνατότητες / φαντάζομαι πως και στη Μόσχα έχουν τα δικά τους «εργαλεία» για να «γυρίζουν» την κατάσταση / στο κέντρο, πάντως, δεν υπήρχε αυτή η ακατάβλητη ζωή της δικής μας πόλης με τα καφέ, τα μπαρ, τα εστιατόρια / ίσως λόγω της εποχής και του ψύχους / γιατί κάθε πόλη είναι αυτή που είναι / και η Αθήνα έχει μια καλή βάση για να ξαναπάρει μπροστά / το πιστεύω πολύ / οι ανακοινώσεις του Ιδρύματος Ωνάση ανέβασαν το ηθικό μας, όχι γιατί είμαστε τόσο αφελείς για να πιστέψουμε ότι με έναν διαγωνισμό θ’ αλλάξουν όλα τόσο γρήγορα / ούτε είμαστε, από την άλλη, τόσο κυνικοί για να αγνοήσουμε μια γενναία χειρονομία αστικής αναγέννησης / οι ενστάσεις υπάρχουν και τις ακούω / αλλά στο σημείο που έχουμε φτάσει χρειαζόμαστε ένα πρόγραμμα αυτής της κλίμακας για να εδραιωθεί ένα νέο κλίμα στην πόλη / θεωρώ, δηλαδή, ότι αυτήν τη στιγμή είναι πολύ σημαντικό να αλλάξει η ψυχολογία / να ξεφύγουμε από το σπιράλ καταστροφής και ν’ αρχίσουμε να φανταζόμαστε (έστω) πως τα πράγματα μπορούν να γίνουν καλύτερα, να γυρίσουν ανάποδα / το είπα, δεν είμαι αφελής, το πρότζεκτ χρειάζεται οπωσδήποτε δίπλα του ένα δεύτερο πρόγραμμα με ισχυρά, πολύ ισχυρά κίνητρα, που θα ζωντανέψει το κέντρο, θα ξαναγεμίσει τα μαγαζιά και θα κάνει σε λίγα χρόνια τους επιχειρηματίες να «σκοτώνονται» για μια θέση στην Πανεπιστημίου, τη Σταδίου και την Ομόνοια / διαφορετικά, υπάρχει ο κίνδυνος που διατυπώνεται ανοιχτά / η κρίση της Αθήνας να παρασύρει όλες τις θετικές πρωτοβουλίες που υποτίθεται (κι έτσι είναι) επιστρατεύονται για να σταθεί η πόλη στα πόδια της.