«Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΟΧΗΜΑ για την προώθηση της ομοκανονικότητας» ήταν το θέμα πρωτοσέλιδου, κιόλας, άρθρου της «El Pais» (21/5). Με αφορμή την υποστηρικτική του γάμου δήλωση του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν ότι το σίριαλ «Will & Grace» «επιμόρφωσε το αμερικανικό κοινό όσο κανείς πάνω στην ομοφυλοφιλία», εξέταζε τις gay friendly τηλεοπτικές σειρές και τη συμβολή τους στη διαμόρφωση μιας θετικής εικόνας για τους ομοφυλόφιλους. Καλοδεχούμενη εξέλιξη που, όμως, οδηγεί με τη σειρά της στη δημιουργία νέων στερεοτύπων. Ευρύτερα αποδεκτών, πλην στερεοτύπων, ψέματα; Οι clean cut, μονογαμικοί, απελπιστικά «νορμάλ» χαρακτήρες σειρών τύπου «Glee» και «Modern Family» θα τακίμιαζαν ακόμα και με την κυρία Λουκά.
«ΧΑΡΙΣΜΑ ΣΑ Η ΟΜΟΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ!», θυμάμαι την αντίδραση οργισμένου γκέι νιάτου σε κάποιo πηγαδάκι στο περσινό Queer Festival στην Αθήνα. Πράγματι, τα αιτήματα για σύμφωνο, γάμο, υιοθεσία, στρατό, η ορατότητα ως μανιώδης κατανάλωση, η αυτοπεριχαράκωση (ή «είσαι» ή δεν «είσαι»), ο εμπορευματοποιημένος θεσμός των Pride, προάγουν την κοινωνική και συστημική αποδοχή με αντάλλαγμα την ένταξη σε μία νόρμα παρόμοια με την αντίστοιχη κατεστημένη στρέιτ (τη λεγόμενη ετεροκανονικότητα), όπου χωρούν μόνο οι πρόθυμοι αποδέκτες της - οι υπόλοιποι περιθωριοποιούνται ακόμα και από τους «δικούς» τους: «Το πρόβλημα με τη νέα γκέι ατζέντα είναι ότι σου επιτάσσει να διαλέξεις πλευρά κι εν συνεχεία ν’ ακολουθήσεις πιστά τις κοινωνικές, σεξουαλικές και έμφυλες βεβαιότητες της κυρίαρχης κουλτούρας... μια ομοκανονικότητα που φαντάζει ετεροκανονικότητα. Σίγουρα όχι ακριβώς μια σεξουαλική επανάσταση», έγραφε πρόσφατα στο περιοδικό «Vice» ο queer σκηνοθέτης Bruce LaBruce. Κι αλήθεια, πόσοι μιλούν σήμερα για διαφορετικότητα, αμφισβήτηση, ανατροπή, ιδέες στενά συνυφασμένες με αυτή καθαυτή τη δημιουργία του LGBT κινήματος;
ΝΕΟΤΕΡΟΣ ΧΛΕΥΑΖΑ επίσης τις κανονικότητες, στρέιτ, γκέι, ό,τι. Και επιμένω. Αντιλαμβάνομαι, ωστόσο, πως οι εποχές άλλαξαν (και θα αλλάξουν ξανά): οι πολλοί θέλουν απλώς μια καλή δουλίτσα, μια σταθερή, αναγνωρισμένη σχέση, ένα σένιο σπιτάκι, πιθανόν και κάνα παιδάκι - σε 2 εκατ. υπολογίζονται στις ΗΠΑ τα παιδιά LGBT οικογενειών που ήδη μεγαλώνουν με διακρίσεις και άντε μίλα τους. Το ίδιο ισχύει για εκατοντάδες χιλιάδες «αόρατα» ζευγάρια. Είναι, οπότε, το δικό τους όνειρο, κοινότοπο και μικροαστικό ίσως, αλλά ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο. Το υπερασπίζομαι μεν, θεωρώ όμως εξίσου αναφαίρετο το δικαίωμα στο δικό μου.
QueerWeek
- 1/6 Και οι ιπποπόταμοι έβρασαν στις γούρνες τους (πρεμιέρα 21:00): Σουρεαλιστικό χιούμορ, ουσίες και πανηδονισμός στο πρώιμο μπιτ μυθιστόρημα των Κέρουακ-Μπάροουζ που σκηνοθετεί ο Άγης Εμμανουήλ στο Κ44, Κων/πόλεως 44, 210 3423560
- 1/6 Interracial delight: Issac Jones vs. Blake Εvory στα σέξι 4χρονα του Fcuk club, Κελεού 3, Γκάζι
- 1/6 Holly bar summer opening με DJ Aihan & Cuban Girls, Κων/πόλεως 70, Γκάζι
- 4/6 Ταινιόραμα Άστυ - Ακραία Ερωτικά Πάθη: Δεν φιλώ στο στόμα, Σαλό, Καβγατζής (έναρξη 18:00). Την επομένη, 5/6, Θεώρημα (18:00).
- 2/6 Unplugged in the park - περήφανο πικνίκ στου Φιλοπάππου (από
Αποστόλου Παύλου, 13.30). - 1--2/6 2μερο για τη σεξουαλικότητα στην κατάληψη Πατησίων 61 ([email protected]) Kουβέντες, εκθέσεις, προβολές, παιχνίδια, workshops.
σχόλια