Πριν από ακριβώς ένα χρόνο, στο LIFO.gr εισπράξαμε ένα τεράστιο κύμα αγάπης και μας δόθηκε η ευκαιρία να δούμε πως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που δείχνουν ενδιαφέρον και βοηθούν όπως μπορούν. Η ιστορία του Μπίλυ, που εμφανίστηκε ανάμεσα σε εκατοντάδες ποστς για σκύλους και γάτες που χρειάστηκαν βοήθεια επειδή κάποιος άνθρωπος είχε αποφασίσει αλλιώς, ξεχώρισε. H Ζωοφιλική ένωση Ηλιούπολης μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε από πρώτο χέρι πως κάποιοι, λίγοι ακόμη δυστυχώς, ασχολούνται με κακοποιημένα ζώα και αντιδρούν όταν αυτά το έχουν ανάγκη. Πολλές φορές μέσα στη χρονιά δεχτήκαμε μηνύματα για την κατάληξη του Μπίλυ και κληθήκαμε να απαντήσουμε ξεχωριστά σε όσους ρωτούσαν. Σήμερα, 12 μήνες μετά, επιστρέφουμε στην ιστορία αυτή σε μια ακόμη προσπάθεια να στρέψουμε λίγο από το ενδιαφέρον κάποιων στα ζώα και να στείλουμε μια υπενθύμιση πως χρειάζονται ελάχιστα πράγματα για να βελτιωθεί η κατάσταση στην Ελλάδα.
Ο Μπίλυ περιφερόταν σε άθλια κατάσταση στα Οινόφυτα Βοιωτίας.Το μόνο που μπορούσε κανείς να διακρίνει από το σκύλο - φάντασμα ήταν τα κόκαλά του που συγκρατούσαν το φολιδωτό του δέρμα. Η εικόνα του ήταν αφύσικη, σχεδόν τρομαχτική. Αυτός ο σκύλος έμοιαζε να ζει σαν από θαύμα. Στις 7 Νοεμβρίου μια κοπέλα που ταξίδευε με το τρένο και που αμέσως απηύθυνε έκκληση μέσω των κοινωνικών δικτύων. Την επόμενη μέρα δύο εθελόντριες της Ζωοφιλικής Ένωσης Ηλιούπολης ταξίδεψαν ως τη Βοιωτία για να τον βρουν. Οι δύο κοπέλες κατάφεραν να τον σηκώσουν, τον έβαλαν στο αυτοκίνητό τους και τον πήγαν στον κτηνίατρο Μανώλη Παπαδογιαννάκη. «Δεν έχω δει κάτι χειρότερο στη ζωή μου, αλλά αφήστε να τον εξετάσουμε» ανέφερε και αφού του πήρε δείγμα αίματος, τον παρέδωσε στα κορίτσια. Την επόμενη μέρα τα αποτελέσματα έδειξαν πως ο Μπίλυ μπορούσε να επιβιώσει. Τα ζωτικά του όργανα ήταν ακόμη ανέπαφα, αλλά είχε να αντιμετωπίσει πολλές ασθένειες όπως ερλιχίωση, λεϊσμανίαση και ψώρα. «Είναι μία από τις εκατοντάδες περιπτώσεις ζώων που είτε έχουν κακοποιηθεί είτε απλώς αφέθηκαν να επιβιώσουν μόνα τους. Οι σκύλοι όμως δεν μπορούν να ζήσουν ανεξάρτητα από τον άνθρωπο. Είναι φτιαγμένοι έτσι ώστε να χρειάζονται τη φροντίδα και την προστασία του και αυτό ακριβώς ανταποδίδουν» ανέφερε η Βάλια κρατώντας τον στην αγκαλιά της. Η ιστορία του Μπίλυ είναι μόλις μια από τις χιλιάδες περιπτώσεις στη χώρα. Ζώα που εγκαταλείφθηκαν από αδιάφορους ανθρώπους ή που κακοποιήθηκαν υπάρχουν παντού δίπλα μας. Ο Μπίλυ όμως τα κατάφερε. Λίγες εβδομάδες μετά, το νέο του σπίτι είχε βρεθεί και ταξίδεψε στο εξωτερικό για να συναντήσει την καινούργια του οικογένεια.
Αυτό είναι το πρώτο του γράμμα του Μπίλυ από τη Γενεύη, στα κορίτσια που τον φρόντισαν:
Γειά! Είμαι ο Μπίλυ και έχω γίνει και πολύ high tech! Χθες έκλεισα ένα μήνα στο παντοτινό μου σπίτι, και έκανα skype με την "νταντά" μου- αυτή την εθελόντρια που με φίλαγε και με ζουμπούσε όταν κανείς άλλος δεν τολμούσε (το κείμενο αφορά την πρώτη μου μέρα στην Ελβετία και το μετέφρασε στην ανθρώπινη γλώσσα η καταπληκτική μου μαμά -τής πήρε ένα μήνα γιατί τώρα μαθαίνει την γλώσσα των σκύλων)
7:00 πμ
Οι άνθρωποι άνοιξαν την πόρτα του δωματίου όπου κοιμήθηκα όλο το βράδυ. Στην αρχή το έπαιξα ένοχος (έτσι απλά) αλλά πάντα κουνώντας την ουρά μου. Συνέχισα να κουνάω την ουρά μου και να δείχνω χαρούμενος, και τους έγλειψα και δάγκωσα τα χέρια. Η ουρά μου χτυπάει τοίχους και ντουλάπια. Τα τακ τακ. Ο μπαμπάς με έβγαλε βόλτα και η μαμά είπε θα φτιάξει καφέ. Οι άνθρωποι στον δρόμο θέλουν όλοι να με χαϊδέψουν! Πήγαμε στον φούρνο, όπου περίμενα υπομονετικά έξω. Α, και έκανα τα πρώτα μου ελβετικά ... «κακά» για τον μπαμπά ( στην μέση του δρόμου!!!)
7:30 πμ
Οι άνθρωποι τρώνε κρουασάν και πίνουν καφέ. Προσπάθησα να μασήσω το τραπεζάκι. Ήπια μισό λίτρο νερό και κατέστρεψε ένα μασητό κόκαλο. Πωπω..νόστιμο!! Οι ανθρωποι νόμιζαν ότι θα κρατήσει τουλάχιστον δύο μήνες. Ναι, καλά! Έφαγα το μισό πριν μού το πάρουν ( μα γιατί;;;)
8:30 πμ
Ο μπαμπάς πήγε για δουλειά. Η μαμά έχει άδεια σήμερα λέει. Έκλεισε την πόρτα και πήγε για μπάνιο )πρέπει να την μάθω να γλύφεται για να καθαριστεί, θα γλιτώσουμε και νερό έτσι) Άδραξα την ευκαιρία και έκλεψα ένα κρουασάν μαζί με το περιτύλιγμα από το τραπέζι. Δεν άφησα ίχνη. Ούτε ψίχουλο. Δεν μπορεί να αποδείξει ότι το έφαγα εγώ!!!
10:00 πμ
Αράζω με την μαμά. Πληρώνει λέει λογαριασμούς on line (bills τους λέει). Bills;;; Εγώ είμαι Μπίλ! Μήπως αυτό σημαίνει ότι θα πάρει κι άλλους Μπίλλυ??? Δεν θα το αντέξω! Τώρα χουζουρεύω στο στρωματάκι της γιόγκα, αλλά το αγαπημένο μου μέρος για σήμερα είναι το χαλάκι στην είσοδο. Μπροστά από την πόρτα ακριβώς, για να τους φυλάω. Άκουσα κάτι θορύβους από την είσοδο του κτηρίου. Γάβγισα. Να μάθουν!
11:00 πμ- 12:00 μμ
Βόλτα δίπλα στο ποτάμι με την μαμά. Πολλές πάπιες. Με ενδιαφέρουν οι πάπιες. Και φοβάμαι μερικών ειδών σκάλες: μεταλλικές σκάλες, ξύλινες σκάλες, σκάλες με τρεχούμενο νερό από κάτω.. Και επιφάνειες από μέταλλο. Δεν θέλω να πατήσω πάνω τους. Η μαμά προσπαθεί να μού μάθει να μην φοβάμαι. Κάναμε λίγη εξάσκηση σήμερα. Πρέπει να εξασκηθώ στις σκάλες. Τις φοβάμαι πολύ.
12:30 μμ
Πίσω στο σπίτι. Ύπνος στο στρώμα της γιόγκα.
13:15 μμ
Έκανα κάτι περίεργους θορύβους. Η μαμά με κατέβασε κάτω στην αυλή. Κατούρησα τον φίκο... Τώρα αποφάσισα να κοιμηθώ στο πάτωμα δίπλα της, όσο αυτή κάθεται στον καναπέ και γράφει στον υπολογιστή, γιατί το στρώμα μου είναι 1,5 μέτρο μακριά της.
14:00 -15:00 μμ
Συνεχίζω τον ύπνο μου. Η μαμά επίσης χουζουρεύει στον καναπέ. Θα να την προσέχω εγώ.
15:15 μμ
Ώρα για βόλτα πάλι. Θα πάμε στο γραφείο του μπαμπά με τα πόδια. Στην αρχή προσπαθήσαμε να πάρουμε το τραμ, αλλά όπως είπα: φοβάμαι τις μεταλλικές σκάλες. Πώς θα μπω στο τραμ; Έχει πολλές σκάλες... Η μαμά τα παράτησε. Οπότε θα περπατήσουμε. 8 χιλιόμετρα. Μας πήρε 1 ώρα και 35 λεπτά. Μύρισα ΤΑ ΠΑΝΤΑ στον δρόμο. Σταματήσαμε να πούμε γειά σε μερικούς σκύλους. Κάποιοι ήθελαν να γίνουν φίλοι μου, κάποιοι μού γαύγισαν. Εγώ ήθελα να γίνω φίλος με όλους. Δεν τους φοβάμαι, ούτε τους γαυγίζω. Η μαμά με φωνάζει «ΤόσοΚαλόΣκυλί». Μού πήρε 15 λεπτά να βρω το κουράγιο να κατέβω κάτι μεταλλικές σκάλες (έπρεπε να κατέβουμε από την γέφυρα, είχαμε «παγιδευτεί» εκεί πάνω). Φτάσαμε στο γραφείο του μπαμπά. Γνώρισα τους συναδέλφους του. Τράβηξα την προσοχή όλων. Όλων! Μετά κοιμήθηκα λίγο σε μια γωνίτσα.
18:00 μμ
Οι τρεις μας πήραμε το λεωφορείο για το σπίτι. Κατούρησα σαν κύριος στην μέση του πεζοδρομίου, παρόλο που δεν υπήρχε εκεί ούτε δέντρο ούτε στύλος.
19:30 μμ
Φαγητό. ΦΑΓΗΤΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ
20:00 μμ
Χαλαρώνω στο χαλάκι της πόρτας, προστατεύοντας τους ανθρώπους μου ενώ διαβάζουν βιβλία, ή τάμπλετς, ή κάτι άλλο..
21:00 μμ
Οι άνθρωποι με έβγαλαν έξω. Σύντομη βόλτα, βρέχει. Περίμενα μέχρι να φτάσουμε στην αυλή. Κατούρησα ξανά τον φίκο.
Πίσω σπίτι. Διάβασμα γι'αυτούς, άραγμα για μένα (αλλά τους προσέχω έτσι;;)
Kαι αυτό είναι το φετινό χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Μπίλυ, και χιλιάδων ακόμη ζώων που είναι στα αζήτητα:
Ανοίξτε την αγκαλιά σας και σώστε ένα αδέσποτο!Σε ολόκληρη την Ελλάδα υπάρχουν χιλιάδες υπέροχα πλάσματα που ψάχνουν την παντοτινή τους οικογένεια. Αν πραγματικά αγαπάτε τα ζώα δώστε την ευκαιρία σε ένα αδέσποτο να βρει ένα καλό σπιτικό. Φροντίστε να ενημερωθείτε για τις ανάγκες που έχει ένα κατοικίδιο και τις υποχρεώσεις σας ως κηδεμόνας του. Τα ζώα δεν είναι παιχνίδια και δεν θα πρέπει να προορίζονται για δώρα. Η απόκτηση ενός κατοικίδιου θα πρέπει να γίνεται μετά από ώριμη σκέψη καθώς ο νέος σας σύντροφος θα εξαρτάται από εσάς για τα επόμενα 10-15 χρόνια. Να σας ενημερώσουμε επίσης ότι δεν υπάρχουν ζώα που να μην μαδάνε, δεν υπάρχουν υποαλλεργικές φυλές, δεν υπάρχουν σκύλοι που να μην θέλουν βόλτα καθημερινά, δεν υπάρχουν κατοικίδια που να μην θέλουν καθημερινή φροντίδα και καθαριότητα. Επιπλέον οι σκύλοι και οι γάτες δεν τρέφονται με κόκαλα και αποφάγια αλλά με τροφή για κατοικίδια και δεν μπορούν να ζουν επι μονίμου βάσεως σε ένα μπαλκόνι, σε μια ταράτσα ή δεμένα σε ένα βαρέλι ή ένα σκυλόσπιτο παρατημένα σε ένα χωράφι.Ένα ακόμη σποτ που αυτή τη φορά αφορά τις υιοθεσίες αδέσποτων είναι έτοιμο!Να ενημερώσουμε ότι όλα τα σποτ που έχουμε κάνει μέχρι σήμερα, δημιουργήθηκαν ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ από φίλους και εθελοντές της ΖΕΗ και μεταδίδονται ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ από τους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς της χώρας.Θέλουμε να πούμε ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλους τους συντελεστές και τους ανθρώπους που βοήθησαν στην δημιουργία του. Ένα τεράστιο ευχαριστώ στην υπέροχη Τζόϋς Ευείδη για την εκφώνηση και την συμμετοχή της στο σποτάκι μας, στον καταπληκτικό Αλέξανδρο Αναγνωστόπουλο και την PICME PHOTOGRAPHY (www.picme.gr) για τα υπέροχα πλάνα και το μοντάζ, στον μοναδικό Στάθη Νικολακόπουλο και το Media Lab του Δήμου Ηλιούπολης για την ηχογράφηση και την μίξη ήχου του ραδιοφωνικού σποτΠρωταγωνίστησαν Τζόϋς Ευείδη με την Τζίνα της, Τσόκο, Μπουκίτσα, Μπισκοτάκι, Κέτσαπ, Ράμπο, Νουτέλα, Πουά, Ποντόλσκι, Λένα, Πανκ, Μπούλα, Χάϊντι, Freddie και ΓκαζόζαΜουσική Happy Background Instrumental 'Happy, Upbeat Jingle' https://www.youtube.com/watch?v=5YgAdSRwIwQΕπιμέλεια Project, σενάριο, κείμενα Αγγελική ΠαναγιωτοπούλουΘα τα ξαναπούμε σύντομα...
Δημοσιεύτηκε από ZΩΟΦΙΛΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ -ILIOUPOLIS ANIMAL WELFARE UNION στις Τετάρτη, 9 Δεκεμβρίου 2015
