__________________
1.
ως νήπιο είχα αποπλανηθεί, μαθεύτηκε στο νησί και η μάνα μου-πατέρας, αδέρφια δεν υπήρχαν- έκτοτε με κακοποιούσε με ξύλο, ύβρεις Στο σχολείο bullying ,και στην εφηβεία η gay έλξη ήρθε μαζί με την απορία ;ήμουν gay;έγινα λόγω τραύματος, επειδή μου έλεγαν τα παιδιά στο σχολείο ότι έτσι ήμουν και εγώ το προκάλεσα; ή μίσησα την ενοχοποιητική κτητική ψυχρή, χειριστική μητέρα μου και στο πρόσωπο της όλες τις γυναίκες; κι αν κάνω στους άλλους αυτό που ως παιδί έκαναν σε μένα; ή χρησιμοποιώ το τραύμα ως άλλοθι για να δικαιολογήσω αυτό που μού αρέσει ώστε να μη φέρω καμία ευθύνη για την επιλογή; ενοχή όμως για κάτι που μου αρέσει; κι άν αυτή είναι η αιτία και η ομοφυλοφιλία το αποτέλεσμα; κι αν η ομοφυλοφιλία-γενίκευση, ξέρω-είναι προιόν ψυχικών τραυμάτων μιας και σε φίλους μου έχει συμβεί το ίδιο; ή μήπως συλλέγω κομμάτια από την πραγματικότητα για να επιβεβαιώσω την προκατάληψή μου; ως αμφιθυμικός gay ενήλικας να και οι πανικοί κι έτσι άρχισα ψυχοθεραπεία. Αποπροσωποποιήση; Οριακός; υποθέτω, δεν έμαθα ποτέ, αφού δεν πήρα αγωγή, έφυγε και ο φόβος της τρέλας. Ενθουσιασμός στην αρχή που έφυγαν τα συμπτώματα ,μετά όμως άρχισα να νιώθω θυμό. Είπα ότι είναι πολύ λίγη για μένα,, ότι κάθεται και με κοιτάζει χωρίς να δίνει απαντήσεις πχ για τα πιο πάνω που ανέφερα, την υποτίμησα κανονικά αλλά ευγενικά...ένιωθα σαν να ήθελα να κάνω εμετό όλη την κακία που είχα εισπράξει και ενώ αρχικά ήταν ψύχραιμη, εξερράγη ότι δεν είμαι κι ο πιο ενδιαφέρων άνθρωπος ,ότι προτιμά το θυμό μου από το να της λέω πως κάνω πίπες!-μα να μου επιβάλλει ενοχές για τέτοια θέματα;-ότι είμαι πολύ επιθετικός μαζί της, ότι υπάρχουν και άλλοι που κάνουν αυτή τη δουλειά αν δεν θέλω.. Είπα ότι η μάνα μου με λέει άχρηστο μου είπε ότι όταν ακούω αλήθειες με ενοχλούν...πάντως ήταν ειλικρινής -προσβλητικά-στο πως ένιωθε...η μεταβίβαση συναισθημάτων είναι γνωστή από την αρχαιότητα και ό,τι δίνεις παίρνεις, όπως και στην πραγματική ζωή, έτσι μου είπε. Αργότερα δικαιολογήθηκε ότι έχει κι εκείνη αισθήματα, δεν είναι ντουβάρι...συνέχισα μαζί της τη θεραπεία για λίγα χρόνια-μετά από τόσα χρόνια ακόμα το σκέφτομαι, ιδίως όταν δε νιώθω καλά-σταματούσα και λόγω χρημάτων, ξανάρχιζα. Λένα μου να ξαναρχίσω; μαζί της; άλλον δεν εμπιστεύομαι εδώ, και χρήματα δεν έχω να τρέχω αλλού κι αυτή μου σύστησαν ως την καλύτερη...κι αν στον επόμενο -και πού να τον βρω-προκαλέσω αντιπάθεια; τελικά πρέπει ο θεραπευτής να λέει πως νιώθει; μήπως πρέπει να ξαναπάω κι ας μη θέλω; νιώθω πιο δυνατός όταν πηγαίνω κι ας μη μου αρέσει...μήπως δεν πρέπει να σταματάμε σχέσεις όταν μας πειράξει κάτι γιατί κι εμείς δεν είμαστε τέλειοι; συγγνώμη για τα τόσα πολλά και... παραληρηματικά, θα χαρώ σε ό,τι από όλα αυτά κι αν απαντήσεις-Πάρης
Πάρη, δυσκολεύομαι πάρα πολύ να σου απαντήσω, γιατί είναι πολύ σοβαρά αυτά που λες και χρειάζεται ειδικευμένος άνθρωπος για να σε βοηθήσει. Θα σου πω τη γνώμη μου σα να είμαι φίλη σου, σε καμία περίπτωση μην πάρεις αυτά που θα σου πω ως συμβουλή σχετικού ανθρώπου.
Νομίζω ότι πρέπει να κάνεις το δύσκολο βήμα και να αλλάξεις θεραπεύτρια. Έχει ξεπεράσει προ πολλού τα επαγγελματικά όρια, και κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε από μόνη της να σου έχει πει ότι δεν είναι σωστό να συνεχίσετε μαζί, και να σου προτείνει έναν συνάδελφο.
Φυσικά και είναι άνθρωπος και έχει συναισθήματα, αλλά όταν συνεργάζεστε, είναι θεραπεύτρια και επαγγελματίας. Αν δεν μπορεί να αντέξει εσένα και την αμφισβήτηση σου, ας παραδεχτεί ότι δεν μπορεί, και ας σε παραπέμψει αλλού. Είναι καλύτερο από το να σου κάνει προσωπικές επιθέσεις, να σε κατηγορεί για την σεξουαλικότητα σου, και γενικά να σου φέρεται σα να έχετε μια σχέση που μοιάζει με μια περίεργη φιλία. Αν σε κρίνει ανοιχτά και το χρησιμοποιεί και ως επιχείρημα, η θεραπευτική ιδιότητα της έχει ακυρωθεί, κι αυτό δεν διορθώνεται.
Ο άλλος λόγος που με κάνει να πιστεύω ότι πρέπει να αλλάξεις θεραπεύτρια είναι η αντιμετώπιση της για το γεγονός ότι είσαι γκέι. Αν μετά από χρόνια συνεχίζεις να πιστεύεις ότι είσαι γκέι επειδή ένιωσες απόρριψη από τη μάνα σου, επειδή κακοποιήθηκες, και όλα τα υπόλοιπα, πιστεύω ότι έχεις πέσει όχι μόνο σε ακατάλληλη θεραπεύτρια (για τους προηγούμενους λόγους) αλλά σε και ομοφοβική. Όλα αυτές οι «εξηγήσεις» είναι «δικαιολογίες» για την σεξουαλικότητα σου – όμως το θέμα είναι ότι ΔΕΝ χρειάζεσαι δικαιολόγηση, γιατί η ομοφυλοφιλία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΚΑΚΟ. Αν η θεραπεύτρια σου δεν έχει καταφέρει να σε κάνει να δεις αυτή την αλήθεια, είναι διότι η ίδια πιστεύει ότι η ομοφυλοφιλία είναι κάτι κακό που πρέπει να δικαιολογηθεί, και ψάχνει «ελαφρυντικά». Και μετά βέβαια είναι το σχόλιο για τις πίπες. Αυτά δεν είναι λόγια θεραπευτή. Αν θέλεις να έχεις ενοχές για την σεξουαλική σου ταυτότητα, έχεις σχεδόν όλη την κοινωνία εναντίον σου, ευχαριστούμε πολύ. Και κάτι τελευταίο – αν όντως χρησιμοποίησε τον όρο «μεταβίβαση συναισθημάτων» με τον τρόπο που περιγράφεις, αρχίζω και αμφιβάλλω και για την εκπαίδευση της. Τι είδους θεραπεύτρια είναι; Το πτυχίο της το είδες;
Δεν θα σε βγάλω άγγελο και αυτή διάολο. Δεν ξέρω τι είπες και τι έκανες και την έβγαλες εκτός εαυτού, κάθε ιστορία έχει δύο πλευρές. Αυτό που βλέπω είναι ότι έχει διαταραχτεί η συνεργασία σας και δεν υπάρχει τρόπος να επανέλθετε, και γι' αυτό στέλνεις αυτό το μήνυμα. Δεν είναι σπάνιο να δημιουργείται δυσάρεστο κλίμα στη θεραπεία, μερικές φορές είναι και πολύ χρήσιμο μέρος της διαδικασίας. Σε αυτή την περίπτωση όμως, για τους λόγους που εξήγησα, ως φίλη λέω – και όχι ως ειδικός – ότι πρέπει να βρεις άλλον θεραπευτή.
__________________
2.
Είμαι gay Αμπα και αναγνώστες. Χωρίς σχέση αλλά και χωρίς συχνή σύναψη επαφών (είτε για μια φορά είτε για κάτι πιο μόνιμο). Το θέμα μου είναι ότι εννοείται πως θέλω να συμβεί και το ένα και το άλλο σ' ένα βαθμό, γι' αυτό το λόγο σε μαγαζιά ή σε παρέες πάντα έχω στο νου μου για κάποιον ο οποίος μπορεί να ενδιαφέρεται ερωτικά. Το πρόβλημα? Οι απανωτές χυλόπιτες λόγω του ότι αυτοί είναι στρέητ (απ' ότι καταλαβαίνω από τα συμφραζόμενα, δεν εκδηλώνομαι ποτέ τόσο ανοιχτά) και αναρωτιέμαι λοιπόν: επειδή εγώ θα είμαι αυτός που θα προσπαθήσει να φλερτάρει για να δει τι παίζει, να κάνω την πρώτη κίνηση (αν μπορώ να το πω σε αυτήν την περίπτωση), μήπως δεν είναι σωστή η τακτική μου αυτή? Ότι αν όντως δεν πιέσω εγώ την κατάσταση μπορεί να μη στενοχωρηθώ τόσο από την χυλόπιτα? Ή ακόμα και να ξαλαφρώσω από αυτό το άγχος της γνωριμίας?
Μα έλα που τώρα το γράφω αλλά εκείνη τη στιγμή ξέρω ότι πάλι θα το προσπαθήσω. Κι όμως για κάποιον λόγο που πραγματικά δε μπορώ να εντοπίσω καταλήγω να διαλέγω μόνο τους στρεητ (χωρίς να το ξέρω φυσικά). Ε μετά προσπαθώ να μου το ξεκόψω όσο πιο γρήγορα γίνεται φυσικά.
Αλλά έχω την πεποίθηση ρε παιδιά ότι και το ερωτικό κομμάτι εντάσσεται και αυτό σε μια μορφή "πάλης" για να το κατακτήσεις. Σκέφτομαι ότι μπορεί να χάσω μια καλή περίπτωση αν δεν το προσπαθήσω. Είμαι λάθος? Είμαι αγχώδης/πωρωμένος που εννιά στις δέκα άμα μου αρέσει κάποιος θα το προσπαθήσω με το φόβο να εκδηλωθώ και να εκτεθώ στα "στρεητ" μάτια του?
Διαβάζω, έχω διάφορες ενασχολήσεις και ενδιαφέροντα αλλά νομίζω ότι σε επίπεδο καλλιέργειας είμαι πολύ καλά. Απλά δε βλέπω "αποτέλεσμα". Προς το παρόν πιστεύω πραγματικά πως δεν έτυχε μια γνωριμία άλλα δε μπορώ και να σταματήσω την πίκρα μου μετά από κάθε χυλόπιτα! Που δε φταίνε κιόλας τα παλικάρια!
Τι λες?
ΥΓ: Είσαι πια αγαπημένη, καθημερινή συνήθεια <3-κυνηγός με άσφαιρα
Αγαπητέ φίλε, μου φαίνεται ότι παραβλέπεις εντελώς τα δεδομένα, και όπως λέει η Χίλαρι, άσε τα δεδομένα να μιλήσουν, τα δεδομένα είναι φίλοι μας. Το δεδομένο που μας ενδιαφέρει σε αυτή την περίπτωση είναι ότι gay είναι το 10% του γενικού πληθυσμού. Αυτό σημαίνει ότι το 90% δεν είναι. Οπότε, όταν συναντάς άντρες σε γενικές παρέες, κατά 90% δεν θα είναι γκέι.
Δες τις πιθανότητες κατάματα, και άσε αυτό το δεδομένο να κατασταλάξει μέσα σου. Αν στους δέκα που διαλέγεις, ο ένας είναι γκέι, είσαι εντελώς μέσα στις πιθανότητες. Η κατάκτηση έχει οπωσδήποτε μέσα της την πάλη, και αυτή η ανάμνηση μας κάνει, αν είμαστε πάνω κάτω ισορροπημένοι, να εκτιμούμε αυτό που έχουμε ακόμη και όταν η πάλη έχει λήξει. Όμως για να έχουν νόημα αυτές οι κουβέντες, πρέπει να έχεις εκτιμήσει σωστά αυτό που σου συμβαίνει. Για την ώρα ελπίζεις ότι όλοι είναι γκέι, μέχρι απόδειξης του εναντίου, και φυσικά απογοητεύεσαι.
Μερικοί λένε ότι έχουν gaydar. Δεν ξέρω αν υπάρχει, αλλά φαντάζομαι ότι αν είσαι πιο χαλαρός, και δεν ψάχνεις, είναι πιο πιθανό να πέσεις μέσα σε τέτοια εκτίμηση. Η πιο εκνευριστική συμβουλή που μπορείς να δώσεις σε κάποιον που θέλει φλερτ, σύντροφο και όλα τα ενδιάμεσα είναι «να χαλαρώσει», οπότε δεν θα σου πω να «χαλαρώσεις», θα σου δώσω μια άλλη συμβουλή. Μην αναρωτιέσαι για όποιον συναντάς «θα ήθελα να κάνω σεξ μαζί του», η απάντηση, αν είσαι σε αναζήτηση, δύσκολα θα είναι όχι. Αναρωτήσου «θα ήθελα να πάω σε ένα εστιατόριο μαζί του, μόνο εγώ και αυτός». Σκέψου δηλαδή, αν τους συμπαθείς πρώτα, αν έχετε κάτι να πείτε μεταξύ σας. Καμιά φορά το πιο απλό το παραβλέπουμε, και ακόμα και την αντιπάθεια την μεταφράζουμε σε έλξη, αλλά αυτό το απλό είναι η βάση για τα υπόλοιπα.
__________________
3.
Α μπα θέλω τη γνώμη σου για τις εκτρώσεις. Ευτυχώς μέχρι στιγμής δεν είχα εμπειρία επί τούτου αλλά όταν ακούω για περιπτώσεις από τη μία λέω ναι οκ εφόσον η γυναίκα δε το θέλει εξαιτίας λάθους η και άτυχης στιγμής η ακόμη σε περίπτωση βιασμού να κάνει έκτρωση μετά ακούω και διαβάζω ότι από τη στιγμή της γονιμοποίησης το πλασματάκι αυτό θεωρείται ανθρώπινο ον και έχει δικαίωμα στη ζωή. Και πάλι συμφωνώ και σκέφτομαι πως ναι γιατί να αφαιρέσουμε αυτό το δικαίωμα στη ζωή, κι αν δε το θέλει στη τελική να το δώσει για υιοθεσία αλλά τουλάχιστον να το αφήσει να ζήσει. Οπότε είμαι κάπου στη μέση και δεν έχω μια ξεκάθαρη άποψη, ίσως δε λογαριάζω κάτι που δε βλέπω και αμφιταλαντεύομαι. Εσύ όμως τι πιστεύεις πως είναι το πιο σωστό από τα δύο και γιατί?- tortigia
Το «πλασματάκι» δεν θεωρείται ανθρώπινο ον από την στιγμή της γονιμοποίησης από όλους. Αυτό το επιχείρημα είναι κυρίως της καθολικής εκκλησίας, κι επειδή είναι πολύ εύκολο στην κατανόηση (επειδή είναι απλοϊκό), το χρησιμοποιούν και όσοι θέλουν να δυσκολέψουν την πρόσβαση στην έκτρωση, ή ακόμα και να την απαγορέψουν. Υπάρχουν πάμπολλες ομάδες ανθρώπων που διαφωνούν με αυτή την άποψη. To πότε θεωρείται ένας φυσικός σχηματισμός «ανθρώπινο ον» είναι μια ερώτηση επιστημονική και όχι φιλοσοφική. Δεν έχει απαντηθεί ακόμα με ικανοποιητικό τρόπο, γιατί δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη στιγμή που αλλάζει τα πράγματα με σαφή τρόπο ώστε να πούμε «εδώ έχουμε σχηματισμό κυττάρων» κι «εδώ έχουμε άνθρωπο», η ανάπτυξη είναι μια εξέλιξη. Υπάρχουν όμως επιχειρήματα για πολλές άλλες πτυχές της αντιμετώπισης των εμβρύων, των ενηλίκων, και της έκτρωσης γενικά, που μας βοηθούν να σχηματίσουμε μια πολιτική και μια στρατηγική που δεν βασίζεται στην έννοια της ψυχής και στη δημιουργία τύψεων.
Αν συμφωνήσουμε ότι τα έμβρυα, ή οι σχηματισμοί κυττάρων, έχουν τα ίδια δικαιώματα με έναν ενήλικα, τότε για παράδειγμα όλη η έννοια της τεχνητής γονιμοποίησης είναι εντελώς ανήθικη και θα έπρεπε να είναι παράνομη, διότι σε πολλές περιπτώσεις, με αυτό τον ορισμό του «ανθρώπου», περιλαμβάνει φόνο. Όμως αυτή η συζήτηση όχι μόνο δεν γίνεται, αλλά δεν υπάρχει καν περίπτωση να ξεκινήσει. Επίσης, αν δεχτούμε ότι ένα έμβρυο πρέπει να έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί το σώμα μιας γυναίκας για να επιβιώσει, τότε θα έπρεπε να υπάρχει σχετική νομοθεσία που να προβλέπει πότε κάποιος θα αναγκάζεται να δίνει από το αίμα του μέχρι το νεφρό του, για να επιβιώσει κάποιος άλλος. Βλέπεις πώς το ίδιο επιχείρημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί με άλλο τρόπο; Όμως ανάλογα με το πώς μας βολεύει, άλλοτε το έμβρυο είναι άνθρωπος, και άλλοτε είναι κάτι χωρίς υπόσταση.
Παράλληλα, αυτοί που κόπτονται για την επιβίωση των εμβρύων, είναι οι ίδιοι άνθρωποι που αντιτίθενται στα επιδόματα για ανύπαντρες μητέρες και περιθωριοποιούν τις μονογονεϊκές οικογένειες – ή έστω, δεν τις υποστηρίζουν με νόμους και προϋπολογισμό. Θέλουν να ζήσουν όλα αυτά τα παιδιά, αρκεί να μην χρειαστεί μετά να πληρώσουν για να μεγαλώσουν. Οπότε το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι το επιχείρημα για το «πλασματάκι» δεν είναι ο ανθρώπινος πόνος και η κοινωνική ευθύνη, αλλά η συνέχιση της ιδέας ότι η γυναίκα έχει αξία ως πιθανό ή ενεργό θερμοκήπιο της συνέχισης της ζωής, και η ανθρώπινη υπόσταση της πρέπει να έρχεται δεύτερη.
Και τώρα, ας πούμε και το αυτονόητο. Είτε συμφωνήσουμε στο πότε ένα πλασματάκι είναι πλασματάκι και πότε όχι, οι γυναίκες θα συνεχίσουν να κάνουν εκτρώσεις, είτε νόμιμα, είτε παράνομα. Το παράνομα το έχουμε δοκιμάσει για εκατοντάδες χρόνια και ήταν τεράστια αποτυχία – είναι το ελάχιστο που μπορεί να πει κανείς. Στον κόσμο που ζούμε, το 2016, υπάρχουν ακόμα γυναίκες που ρωτάνε γιατρούς αν θα καταφέρουν να αποβάλουν αν πέσουν από σκάλες ή αν καταπιούν χλωρίνη. Για να μην γυρίσουμε στο τέλος στις μεθόδους των Westeros, η συζήτηση για το θέμα πρέπει να γίνει πολύ πιο έξυπνη και ανεβασμένη από το επιχείρημα «πλασματάκι».
__________________
4.
Καλησπέρα Α μπααα λοιπόν ζω στο εξωτερικό και βλέπω αρκετά συχνά πυκνά μουσουλμάνες με μπούρκα. Το γεγονός ότι είμαι γυναίκα και βλέπω ότι δεν έχουν το βασικό δικαίωμα να κυκλοφορούν χωρίς κάτι που να υπονομεύει το φύλο μας με κάνει να θυμώνω, που ενώ ξέρω ότι σε κάποιες είναι επιλογή τους άλλες εξαναγκάζονται το θεωρώ τραγικό και ίσως το σκέφτομαι παραπάνω απο ότι πρέπει. Στην ουσία θέλω να τους πω ότι δεν είναι ανάγκη να ζουν έτσι ,θα θέλα να τις ελευθερώσω (το ξέρω ότι δε μπορώ) αλλά δε ξέρω πως να διαχειριστώ ότι κάποια πράγματα είναι έτσι. Ειδικά όταν βλέπω κοριτσάκια μικρά καλυμμένα σκέφτομαι γιατί και πόσο κρίμα .Ισώς δεν έχω ερώτηση ήθελα κάπου να το πω !!!- coffeelover
Αυτό που θα ήθελα να συμπληρώσω είναι το πώς μιλάμε για «επιλογή», όταν κάποιος δεν έχει το βίωμα της άλλης επιλογής. Μου φαίνεται γελοίο να επιμένουμε ότι η επιθυμία και η ωριμότητα για να διαλέξει κάποιος μεταξύ όλων των επιλογών είναι σαν την θεία φώτιση, που έρχεται ανεξάρτητα από τι έχουμε μάθει από γενιές και γενιές, και ανεξάρτητα από ό,τι βλέπουμε γύρω μας, και από ό,τι έχουμε μάθει να θεωρούμε σωστό. Αν είναι έτσι, απλό θέμα επιλογής, γιατί εμείς οι δυτικές δεν φοράμε μαντήλες; Η επιλογή υπάρχει – γιατί δεν την κάνουμε;
__________________
5.
Αγαπητή Α μπα.. μιλάω πολύ, αλλά θα προσπαθήσω να γράψω λίγα και περιεκτικά! Είμαι 26, είμαι μόνη μου τρία χρόνια.
Μου έχει συμβεί το εξής: Πολύ κίνκυ καταστάσεις από το πρώτο βράδυ. Δηλαδή, μπορεί να βγαίνω με κάποιον για κάποιο διάστημα κ στην πρώτη μας επαφή να γίνεται υπερβολικά πρόστυχος. Δε θεωρώ ότι είμαι ξενέρωτη γκόμενα, το γουστάρω το πρόστυχο, αλλά από την πρώτη επαφή?? Δεν χρειάζεται να αποκτηθεί μια οικειότητα? Έχω κατι μπερδέψει εγώ? Το αποτέλεσμα είναι να νιώθω περίεργα κατά τη διάρκεια του σεξ, να μη το ευχαριστιέμαι.
Μου έχει συμβεί δύο φορές, και στις δύο περιπτώσεις ο άλλος εξαφανίστηκε σιγά σιγά κόβοντας επικοινωνία.
Κάνω κάτι λάθος? Εγώ είμαι αυτή που ξενερώνει τον άλλον? Είναι αφύσικο το να θέλω το χρόνο μου?
Από την άλλη μήπως ψαρώνω πως ο άλλος θέλει κάτι παραπάνω, ενώ αυτός εξαρχής έχει στο μυαλό του να πηδήξει και να φύγει?
Όπως και να έχει, όλο αυτό μου δημιουργεί ανασφάλειες από το πουθενά!
Σε ευχαριστώ!
Αχ, αχ, αχ....πόσα μπέρδεψες μαζί, δεν έχει αρχή και τέλος.
Θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω τι λες, αλλά δεν καταλαβαίνεις ότι το λες.
«Κάποιος άγνωστος ήθελε να κάνω κάτι που δεν ήθελα να κάνω. Μολαταύτα το έκανα, γιατί έτσι νόμιζα ότι θα τον ευχαριστήσω, κι έτσι, ίσως να μείνει μετά. Δεν είναι ότι θέλω να μείνει, δεν τον ξέρω καν, αλλά πιστεύω ότι αν μείνει, θα επιβεβαιώσω ότι καλώς έκανα κάτι που δεν ήθελα να κάνω, και καλώς παραβίασα τα προσωπικά μου όρια. Επειδή όμως το έκανα με μισή καρδιά, φοβάμαι ότι το κατάλαβε, κι έφυγε επειδή δεν τον ευχαρίστησα αρκετά. Τώρα νιώθω σα να με χρησιμοποίησαν. Το πρόβλημα είναι ότι δεν ήξερα, και εξακολουθώ να μην ξέρω τι πρέπει να κάνω σε αυτές τις περιπτώσεις, και αυτό με κάνει να νιώθω χαζή και αδύναμη.»
Δεν έχει σημασία αν είναι το πρώτο βράδυ με έναν άγνωστο ή το χιλιοστό βράδυ με τον άντρα σου. Αν δεν θέλεις κάτι, δεν το θέλεις, τελείωσε. Δεν χρειάζεται να κάνεις ψυχανάλυση για να το δικαιολογήσεις. Ο άλλος δεν μπορεί να μυρίσει τα νύχια του – είναι δικιά σου ευθύνη η περιφρούρηση και η ασφάλεια του σώματος σου. Το τι είναι πρόστυχο και τι δεν είναι άστο, είναι μεγάλη η γκάμα, και είναι και πολύ σχετική, και δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Πού είναι η δική σου προτίμηση, η δική σου απόρριψη, η δική σου κρίση σε αυτό που συμβαίνει; Γιατί περιμένεις από τον άλλον να αποφασίσει τι έγινε, για να καταλάβεις κι εσύ; Γιατί παραβλέπεις αυτά που αισθάνεσαι, γιατί τα λογοκρίνεις, και γιατί τα αμφισβητείς τόσο πολύ; Αφού δεν πέρασες καλά, και μάλιστα δύο φορές (!) γιατί δεν ήσουν εσύ αυτή που εξαφανίστηκε σιγά σιγά (ή και γρήγορα γρήγορα;)
__________________
6.
Λένα καλησπέρα, μου αρέσει πολύ η στήλη σου και οι απαντήσεις σου. Διαβάζω και σχολιάζω πράγματα που θα κόλωνα να συζητήσω με το περιβάλλον μου.
Έχω εδώ και 2,5 περίπου χρόνια μια σεξουαλική σχέση, που ο τρόπος ζωής μας, οι δουλειές μας και η απόσταση, έθεσαν εξαρχής σε απαγορευτική βάση τυχόν σχέδια για κοινό μέλλον (χωρίς δεσμεύσεις, όποιος θέλει είναι ελεύθερος να φύγει, αν και δεν έχει κανείς μας βλέψεις για οικογένειες κτλ). Βρισκόμαστε για σεξ 1 φορά το μήνα, ή όποτε βολέψει, μιλάμε στο τηλέφωνο καθημερινά, είτε σεξουαλικά είτε για άλλα μας θέματα, ανάλογα τα κέφια και τις καταστάσεις. Δεν είμαστε μόνο fuck buddies, εκτιμάμε ο ένας τον άλλον και θέλουμε την μεταξύ μας επικοινωνία και επαφή.
Αναγνωρίζω βέβαια, ότι ενίοτε με δυσκολεύει στη συναισθηματική διαχείρισή, καθώς νιώθω ότι αυτό το pattern βολεύει αυτόν μάλλον περισσότερο από ότι εμένα. Σε στιγμές ειλικρίνειας, αισθάνομαι ότι θα τον ήθελα πιο πολύ στη ζωή μου, αλλά δεν νιώθω έτοιμη ούτε εγώ και αυτός ακόμα λιγότερο, να αλλάξουμε τις ζωές μας, για να είμαστε μαζί, οπότε προσπαθώ να ζω τα καλά που μου δίνει αυτή η «σχέση», προσπαθώντας απλά να το ζω.
Και τα καλά αυτής της σχέσης, πέρα από το ότι με γεμίζει η παρουσία του στη ζωή μου (και το ίδιο δείχνει και αυτός) είναι το σεξ! Απίστευτο σεξ! Δεν είμαι μικρή, εγώ λίγο πριν τα 40, αυτός 44 και ενώ μέχρι τώρα θεωρούσα ότι ήμουν μια ανεξάρτητη, δυναμική και απελευθερωμένη γυναίκα, που απολαμβάνει το σεξ, μαζί του είναι σαν να ένιωσα πρώτη φορά τι σημαίνει έλξη. Το κρεβάτι μαζί του είναι κόλαση! Πράγματα που δεν είχα φανταστεί ότι θα μου άρεσαν ποτέ, μαζί του με φτιάχνουν απίστευτα. Δεν ξέρω γιατί, επειδή τα υποστηρίζει, επειδή απλά είναι αυτός εκεί, πάντως νιώθω σαν να είμαι 18 χρονών και να ανακαλύπτω πρώτη φορά το σεξ (αν το καλοσκεφτείς είναι λίγο καταθλιπτικό, ομολογώ).
Μαζί του γνώρισα και ένα πιο άγριο τρόπο σεξ, στις παρυφές του S/M (δεν με βλάπτει σωματικά, προσέχει) που δεν είχα πλησιάσει καν παλιά. Θέλει να με πάει πιο πέρα ακόμα σε ερωτικά παιχνίδια και η πλάκα είναι ότι μ' αρέσει η ιδέα. Μετά το σεξ βέβαια, ξαναγίνεται γλυκός και τρυφερός, όπως είναι όλα τα ζευγάρια μετά από ένα καλό σεξ.
Τελευταία, έχει διανθίσει το σεξ και με ένα λεκτικό ερωτικό παιχνιδάκι ζήλειας σε συνδυασμό με απειλή σωματικής βίας , αν πάω με άλλον. Δεν θεωρώ ότι εννοεί τα περί ζήλιας, έχουμε αφήσει να εννοηθεί ότι δεν έχουμε αποκλειστικότητα. Όχι ότι έχω διάθεση να πάω με άλλον, καθώς με έχει κάνει sex addicted σε αυτόν. Δεν πιστεύω ότι αν το έκανα θα αντιδρούσε έτσι, πχ μια φορά που τον χώρισα (εντάξει είναι σχέση πάθους, με πολλά πάνω και κάτω, άσχετο αν τα περιγράφω κάπως coolαριστά), παρότι είδα ότι ζορίστηκε, ήταν κύριος (χωρίς παρουσία κόσμου).
Έχω αρχίσει όμως να αναρωτιέμαι αν όλο αυτό κρύβει κάποια βίαιη προσωπικότητα εν γένει. Από την κοινωνική μας συναναστροφή πριν αρχίσουμε να κάνουμε σεξ, δεν είχα εντοπίσει τέτοια σημάδια, έβλεπα έναν άνθρωπο γοητευτικό , κοινωνικό και ευχάριστο . Μου είχε πει μια ιστορία για το παρελθόν που πήγε να ξεφύγει σε βίαιη συμπεριφορά και συγκρατήθηκε και εγώ μια φορά τον είδα να μιλά έντονα σε κάποιον, σε στιγμή έντονης ψυχολογικής φόρτισης, που τότε δεν αξιολόγησα ως εκτός ορίων συμπεριφορά.
Τώρα πια που γνώρισα μια αναπάντεχη πλευρά του, αναρωτιέμαι πόσο μπορεί ένας άνθρωπος στο κρεβάτι να βγάζει μια πτυχή που δεν την έχει στην υπόλοιπη ζωή του. Μήπως την έχει τελικά; Θα είχα ποτέ λόγο να φοβάμαι ότι μπορεί να γίνει βίαιος εκτός σεξ; Εγώ πάλι, που αν στην πραγματική ζωή μου έριχνε κανείς χαστούκι ή με έβριζε χυδαία, θα τον έκλαιγε η μάνα του, γιατί μαζί του στο σεξ φτιάχνομαι με αυτά; Και τέλος ακόμα και αν όντως είναι «σκοτεινός τύπος», γιατί να με νοιάζει;
ΥΓ Για να προλάβω σχόλια, δεν έχω δει ούτε διαβάσει το 50 αποχρώσεις, από το τρέιλερ κατάλαβα ότι ο Mr Grey ήταν κάπως βιτσιόζος και έτσι. Κάθε τυχόν ομοιότητα τυχαία και συμπτωματική
Κρίμα, γιατί θα είχες και τα τυχερά με τα ελικόπτερα και τα λούσα και τα εστιατόρια. Δεν υπάρχει καθαρά σεξουαλική σχέση, είναι ώρα να σταματήσεις να αγκιστρώνεσαι από αυτή την ιδέα για να δικαιολογείς γιατί κάθεσαι σε κάτι που θα ήθελες να είναι κάπως αλλιώς. Έχετε κάποιου είδους σχέση. Δεν είναι η συμβατική μονογαμική αποκλειστική σχέση ζευγαριού, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι καθαρά σεξουαλική (που, υποθέτω, σύμφωνα με αυτή τη λογική, θα ήταν λιγότερο σημαντική;) Δεν είναι όλα ή τίποτα οι σχέσεις, ούτε ανήκουν υποχρεωτικά σε ένα από τα δύο άκρα. Οπότε σε νοιάζει τι κάνει και τι είναι, γιατί με αυτόν τον άνθρωπο έχετε κάποιου είδους σχέση – του μιλάς, τον βλέπεις, και κάνετε σεξ. Γι' αυτό σε νοιάζει.
Τώρα για τα υπόλοιπα, νομίζω ότι το ψειρίζεις υπερβολικά πολύ, από τις παρυφές του S&M δεν πας στον κατά συρροή δολοφόνο. Υπάρχουν ακόμα πολλά στάδια διασκέδασης μέχρι να αρχίσεις να ανησυχείς για διαστροφές. Μπράβο που περνάς καλά σε αυτόν τον τομέα, και εύχομαι τα καλύτερα, και δεν είναι καθόλου καταθλιπτικό ότι ανανεώθηκες σε αυτό το κομμάτι στα σαράντα σου. Αντιθέτως, είναι πολύ λογικό, γιατί τώρα έχεις την αυτοπεποίθηση ώστε να μην έχεις τύψεις, και τη γνώση του σώματος σου. Στα δεκαοχτώ δεν ξέρουμε πού παν τα τέσσερα. Όλο συναίσθημα, και στο διά ταύτα, συμπλέγματα κουβάρια.
Οι φαντασιώσεις και οι πρακτικές αυτού του είδους είναι εξαιρετικά διαδεδομένες και κοινές στην ανθρώπινη σεξουαλικότητα. Αν σε ενδιαφέρει το θέμα, κάτσε και διάβασε, η πληροφορία υπάρχει και είναι άφθονη. Όσο νιώθεις άνετα και περνάς καλά, συνέχισε όλο ευθεία.
__________________
7.
Αγαπητή Α, μπα, καταρχάς συγχαρητήρια για τη στήλη σου, τη χαίρομαι πάντα! Συνεχίζω με τον προβληματισμό μου, ο οποίος αφορά τις δοσοληψίες όπου χαρτονομίσματα χρειάζεται να αλλάξουν χέρια. Πάντα είχα την απορία αν υπάρχει κάποιο είδος σαβουάρ βιβρ για το αν πρέπει να βάζουμε χρήματα σε φάκελο για να τα δώσουμε σε κάποιον άλλο, ή τα δίνουμε χέρι με χέρι, είτε πρόκειται για Χριστουγεννιάτικο χαρτζιλίκι στον ανιψιό, είτε για ποσό μεγαλύτερο με το οποίο πληρώνουμε κάποιον. Τις φορές που έχω βρεθεί στη θέση του παραλήπτη, εννοείται ότι δεν έχω ενοχληθεί από την ύπαρξη ή όχι φακέλου, παρ' όλα αυτά έχω μείνει με την απορία όσο κι αν προσπάθησα να το διασταυρώσω! Ευχαριστώ!- Άφραγκη
Μου θύμισες το ταξίδι στο Τόκιο, όπου είδα ότι οι άνθρωποι δεν δίνουν ποτέ χαρτονομίσματα στο χέρι του άλλου, γιατί θεωρείται χοντράδα και αγένεια. Στα μαγαζιά βάζεις τα χρήματα σε ένα ειδικό δισκάκι που σου δίνει ο ταμίας, και του το επιστρέφεις με τα λεφτά πάνω. Κάθε φορά το έκανα λάθος – κάθε φορά τους έδινα τα λερά βρωμόχαρτα (όπως φαντάζομαι ότι τα βλέπουν) στα χέρια, και με ντροπή για λογαριασμό μου, μου έδειχναν πανικόβλητοι και ευγενικοί το δισκάκι. ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ το έκανα λάθος γιατί το ξεχνούσα. ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ. Πρέπει να άφησα εποχή στο Τόκιο με τη χοντράδα μου, με αποκορύφωμα όταν μπήκα σε δοκιμαστήριο ρούχων με τα παπούτσια – κόντεψε να πάθει έμφραγμα ο μαγαζάτορας. Με σταμάτησε με τον γνωστό ευγενικό πανικό, ευτυχώς κατάλαβα, του τα έδωσα, και όταν βγήκα τα είχε ωραία τακτοποιημένα μέσα σε πλαστικά σακουλάκια. Ως πρέσβειρα δυτικού κόσμου τα έκανα θάλασσα.
Ούτε εγώ έχω ενοχληθεί από την ύπαρξη ή όχι φακέλου γιατί τα χρηματάκια είναι ωραία όταν τα παίρνει κανείς, λερά ή όχι, αλλά είναι βέβαιο ότι ο φάκελος είναι πιο κομψός. Όχι όσο το εβένινο δισκάκι με τα χρυσά σκαλιστά λουλούδια, αλλά σίγουρα πιο κομψός.
σχόλια