Έχω ξαναγράψει (το 2006 στη LiFO) για το περίφημο σύστημα των allotments στο Λονδίνο και πόσο καλό θα ήταν να εφαρμοστεί και στην Αθήνα. Χωράφια που τα παραχωρεί το Δημόσιο σε ιδιώτες για να φτιάξουν λαχανόκηπους. Ντομάτες, καρότα, σέλινα (και φασολιές για να κοιμάται στη σκιά τους ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης :). Υπάρχουν τόσα παρατημένα χωράφια στην Αθήνα - θα ήταν τέλειο να τελειώνεις τη δουλειά, να παίρνεις το σκύλο και να πηγαίνεις να ποτίσεις τον κήπο σου πίσω απ' το εργοστάσιο της Σόφτεξ.
Ήταν τεράστιο ρεύμα στο Λονδίνο, μέχρι την επέλαση των Ολυμπιακών που ξεπάστρεψε το μεγαλύτερο μέρος τους για να γίνουν στη θέση τους τα Ολυμπιακά Ακίνητα: υπήρχαν 33.000 allotments, κυρίως τα καλλιεργούσαν νέα παιδιά, τρίτη γενιά οικολόγοι, το 2006 παρήγαγαν 16.000 τόνους λαχανικά, από σπόρους αγνούς, χωρίς γενετική τροποποίηση· φορούσαν το ψαθάκι τους, τα πουκάμισα τύπου κολχόζ και με Arctic Monkeys στα ακουστικά έσκαβαν το αυλάκι για να κυλήσει το κουρασμένο νερό της Αγγλίας. Trend ήταν κι αυτό - όμως ωραίο. Χρήσιμο. Ήθελαν αγνή τροφή και να ξεφύγουν από το πλαστικό σκουπίδι των σουπερμάρκετ. Και έστω μέσω μιας πεποιημένης ταπεινότητας να αποκτήσουν ξανά ένα δεσμό με τη γή.
Βρίσκω εγκληματικό τον σταδιακό αφανισμό τους στο Λονδίνο. Και τρεφω ελπίδα οτι οι κινήσεις στη Θεσσαλονίκη με την κλήρωση των λαχανόκηπων θα βρει ανταπόκριση, διάρκεια και μιμητές. Εμείς, έχουμε ήδη γευτεί τους πικρούς καρπούς της Ολυμπιάδας και (ελπίζω) πήραμε το μάθημά μας.
Ο Σολωμός έχει ένα στίχο: "Μια φούχτα χώμα να κρατώ και να σωθώ μ' εκείνο".
σχόλια