Σάββατο μεσημέρι στο μουσείο Μπενάκη. Η Ημέρα των Μουσείων έχει γεμίσει τους ορόφους του με κόσμο. Στον τρίτο όροφο πιτσιρίκια του δημοτικού έχουν σχηματίσει ένα κύκλο. Με αφορμή τους ήρωες του μουσείου η υπεύθυνη μιλάει με τα παιδιά για τους ήρωες της καθημερινότητας. Σε λίγο θα τους καλέσει να ζωγραφίσουν ένα δικό τους ήρωα. Οι γονείς παρακολουθούν από μικρή απόσταση διακριτικά. Καταλαβαίνεις αμέσως ποιο παιδί ανήκει σε ποιον χωρίς να έχεις ιδέα. Ο ενήλικας που παρακολουθεί την απάντηση ενός παιδιού με ορθάνοιχτα μάτια, σχεδόν κομμένη ανάσα και μισάνοιχτο από την έκπληξη στόμα είναι ο γονιός του.
Μια οθόνη πίσω από τον κύκλο των παιδιών προβάλει τις ζωγραφιές ηρώων μια προηγούμενης ομάδας: «Ήρωας είναι η μαμά μου», «Δελφίνι ήρωας», «Ήρωας της πόλης»(σ.σ Μια γυναίκα ποτίζει γλάστρες μέσα σε ένα αστικό τοπίο γεμάτο πολυκατοικίες. Μοιάζει με τα καρτούν που συνόδευαν παλιότερα άρθρα του Monocle), «Ο μπαμπάς μου ήρωας», «Ήρωας πυροσβέστης». Οι ίδιες είκοσι ζωγραφιές περνάνε από την οθόνη ξανά και ξανά όταν την προσοχή μου κερδίζει μία: «Ήρωας αράπης».
Μια άσχημη μαύρη φιγούρα με ουρά και τέσσερα πόδια που παραπέμπει σε σκύλο. Από πάνω πολύχρωμες καρδιές. «Ότι ναναι» λέει μια μάνα δίπλα μου καθώς διαβάζει ψιθυριστά την ονομασία του συγκεκριμένου ήρωα. Οι ζωγραφιές περνάνε ξανά και ξανά. Πολύχρωμες, αισιόδοξες, διαφορετικές. Το μέλλον της χώρας εκτοξεύει ατάκες έξυπνες γύρω από τον κύκλο. Είναι έξι και ακούγονται σαν να είναι δεκάξι. Η παιδική τους ηλικία δεν μοιάζει με τα δική μας. Έχουν την ατάκα στο στόμα σαν να δίνουν μια συνέντευξη ρουτίνας. Δεν κωλώνουν ακόμα και αν η απάντηση τους δεν είναι η σωστή. Και πίσω τους ξανά και ξανά περνάει αυτός ο «αράπης». Αυτός ο μαύρος, ο διαφορετικός, αυτός που δεν μοιάζει με τους υπόλοιπους.
Και αναρωτιέσαι: Θα είναι και για αυτή τη γενιά ο μαύρος, ο διαφορετικός, ο «αράπης» ένας ήρωας; Ένας ήρωας που πρέπει να ξεπερνάει τα εμπόδια της καθημερινότητας σε έναν ομοιόμορφο κόσμο. Θα καταφέρουν αυτά τα παιδιά να γίνουν η γενιά της ανεκτικότητας απέναντι σε αυτόν που διαφέρει από τους πολλούς; Το μέλλον θα δείξει. Προς το παρόν μεγαλώνουν με δάχτυλα-πλήκτρα μέσα σε ένα κόσμο που συνεχώς αλλάζει και προσπαθεί να δει τι θα κάνει με αυτούς που δεν ανέχονται τον μαύρο, τον διαφορετικό, τον «αράπη».
σχόλια