Αντιπαθώ τους ανθρώπους που ασχολούνται υπερβολικά με τους νόμους. Συνήθως με την πλευρά του νόμου που τους συμφέρει. Μια στις δυο λέξεις τους για να σε πείσουν για τα λεγόμενα τους είναι «παράγραφος», «κάθετος», «σύμφωνα με». Αυτές οι στρατιές «ερασιτεχνών δικηγορίσκων» δεν ξέρω αν προκαλούν αμηχανία και στους δικηγόρους όταν τους ακούν. Μπορεί αρκετοί δικηγόροι από μέσα τους να πετάνε από χαρά: Τέτοιοι τύποι είναι συνήθως και δικομανής. Οπότε τους δίνουν ψωμί.
Φυσικά, δεν μπορείς να κλείσεις τα στόματα αυτών των ανθρώπων. Δεν είναι βέβαια και ότι χειρότερο κυκλοφορεί εκεί έξω. Χειρότεροι για εμένα από όλους τους «ερασιτέχνες» είναι οι ερασιτέχνες γιατροί. Όμως δεν παύει να είναι μια λαίλαπα όλο αυτό το σύνδρομο του «νομομαθή με λίγο από όλα» η οποία έχει εξαπλωθεί και στο ίντερνετ (σ.σ Αν υπάρχει κάτι εκνευριστικό της πραγματικής ζωής που δεν έχει εξαπλωθεί στην ψηφιακή, σας παρακαλώ μην το πείτε. Μπορεί να την γλιτώσουμε. Μέχρι στιγμής)
Οι άνθρωποι αυτοί που έχουν τον νόμο στο τσεπάκι τους και σου τον πετάνε στα μούτρα τις περισσότερες φορές λατρεύουν το περιτύλιγμα και από ουσία μηδέν. Θυμάμαι ένα «νούμερο» από μια δουλειά που έτυχε τυχαία να συναντήσω πριν χρόνια σε μια παραλία. Αφού μου αράδιασε το νομικό πλαίσιο του ζητήματος που το απασχολούσε με αναφορές σε ΦΕΚ, καθέτους και παραγράφους έφυγε αφήνοντας τα κουτάκια του στην παραλία. Προφανώς διότι με το νόμο τάδε, κάθετος τάδε, ΦΕΚ τάδε ο μαλάκας που αφήνει τα σκουπίδια στην παραλία δεν υπόκειται σε κανέναν νόμο. Αν δεν τον πιάσουν. Που ποιος να τον πιάσει. Και δεν είναι ο μόνος. Έχω πολλά παραδείγματα ανθρώπων που λατρεύουν το κομμάτι του νόμου που αναφέρεται στα δικαιώματα τους και ηθελημένα αγνοούν το κομμάτι του νόμου που αναφέρεται στις υποχρεώσεις τους. Που κάπου θα το έχει πάρει το ματάκι τους σκυμμένοι όλοι μέρα πάνω από τις εγκυκλίους στο ίντερνετ.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Πατήθηκε ξαφνικά το κουμπί της αντιπάθειας που έχω για αυτούς όταν διάβασα για το νόμο στην Κίνα που σε υποχρεώνει να επικοινωνείς με τους γονείς σου. Φαντάστηκα λοιπόν (στην απίθανη ελπίζω περίπτωση) ένα τέτοιο νόμο και στην χώρα μας. Και σκέφτηκα μερικούς γνωστούς μου να τον αναλύουν μέχρι την τελευταία παράγραφο, να ψάχνουν τα ψιλά γράμματα, να μιλάνε για ΦΕΚ και παραγράφους. Και τους έχω ικανούς να καταλήξουν να λένε: «Μαμά εγώ σε έπαιρνα τρεις φορές την εβδομάδα τηλέφωνο και ο αδερφός μου μια. Χρόνια τώρα. Σε εμένα λοιπόν πρέπει να γράψεις το οικοπεδάκι σύμφωνα με το νόμο τάδε, παράγραφος τάδε, κάθετος τάδε, ΦΕΚ τάδε». Ναι, ναι τους έχω ικανούς για κάτι τέτοιο αυτούς, πάνω από το νεκροκρέβατο. Νόμος για αυτούς ίσον συμφέρον. Άντε να μπεις στην διαδικασία να τους εξηγήσεις ότι υπάρχουν πράγματα πέρα από τους νόμους. Ότι τα συναισθήματα για τους άλλους δεν χωράνε σε κανένα ΦΕΚ, καμία κάθετο και καμία παράγραφο. Αυτά είναι τα ψιλά γράμματα της ζωής και όχι των νόμων.
σχόλια