[Οι εικόνες είναι από έργα της Όπυς Ζούνη]
Πρόσφατα έγινε ένα συμπόσιο με πρωτοβουλία της Εύας Κέκου, θεωρητικού πολιτισμού και επιμελήτριας που το διοργάνωσε εξ ολοκλήρου αλλά και διηύθυνε τη συζήτηση του πάνελ.
Της ζήτησα λοιπόν να μου γράψει μερικά πράγματα γι' αυτό, αλλά και για την Ελληνική κρίση και το πώς μπορούμε, εκ των ενόντων, να αντιδράσουμε σε αυτή.
Ακολουθεί το κείμενό της κυρίας Κέκου.
Τελικά όλα μπορούν να ιδωθούν με θετικό τρόπο και να είναι η αρχή δημιουργίας και παραγωγής... Η κρίση, μία λέξη ετυμολογικά ελληνική, αποτελεί οξύμωρο αλλά εύστοχα και περιγραφικά εκφράζει τη πραγματικότητα στην Ελλάδα σήμερα. Μία πραγματικότητα που αποτελεί αντικείμενο προσοχής της παγκόσμιας ειδησεογραφίας αλλά και των συζητήσεων κορυφαίων οικονομικών μελετητών στην Ευρώπη.
Η γλώσσα και συνεπακόλουθα οι λέξεις αποτελούν όχι μόνο ένα τυχαίο τρόπο έκφρασης αλλά αντικατοπτρίζουν ένα συστήμα αξιών και ιδεών ενός λαού αλλά και ένα τρόπο επικοινωνίας. Χαριτολογώντας θα λέγαμε ότι δεν είναι τυχαίο που η κρίση είναι λέξη ελληνική ή που η κρίση σε όλο το μέγεθος και δραματικό μεγαλείο της αγγίζει την Ελλάδα σήμερα. Σε ένα δεύτερο επίπεδο καλούμαστε να αναλύσουμε τη κρίση με όρους πολιτιστικούς και να δούμε τις ιστορίες πίσω από τους αριθμούς, τις πρωτοβουλίες και τις προσπάθειες σε ατομικό αλλά και συλλογικό επίπεδο για αντίσταση, αλλαγή αλλά και την ανάγκη για έκφραση και το πιο σημαντικό να συζητήσουμε και να κατανοήσουμε στο πραγματικό μέγεθός της τη σύνδεση της οικονομίας με το πολιτισμό και τον ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο που επιτελεί στις μέρες μας.
Ολα τα παραπάνω αποτέλεσαν το έναυσμα για να οργανωθεί ένα συμπόσιο στο εξωτερικό και φυσικά τι πιο επίκαιρο και κατάλληλο από το να συζητηθεί η κρίση σε μία χώρα όπως η Γερμανία. Ο σκοπός ήταν να συζητηθεί στο εξωτερικό η κρίση εκ των έσω και να διαφωτιστούν διάφορες πτυχές των όσων τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μεταφέρουν μέσα από ψυχρούς αριθμούς, οικονομικούς συντελεστές αλλά να δοθεί επίσης έμφαση στη προσπάθεια των ατόμων και των δικτύων στην Ελλάδα, στη δράση και την αντί-δραση με θετικό τρόπο σε μία δυσχερή κατάσταση.
Σκόπιμα επιλέχθηκε ο τίτλος στα αγγλικά καθώς το συμπόσιο είχε ως γλώσσα τα αγγλικά αλλά και για να γίνει κάποιος υπαινιγμός στη επιρροή των ξένων χωρών και πολιτικής στη κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα.
Ποιος είναι ο ρόλος του πολιτισμού και της διανόησης; Με ποιον τρόπο τα "δίκτυα" μετασχηματίζονται και ποια η συμμετοχή του κοινού; Πώς οργανώνονται νέες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης και εναλλακτικοί τρόποι χρηματοδότησης; Πόσο σημαντική είναι η τέχνη, αν και εφόσον είναι, σε περιόδους κρίσης και γιατί δεν αποτελεί προϊόν πολυτελείας;
Αυτά ήταν κάποια από τα εναρκτήρια ερωτήματα στο πάνελ μας. Στο συμπόσιο προσκλήθηκαν να μιλήσουν θεωρητικοί, καλλιτέχνες, ακαδημαϊκοί, επιμελητές και διοργανωτές φεστιβάλ. Προσκλήθηκαν φορείς θεσμικοί αλλά και εξω-θεσμικοί, εκπροσωπώντας δηλαδή το φορέα τους ή ερχόμενοι ανεξάρτητα.
Μίλησαν για το πώς βιώνουν την κατάσταση στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη αλλά και στην περιφέρεια. Ταυτόχρονα μετέφεραν την εμπειρία τους από καλλιτεχνικές κολλεκτίβες, όπως είναι η κολλεκτίβα ΟΜΟΝΟΙΑ και η κατάληψη του θεάτρου ΕΜΠΡΟΣ, από τη συνέχιση διεθνών φεστιβάλ που ξεκίνησαν προ κρίσης, την προσπάθεια χρηματοδότησης ή πολλές φορές αυτο-χρηματοδότησης, τη βιωσιμότητα καλλιτεχνικών δράσεων αλλά και το βιοπορισμό και επιβίωση των καλλιτεχνών.
Στο συμπόσιο μίλησαν οι: Άννα Μυκονιάτη (Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θεσ/νίκη), Χαρά Βλάχου (animasyros festival), Στεριανή Τζιντζιλόνη (θεωρητικός χορού), Δημήτρης Μιχαλάρος (επιμελητής, φεστιβάλ ΚΟΔΡΑ Θεσ/νικη), Ελευθερία Γεροφωκά (ηθοποιός που ζει τα τελευταία τρία χρόνια στη Σουηδία) και τέλος ο Αχιλλέας Κεντόνης (με διεθνή καριέρα αλλά βάση την Κύπρο, καλλιτεχνικός διευθυντής του ARTOS Foundation). Στο πρόγραμμα του συμποσίου έχει συμπεριληφθεί και ο Δρ. Μάνθος Σαντοριναίος, επίκουρος καθηγητής στην ΑΣΚΤ, εργαστήριο των Νέων Μέσων, που όμως δε συμμετείχε με ομιλία στη συζήτηση.
Το συμπόσιο πραγματοποιήθηκε στις 18 Ιουνίου στο χώρο Signalraum, μια ευγενική παραχώρηση του πολιστικού χώρου από τη πόλη του Μονάχου και το τμήμα πολιτισμού και το παρακολούθησε μεγάλος αριθμός παρευρισκομένων - μία από τις πιο ζεστές μέρες του καλοκαιριού.
Φαίνεται ότι όχι μόνο το θέμα ήταν καυτό και ενδιαφέρον αλλά ότι φέραμε και τον ελληνικό καιρό φέραμε για μία μέρα στη Γερμανία. Πιστεύω ότι με το πάνελ μας καταφέραμε να βάλουμε ένα μικρό λιθαράκι στη συζήτηση του τι συμβαίνει ακριβώς στην Ελλάδα, αν υπάρχει δράση και αντίσταση. Επίσης επιχειρήσαμε να υπάρχει κάποια διάδραση και να δώσουμε περιθώριο για ερωτήσεις των θεατών, για τις πιο "μικρές" ιστορίες που κρύβονται πίσω από τους αριθμούς της ανεργίας, των αστέγων αλλά και των οικονομικών πακέτων βοήθειας.
Τι είναι αλήθεια η κρίση εκτός από μία εικονική κατάσταση εκ των έξωθεν επιβαλλόμενη, και πώς μπορούμε εκ των ενόντων να αντιδράσουμε σε αυτή; Μα μόνο με ένα θετικό μήνυμα.. Η κρίση δεν είναι πάντα καλή αλλά μπορεί και να ταιριάζει στην ελληνική ιδιοσυγκρασία όπως και η ετυμολογία της ελληνικής λέξης που χρησιμοποιούν σε όλες τις χώρες δυτικού τύπου (crisis, Krise, crise). Ίσως και να είναι το έναυσμα μίας αλλαγής κοινωνικά, πολιτικά, ηθικά και μόνο αισιόδοξα και δραστήρια μπορούμε να αντιταχθούμε σε αυτήν. Μπορεί να είναι και αυτό μία λύση.
σχόλια