Aς πούμε ότι είναι ένα είδος προσωρινής αμνησίας. Χωρίς παρενέργειες- όλα θα γυρίσουν στο κουτάκι τους ,δε θα'ναι για πάντα. ΄Επεσε παραπάνω παρκετίνη,ένα γλίστρημα,δεν έχουμε πόλη,χρονιά,παιδιά -μόνον έναν Αύγουστο να μας καίει. Τακτοποιήσαμε τα φαντάσματα,ταίσαμε τους ζωντανούς,βάλαμε νερό στο πιατάκι του σκύλου.
Και μείναμε εμείς.
Να περπατάμε,να περπατάμε πολύ.
Να περπατάμε,να λαχανιάζουμε, να ψάχνουμε μια είσοδο πολυκατοικίας για να φιληθούμε.
Γιατί τα αξέχαστα φιλιά πάντα μια είσοδο ψάχνουν να κρυφτούν. ΄Ερημη,να λείπουν οι ένοικοι,να κοιμούνται,να μην ποτίζει κανείς τα μπαλκόνια.
Γιατί θα είναι Αύγουστος,γιατί είναι Αύγουστος,γιατί όλοι δικαιούνται μια έρημη είσοδο πολυκατοικίας και μια άδεια πόλη. Γιατί όλοι δικαιούνται ένα στραβοπάτημα στο παρκέ-τίποτε δε θυμάμαι,μόνο ότι θέλω να σε φιλήσω κι ότι κάνει ζέστη,πολλή ζέστη.
Ολομόναχοι μαζί-η μόνη απειλή είναι ο ήλιος,η τρύπα του όζοντος,κάτι μεγάλα σκυλιά πίσω απ' το γκαζόν-πρόσεξε μην πατήσεις σε λάδια και γλιστρήσεις πάλι. Aυτά,μόνον αυτά να μας απειλούν.
Δεν ξέρουμε τι συμβαίνει,μην μας ζαλίζετε,θα θυμηθούμε σε λίγο,τώρα αφήστε μας στην αμνησία μας.
Ολομόναχοι μαζί-σε ολιγόωρες διακοπές Αυγούστου.
Παραθεριστές φιλιών.
Χωρίς συγνώμες για τη διακοπή.
σχόλια