Υπερβαίνοντας τις οικονομικές δυνατότητες που της προσφέρει ο μισθός της πωλήτριας, νοικιάζει ένα διαμέρισμα 45 τετραγωνικών σε τιμή ευκαιρίας κάπου στην Αχαρνών, σε μια περιοχή απλησίαστη από Έλληνες, γεμάτη ξένους. Νιώθοντας και εκείνη ξένη ανάμεσά τους, κάνει τα πρώτα βήματά της στην ελευθερία. Με το που μένει μόνη, αρχίζει να ξεδιπλώνεται ο κρυμμένος, αληθινός της εαυτός και σταδιακά διαφοροποιείται από την παρέα της, ξεκόβει από μια αδιάφορη σχέση που είχε και ζητάει αύξηση στη δουλειά της, αν και χωρίς αποτέλεσμα. Στο σπίτι ανακαλύπτει κάτι ξεχασμένες κούτες από τον προηγούμενο ενοικιαστή. Μαθαίνει ότι ανήκουν σε έναν μυστηριώδη νέο, τον Φώτη, που πήγε υποτίθεται στα νησιά να δουλέψει για να χρηματοδοτήσει τις καλλιτεχνικές του σπουδές.

Εμπνέεται από την «παρουσία» του και ο Τζίτζης γράφει πάνω σ' αυτό το θέμα, χωρίς περιττά μελό και υπερβολές, ένα ειλικρινές, οξυδερκές σενάριο, χωρίς να χαϊδεύει μια απελπισμένη γενιά - ακριβώς επειδή βλέπει φως πέρα από την οικονομική δυσπραγία. Η σκηνοθεσία του περιορίζεται στα βασικά και καθοδηγεί μια εξαιρετική ηθοποιό, την Έφη Λογγίνου, σε μια ερμηνεία γυμνή και ισχυρή, ένα παράδειγμα νεοελληνικού γυναικείου χαρακτήρα που ισορροπεί ανάμεσα στα όνειρα της νεότητας και τον κυνισμό της διαβίωσης.