ADVERTORIAL
Αν νοσταλγώ κάτι περισσότερο από όλα τους χειμωνιάτικους μήνες του χρόνου, αυτό είναι οι προβολές ταινιών κάτω από τα αστέρια στα θερινά σινεμά της πρωτεύουσας. Και πίσω από αυτή τη νοσταλγία δεν κρύβεται μια απλή συνήθεια αλλά γλυκές αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία.
Για να καταλάβετε καλύτερα τι εννοώ, θα χρειαστεί να γυρίσουμε το χρόνο πίσω, στις αρχές της δεκαετίας του '70, όταν οι γονείς μου αποφάσισαν να φύγουμε από το νησί και να κάνουμε μια νέα αρχή στην Αθήνα. Η απόφαση αυτή για ένα παιδί 13 ετών, σαν εμένα, ήταν μεγάλη πληγή στην καρδιά. Να αφήσω πίσω φίλους, αλάνες, ανέμελα παιχνίδια από το πρωί μέχρι το βράδυ στα σοκάκια του νησιού και αυτή τη θάλασσα που, όμοιά της, δεν έχουν αντικρίσει ξανά τα μάτια μου πουθενά αλλού.
Ωστόσο αυτή την πληγή προσπάθησε από τους πρώτους κιόλας μήνες να κλείσει με πολλή αγάπη και υπομονή η μητέρα μου με το δικό της, ξεχωριστό τρόπο. Με σύστησε στο μαγικό κόσμο του θερινού σινεμά και από τότε κάθε εβδομάδα ξεκινούσε με απερίγραπτη προσμονή ένα φανταστικό ταξίδι.
Ήδη από το πρώτο μας καλοκαίρι στην Αθήνα είχαμε γευτεί χωρίς ενοχές αλατισμένο ποπ κορν και πορτοκαλάδα σε κάθε θερινό κινηματογράφο της πόλης. Στην ιστορική Αίγλη Ζαππείου, όπου βρίσκεται ο παλαιότερος θερινός κινηματογράφος της Αθήνας και συναγωνίζεται σε γραφικότητα το ρομαντικό Σινέ Paris στη γειτονική Πλάκα, στο δημοφιλές Θησείον που ομολογουμένως κερδίζει τον τίτλο με την πιο γοητευτική θέα της πόλης, στον χρωματιστό κήπο του Σινέ Ζέφυρος στα Πετράλωνα, στις εξαρχειώτικες ταράτσες του Βοξ και της Ριβιέρας. στο εναλλακτικό Εκράν και την ένδοξη Λαΐδα του Κεραμεικού.
Τέσσερις δεκαετίες αργότερα, ζω ξανά εκείνες τις όμορφες έναστρες βραδιές με υπαίθριες προβολές πάνω σε ταράτσες γεμάτες χαλίκι. Μόνο που τώρα πια είμαι εγώ εκείνη, όπως η μητέρα μου κάποτε, που παίρνει από το χέρι την κόρη της και ξεχύνονται με ανυπομονησία κάθε εβδομάδα του καλοκαιριού στην καρδιά της Αθήνας ανακαλύπτοντας καινούριους, μυστικούς κόσμους στα θερινά σινεμά της πόλης. Συχνά έχουμε βρεθεί σε κάποιες από τις αυλές που είχα πρωτογνωρίσει εγώ χρόνια πριν και άλλοτε μαθαίνω μαζί της καινούρια σινεφίλ στέκια όπως τα λιτά Παναθήναια, το ατμοσφαιρικό Σινέ Ψυρρή, τη δημοφιλή Δεξαμενή στο Κολωνάκι και το Σινέ Φλοίσβος όπου μυρίζει η ατμόσφαιρα θαλασσινή αλμύρα.
Μάλιστα παρέα με την κόρη μου αποκτώ και νέες συνήθειες, πέρα από το κλασικό ποπ κορν, όπως το Cocio της Arla, το σοκολατούχο γάλα με την πιο τέλεια γεύση και μια συνταγή από τρία φυσικά συστατικά που δεν είναι και τόσο μυστική: φρέσκο γάλα, κακάο και ζάχαρη! Απόλαυσέ το όσο χρόνων κι αν είσαι, όπου κι αν βρίσκεσαι!
σχόλια