__________________
1.
Καλησπέρα. Η καλύτερη μου φίλη είναι με ένα παιδί εδω και 2 μήνες. 30φευγα αυτή και 40 περίπου αυτός. Το θέμα είναι ότι όπως φαίνεται έχει πολλά θεματάκια ο τύπος και δεν τα αντιλαμβάνεται. Και η φίλη μου τα βλέπει, ενοχλείται πάρα πολυ -σχεδόν καθημερινά-, του τα λέει αυτός λέει αφου σε ενοχλεί θα το αλλάξω αλλά ξαναγίνονται τα ίδια. Τι γινεται λοιπόν. Συνέχεια της λέει πως είσαι έτσι, είσαι άσχημη, ξυπνάς αργά και χάνεις τη μέρα σου (γιατί κουράζεται πολύ από τη δουλειά της που είναι άλλοτε πολύ πρωινή άλλοτε μέχρι τη νύχτα), καπνίζεις και κάνει κακό στην υγεία σου, όλη μερα είσαι σπίτι και δεν εχεις κάνει τιποτα σε λυπάμαι, οι πρώην μου όλες κάνανε ότι κάνεις και συ (πχ του φτιάχνει πρωινό) και η λίστα δεν τελειώνει. Και όταν του λέει πχ ημουν κουρασμένη φυσικά και ξύπνησα αργά της λέει με απογοητεύεις και εγώ για σενα το λέω. Όταν λοιπόν του συζητάει όλα αυτά αυτός απαντάει "και μένα με ενοχλεί που καπνίζεις και ξυπνάς αργά αλλά το δέχομαι". Συγκρίνει τα ανόμοια. Συμπεριφορές με συνήθειες. Το θέμα είναι ότι η φίλη μου τον δικαιολογεί γιατι είναι τυπικα σωστό να λες "κάνει κακό να καπνίζεις" ή "ξύπνα νωρίς μην χάνεις τη μέρα σου" και δεν ξέρει τι να του απαντήσει και έχει μπει στη διαδικασία να δικαιολογείται για τα πάντα (τι άθλιες παντοφλες είναι αυτες που φοράς πχ και η απάντηση ειναι με βολευουν και ειναι άνετες αντι να τον αγνοήσει). Την έχει βάλει στη διαδικασία να ξυπνάει νωρίς για να δει οτι ξύπνησε, να κάνει πραγματα μέσα στη μέρα για να μην λεει "έμεινα σπιτι". Και η φίλη μου λέει είναι ωραίο που με παρακινεί. Για να σε προλάβω εννοειται ζητάει την αποψη μου για ότι συμβαίνει και δεν παρεμβαίνω. Είναι η σχέση μας πολυ κοντινή και ανοιχτή. Για να καταλήξω λοιπόν, θεωρώ ότι οταν βγει από αυτη τη σχέση θα της έχει δημιουργήσει τόσα πολλά θέματα και θα της έχει κάνει κακό. Την ρωτάω, τι ακριβώς σου αρέσει σε αυτόν και δεν φεύγεις όταν σχεδόν καθημερινά μου κάνεις παράπονα ότι δεν σου φέρεται καλά και σου γ... την αυτοπεποίθηση με κάθε τρόπο; Και η απάντηση δηλώνει ότι είναι άνθρωπος που στηρίζεται στα πόδια του και θα γίνει καλός οικογενειάρχης και έχει αξίες και με παρακινεί να κάνω πράγματα. Και η συμπεριφορά του της λεω; Είναι πολυ νωρις, μου λέει, και ο τρόπος που αντιδράει είναι η άμυνα του γιατί έχει περάσει πολλές δύσκολες καταστάσεις. Της λεω, μαζί σου είμαι αν θες να ειστε μαζί αλλα θέλω να σε βλέπω να είσαι καλα, ας μου έλεγες κανουμε καταπληκτικο σεξ και μου αρκεί. Αλλά το αποτέλεσμα είναι οτι μένει για την προοπτική μιας καλής σχέσης. Υπάρχει λοιπόν κάτι που μπορώ να κάνω να τη βοηθήσει να ξεφύγει από την δίνη που έχει μπει; Γιατι το ξέρει ότι δεν πάει καλα και λέει πολλές φορες "δεν πάει πουθενά" αλλά η προοπτική με έναν άνθρωπο με "αξίες" μετράει μάλλον στο μυαλό της παραπάνω. Αυτα. Συγγνώμη για το κατεβατό και τα λάθη γραφω απο κινητό βιαστικά.
Μακάρι να είχε στείλει την ερώτηση η φίλη σου και όχι εσύ, γιατί όσο δεν πιστεύει ότι χρειάζεται βοήθεια για να γλιτώσει, δεν υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις. Μόνο αυτή μπορεί να σώσει τον εαυτό της. Εσύ, ό,τι μπορείς να κάνεις, το έκανες. Είσαι εκεί, την ακούς, και την στηρίζεις.
Όταν ανεχόμαστε συμπεριφορές σαν αυτές που περιγράφεις, δεν το κάνουμε επειδή δεν καταλαβαίνουμε τι μας συμβαίνει, αλλά επειδή πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να βρούμε κάτι καλύτερο. Είτε επειδή δεν πιστεύουμε ότι το αξίζουμε, είτε επειδή πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει κάτι καλύτερο (που είναι πάνω κάτω το ίδιο με το προηγούμενο, σε πιο λάιτ μορφή). Οπότε, αν θέλεις να συζητήσεις με την φίλη σου το θέμα, μην την ρωτάς γιατί δεν χωρίζει. Ρώτα την τι την κάνει να πιστεύει ότι δεν μπορεί να βρει κάτι καλύτερο, δηλαδή έναν άντρα που έχει προοπτική σχέσης, ο οποίος δεν θα την κακοποιεί λεκτικά. Δεν ζητάμε τον ουρανό με τα άστρα. Η αξιοπρέπεια όμως θα έπρεπε να είναι στα ελάχιστα προαπαιτούμενα.
Μου αρέσει που είσαι αισιόδοξη, λέγοντας ότι «όταν βγει από αυτή τη σχέση θα είναι πληγωμένη». Ας βγει από τη σχέση πρώτα, και μετά βλέπει. Για την ώρα κινδυνεύει από κάτι πολύ χειρότερο, που είναι να τον παντρευτεί και να κάνει παιδί μαζί του. Αυτό που χρειάζεται η φίλη σου είναι ένας ψυχολόγος για να την βοηθήσει να καταλάβει τι είναι αυτό που την κάνει να πιστεύει ότι της αξίζει να ζει έτσι, και γιατί πιστεύει ότι κανείς δεν θα την θέλει για πάντα, οπότε ό,τι της δώσουν, καλό είναι. Τόσο θλιβερή περίπτωση, και τόσο κοινή.
__________________
2.
Αμπα
Με την αδερφή μου έχουμε πολύ καλές σχέσεις, κάνουμε παρέα και αγαπάμε πολύ η μία την άλλη. Σήμερα όμως μου δήλωσε ότι δεν θέλει να με καλέσει στο γάμο της. Συγκεκριμένα, είπε ότι θέλει να είναι αυτή ο άντρας της και πέντε φίλοι. Της είπα ότι πρέπει να με καλέσει και είπε ότι έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει. Φυσικά και έχει.
Θα το δεχόμουν να μην με καλέσει, αν ήταν μόνο αυτή και ο άντρας της. Σε περίπτωση όμως που καλέσει φίλους της και όχι εμένα, δεδομένης της καλής σχέσης που νόμιζα ότι είχαμε, θα στεναχωρηθώ πολύ και, ειλικρινά, σκοπεύω να την ξεγράψω από τη ζωή μου. Όταν προσπάθησα να της αλλάξω γνώμη, έκλεισε βιαστικά το θέμα, λέγοντας ότι ο γάμος της είναι δικός της και κάνει ό,τι θέλει.
Καμιά ιδέα πώς να της αλλάξω γνώμη ή να την συγχωρήσω αν δεν με καλέσει;- ακάλεστη αδερφή
Δεν ξέρω πώς να της αλλάξεις γνώμη, γιατί δεν ξέρω γιατί έχει αυτή την γνώμη, αλλά ούτε εσύ ξέρεις. Μου κάνει τρομερή εντύπωση που δεν την ρώτησες το ΓΙΑΤΙ. Μόνο να της αλλάξεις γνώμη και να την ξεγράψεις είναι οι επιλογές σου; Δεν αναρωτιέσαι, πάνω από όλα, αν η καλή σχέση που νόμιζες ότι είχατε, είναι μονόπλευρη υπόθεση;
Γενικά, θέλεις να μάθεις τι συμβαίνει, ή το θέμα είναι να πας στο γάμο; Μου φαίνεται πολύ σοβαρή εξέλιξη για να λήγει με το επιχείρημα «είναι γάμος μου και θα κάνω ό,τι θέλω». Μου φαίνεται εξαιρετικά περίεργο να έχετε καλές σχέσεις, να κάνετε παρέα, να αγαπιόσαστε, και να μην έχεις καμία θεωρία για το γιατί δεν σε θέλει εκεί. Ή μήπως έχεις και δεν μας τη λες;
__________________
3.
Α μπα
Αμπα μου φοβερη έχω ένα first world πρόβλημα. Εχω πρόβλημα στη δουλειά με τους συναδέλφους και θα ήθελα να το λύσω ή τουλάχιστον να βελτιωθεί η τρέχουσα κατάσταση.
Οταν ξεκίνησα, όντας πολυ τυχερη που βρηκα δουλεια στο αντικειμενο μου μεσ τις σπουδες μου εν μεσω κρισης, στη δικη μου ομάδα ήταν μια κυρία, για την οποία δε σχημάτισα απο την αρχη καλη γνώμη. Δε μου ταίριαζε, τη βρήκα κουτσομπολιά, επιφανειακή, πολυ Μπαρμπι. Ηταν απαραίτητο να συνεργαστούμε όμως, οπότε έκανα και συνεχίζω να κάνω πολλές προσπάθειες όπου κυρίως κάνω τη χαζη κι ευγενική κοπελιτσα, μπάς και μου πει τι κάνει στο δικό της κομμάτι, για να συμβαδιζουμε. Στις συζητήσεις μας πάντοτε μου πηγαίνει κόντρα κι οι ιδέες μου δεν είναι ποτε καλές (στο 90% των περιπτώσεων για να μην είμαι απόλυτη).
Την περίοδο αυτή με προσέγγισε μια παρέα συναδέλφων νεότερων σε ηλικία απο την Μπαρμπι, με τους οποίους αναπτύξαμε μια κοινωνική επαφή εξόδων και συναντήσεων σε σπίτια. Όμως σύντομα αντιλήφθηκα οτι επρόκειτο για κλικα, όπου η αρχηγός, ένα ανασφαλες αλλα έξυπνο άτομο, ήθελε να δημιουργήσει συμμαχίες. Δεν διαπιστώνω αλλού είδους φιλίες του ατόμου αυτού πέραν των συναδέλφων της. Στις συγκεντρώσεις μας, η αρχηγός εξέφραζε απόψεις υποτιμητικες για τα παιδια με τα οποία δουλεύουμε, για να γελάσουμε και καλα, μόνο που εγω και ο επι χρονια σύντροφος μου τις βρίσκαμε τελείως κακογουστες, το λιγότερο. Νομίζω φαινόταν αυτο. Επιπλέον, δεν έθαβα κατα πως έπρεπε μια συγκεκριμένη άλλη συνάδελφο με την οποία είχαν όλες εκείνες κόντρα, οπότε σταδιακά και άνευ συζητήσεων με έκαναν πέρα και δε με καλούσαν πλέον. Με στεναχώρησε τοτε αυτο αλλα όχι τρομερά.
Αυτή ήταν η κατάσταση, μέχρι που χωρισα απο μια σχέση 6 ετών. Τοτε ξεκίνησα να κάνω κατι με έναν αρκετά μεγαλύτερο συνάδελφο μου, ο οποίος μάλιστα τύχαινε να είναι και ο τοτε υποδιευθυντής. Αρχικά ήταν κατι πολυ επιφανειακό, οπότε δεν είχα ασχοληθεί, κατανοήσει τη σημασία, προσέξει τα σχόλια. Όμως όσο αυτο δειλά συνεχιζόταν με τα δικά του προβλήματα (καθώς εγω δεν είχα ξεπεράσει τον πρώην μου και είχα μια ανοιχτή κατάσταση και με τους δυο) και εμένα με απασχολούσαν κυρίως τα προβλήματα της προσωπικής μου ζωής, χωρίς να παραμελω φυσικά τη δουλεια μου, τα σχόλια έδιναν κι έπαιρναν και κυρίως απο τα προαναφερθέντα άτομα, χωρίς όμως να περιορίζεται εκει φυσικά. Να πω σε αυτο το σημείο, οτι η παντρεμενη Μπαρμπι παλαιότερα είχε κάνει κίνηση προς το μέρος του υποδ. αλλα είχε φάει χ.
Σιγά σιγά άρχισε να με νοιάζει. Μετα απο 2 περίπου χρονια μιας μεσοβεζικης καταστασης "σχεσης" τελείωσε με τον υποδιευθυντή, ο οποίος γρήγορα παντρεύτηκε. Εκείνος ήθελε πολυ κατι τέτοιο, όμως εγω μαζι του όχι, οπότε απο δικη μου πρωτοβουλία, έληξε. Εγω είμαι ξανά με τον πρώην μου και σκεφτομαστε τώρα κι εμείς να παντρευτούμε. Όμως η κατάσταση στη δουλεια έχει χειροτερέψει πολυ. Εν τω μεταξύ ο υποδ. πήρε προαγωγή κι έγινε διευθυντής, οπότε τα σχόλια, ενώ είχε πάψει η μεταξύ μας κατάσταση (κατάσταση που ποτε δεν παράδεχτήκαμε ανοιχτά) πήραν φωτιά λόγω, νομίζω, ζηλιας προς εκείνον.
Τώρα λοιπόν είμαι μόνη μου. Αυτο είναι το προκειμενο. Και σε κάθε δύσκολη κατάσταση που αντιμετωπίζω, σε κάθε επίθεση που μπορεί να δέχομαι, δεν έχω κανένα προστατευτικό ψυχικά δίχτυ ασφαλείας να αποταθω. Δεν το δημιούργησα, αντίθετα απ' οτι φαίνεται εκ του αποτελέσματος, έκανα τα πάντα για να το αποφύγω, να το χαλασω. Αναγνωρίζω την ανωριμότητα των πράξεων μου, το οτι ήμουν στην κοσμαρα μου κλπ. Όμως τώρα; Και προσπαθώ, α μπα μου, προσπαθώ. Να είμαι πιο φιλική, πιο ανθεκτική σε χοντραδες, να κάνω πιο πολλα όχι του γούστου μου αστεία αλλα που ίσως να περνάνε. Αντιμετωπίζω όμως φοβερή (και δικαιολογημένη απο την πλευρά τους) καχυποψία, πολλα ψου ψου ακόμα και καμία διάθεση για οτιδήποτε κοινωνικο πέραν του εργασιακού περιβάλλοντος. Και ποναω. Και στενοχωριεμαι. Και δεν έχω διάθεση να πηγαίνω στη δουλεια, ενώ ως αντικείμενο το λατρευω. Πλέον έχω βάλει τόσο νερο στο κρασί μου, που δε νομίζω κι αυτο να είναι σωστο, αλλά τόσο μόνη μου νιώθω, που προσέγγιζω κι εκείνη την κλικα που περιέγραψα στην αρχή, που εννοείται οτι δε με θέλουν. Έχω δοκιμάσει και με αλλα άτομα, αλλα η καχυποψία και τα ψου ψου βαραίνουν πάντα την κατάσταση και δε φαίνεται να προχωράει. Ακούγεται ίσως αστείο: "δεν έχω φίλους!δε με παίζουν" αλλα έτσι είναι και δεν είναι καθόλου ευχάριστο. Και αντίθετα με ένα μικρο παιδάκι αναγνωρίζω την ευθύνη μου σε ολο αυτο, αν και σαν ένα μικρο παιδάκι φερθηκα σε μεγάλο ποσοστό. Αυτες ηταν οι συνεπειες κυριως της καταστασης με τον υποδ.
Τι θα μου προτεινες, α μπα μου και αναγνώστες;
Ενώ συνήθως είμαι αυτή που τονίζω τα λάθη αυτών που στέλνουν τις ερωτήσεις, αυτή τη φορά δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρείς τόσο αυτονόητο ότι πρέπει να τιμωρηθείς έτσι. Επειδή τα είχες με τον υποδιευθυντή; Επειδή τα είχες με τον υποδιευθυντή ενώ τα είχες και με έναν άλλον; Επειδή ήταν η προσωπική σου ζωή μαντάρα, τώρα είναι δίκαιο να υπομείνεις την περιφρόνηση, τα αρνητικά σχόλια όλων ανεξαιρέτως;
Υπάρχει κάτι που δε μας λες, και δικαιολογεί τις εκφράσεις του όπως «φέρθηκα σαν μικρό παιδάκι;» Γιατί να πάρουν όλοι το μέρος του άλλου, γιατί να βγεις εσύ ομόφωνα φταίχτρα; Για ποιο πράγμα;
Είναι εντυπωσιακό – όχι σπάνιο, αλλά εντυπωσιακό – όταν μια ολόκληρη ομάδα στρέφεται ενάντια ενός ατόμου. Όταν δεν πρόκειται για bullying (γιατί δε νομίζω ότι ισχυρίζεσαι κάτι τέτοιο, και δεν φαίνεται να συμβαίνει κάτι τέτοιο), τότε δεν μπορώ να φανταστώ με ποιο τρόπο ένας μόνο άνθρωπος τραβάει τόσο αρνητικές συμπεριφορές τόσο καθολικά, και τόσο συντεταγμένα.
Δεν έχεις ούτε έναν σύμμαχο; Ούτε έναν ουδέτερο παρατηρητή; Ούτε κάποιον που είναι ελάχιστα πιο θετικός απέναντί σου; Στις ομάδες με ξεκάθαρο αρχηγό πάντα υπάρχουν φράξιες αντίθεσης. Δεν μπορεί να είσαι ολομόναχη απέναντι σε όλους. Είσαι; Τότε πες μας, τι ήταν αυτό το λάθος που έκανες και αξίζεις τέτοια συμπεριφορά;
__________________
4.
Τελικά, όταν μαθαίνουμε κουτσομπολιά για τους φίλους μας πίσω από την πλάτη τους, είναι σωστό να τους το λέμε;; ή μήπως είναι προτιμότερο να τους υπερασπιζόμαστε, χωρίς να τους λέμε τίποτα, δεδομένου ότι σε αντίθετη περίπτωση υπάρχει κίνδυνος να αναφέρεις συγκεκριμένα ονόματα και να γίνουν φασαρίες. Ευχαριστώ για την (μελλοντική) σου απάντηση!- Ντέμυ
Εξαρτάται από τα κουτσομπολιά. Αν ας πούμε είναι κουτσομπολιά που θέτει σε κίνδυνο την επαγγελματική τους αξιοπιστία, πιστεύω ότι πρέπει να το ξέρουν. Ο καθένας πρέπει να κρίνει ανάλογα με το περιεχόμενο του κουτσομπολιού, την βαρύτητα του ατόμου που το λέει, τον κίνδυνο διείσδυσης στη ζωή των φίλων, και ζυγίζοντας βέβαια τη σχέση με τον κάθε άνθρωπο χωριστά.
Όποιο κι αν είναι το κουτσομπολιό όμως, αν πρόκειται για φίλο μας, πρέπει να τον υπερασπιζόμαστε. Αλλιώς δεν τον θεωρούμε και πολύ φίλο μας.
__________________
5.
Παρατηρω σαν μάστιγα πολλούς ανθρώπους, θα τολμούσα να πω και την πλειονότητα, να συμπεριφερονται με άξονα το πώς θα νιώσουν υπεροχή απέναντι στους άλλους, εις βάρος τους. Βήγκαν. Χριστιανοί ορθόδοξοι. Καθολικοί. Μουσουλμανοι. Άθεοι. Ολυμπιακοι. Μανουλες. Κυριλεδες. Φαλλοκρατες. Στρειτ. Όποια κι αν είναι η ομάδα, βλέπω αυτήν τη χυδαία ανάγκη, αυτήν τη βεβαιότητα ότι εμείς είμαστε καλύτεροι απ' τους άλλους. Ότι εγώ είμαι καλύτερος από σένα.
Παράλληλα, το νιώθω κι εγώ. Ενάντια στη θείτσα, στο ρατσιστή, στη συντηρητική, στον κάλπικο, στον ανέντιμο νιώθω καλύτερη και χαίρομαι μόνη μου. Συγκρίνομαι και εγώ. Σαν να είναι απολύτως ανθρώπινο συναίσθημα. Σαν να το χρειαζόμαστε για να αυτοπροσδιοριστουμε. Σαν ένα αναγκαίο κακό που επιτρέπεται να το νιώθω αλλά με προσοχή και μέτρο, για να μην υποπέσω σε αλαζονεία. Σαν ενα boost αυτοπεποίθησης. Γιατί μόνο οι όσιοι είναι πραγματικά ταπεινοί με όλους.
Δεν ξέρω αν σου έδωσα να καταλάβεις το αόριστο μάλλον ζητούμενο, προβληματίζομαι και για τους ανθρώπους που γνωρίζω αλλά καθρεφτιζομαι κι εγώ εκεί. Είναι άραγε ένα χαρακτηριστικό των περισσότερο ανόητων ή κακιασμένων; Συχνά που το βλέπω σκέφτομαι ότι αυτή είναι η κατάρα του ανθρώπου και η πηγή όλων των κακών. Τη μισώ αυτήν την έπαρση. Εσύ το έχεις εντοπίσει; Έχεις κάποια άποψη; Σε απλή αργκό, γιατί ρε πούστη τόσοι πολλοί από εμάς δεν κοιτάμε τις καμπούρες μας; Εργοστασιακή ρύθμιση; (περιμένω απαισιόδοξη απάντηση anyway αλλά στέλνω για τη χαρά της ανταλλαγής απόψεων μαζί σου)- Μικρός Μπετόβεν
Σε νιώθω. Ναι, έτσι αυτοπροσδιοριζόμαστε. Συγκρινόμενοι με τους άλλους, κάποιους βγάζουμε χειρότερους από εμάς. Όμως, η διαφορά μεταξύ του ανθρώπου με ανθρώπινες αδυναμίες και του άξεστου ηλίθιου είναι ότι ο μεν πιστεύει ότι είναι καλύτερος από τον άλφα και τον βήτα, ενώ ο δε πιστεύει ότι είναι καλύτερος από όλους.
Όσο πιστεύεις ότι έχεις συμμάχους, και όσο πιστεύεις ότι υπάρχουν άλλοι που είναι καλύτεροι από σένα (πιο έξυπνοι, πιο καλοί, πιο κάτι άλλο, διάλεξε και πάρε), εξακολουθείς να είσαι ένα ατελές αλλά λειτουργικό πλάσμα. Αν ποτέ πιστέψεις ότι είναι όλοι χειρότεροι και εσύ ανώτερος όλων (ειδικά επειδή γεννήθηκες κάπου ή έχεις τάδε απόχρωση δέρματος), στείλε μας τα στοιχεία σου για να ξέρουμε να σε αποφεύγουμε.
__________________
6.
Αγαπητή Αμπά,
σε διαβάζω λίγο καιρό σχετικά αλλά βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσες τις απαντήσεις και πραγματικά νιώθω να μου δίνει πολλές φορές μια διαφορετική οπτική κι αυτο το θεωρώ πολύ σημαντικό.
ήθελα να σε ρωτήσω το εξης λοιπόν. είμαι 30 έχω μια αδερφή 23 ετών αλλά νιώθω ότι είναι ολίγον πως να το πω ξέκωλο.. οι γονείς μας χωρίσαν οτανημουν 19 η αδεφή μου 13 και νομίζω οτι όπως και εμένα με επηρέασε αργότερα αυτό την μικρή την επηρέασε και σεξουαλικά είναι πολύ άνετη πως να το πω..σε σημείο που νιώθω όωμς να με εκθέτει καθώς απο τη μια θε΄λω να την εχω απο κοντα να την φέρνω σε παρεες μου και στο τέλος να νιωθω ρομπα καθως κωλοτριβεται απο δω κ απο κει... τι να κανω? οι αντρες ειναι αντρες και δεν καταλαβαινει οτι κανουν το κεφι τους. μπορει κ αυτη θα μου πεις αλλα νιωθω να μη σεβεται τον εαυτο της καθως γινεται συχνα απ ο τι λεει και με διαφορετικα ατομα και το βλεπει πολυ κυνικα.εχουν γινει καποια περιστατικα που νιωθω να με προσβαλλουν κ εμενα αλλα ειναι σε μονιμη αντεπιθεση... θελω να ειμαι διπλα της με τον σωστο τροπο αλλα νιωθω οτι ξενερωνω με οσα κανει πολλες φορες και εχω βαρεθει να ειμαι εγω ο γονιος. ζουμε με μαμα και η μαμα μου ειναι πολυ αλαφρωισκιωτη θα ελεγα. καλες οι προθεσεις της μας αγαπαει θελει να μας συμβουλευει αλλα δεν το εχει αληθεια... ειναι too cool για μαμα. σε σημειο που ξεεπερναει τα ορια.
υπαρχει δυνατοτητα να την προσεγγισω χωρις να νιωθει οτι συνεχως την κατακρινω οπως πολλες φορες μου λεει??- Βιβη
Υπάρχει δυνατότητα, αν την προσεγγίσεις χωρίς να την κατακρίνεις. Όχι χωρίς να νιώθει ότι την κατακρίνεις. Χωρίς να την κατακρίνεις. Αν το νιώθει, έτσι είναι. Δεν χρειάζεται την δική σου έγκριση (ή την δική σου κατανόηση) για να νιώθει όπως νιώθει.
Και φτάνουμε στο θέμα μας. Σου φαίνεται αδύνατο, απίθανο, μη φυσιολογικό, εντελώς λάθος, να σέβεται μια γυναίκα τον εαυτό της ενώ έχει έντονη σεξουαλική ζωή. Αυτό σημαίνει ότι πιστεύεις ότι το σεξ μειώνει τη γυναίκα, και μάλιστα όταν πρόκειται για συγγενή, μειώνει κατ' επέκταση και την αξία των κοντινών της γυναικών. Το σεξ μειώνει μια γυναίκα επειδή δεν πρέπει να το κάνει για απόλαυση, αλλά μόνο μέσα σε μια μονογαμική σχέση, εφόσον υπάρχουν πιθανότητες και στόχος να επιτευχθεί εγκυμοσύνη. Οι άντρες από την άλλη έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν το σεξ και να «κάνουν το κέφι τους», χρησιμοποιώντας τις γυναίκες.
Έχεις τόσα πολλά συμπλέγματα εσωτερικευμένου μισογυνισμού να λύσεις, που η προσέγγιση της αδερφής σου μάλλον θα καθυστερήσει. Αν θέλεις, μπορείς να την χρησιμοποιήσεις για να σου εξηγήσει πώς βλέπει το σεξ και γιατί το βλέπει «κυνικά», ή όπως θα το έλεγε κάποιος σαν κι εσένα «σαν άντρας». Ίσως μάθεις κάτι. Ρώτα και τη μαμά σου, που την θεωρείς αλαφροΐσκιωτη, να σου πει τη γνώμη που έχει για την δικές σου σκέψεις. Ίσως μάθεις κάτι ακόμα.
Διάβασε επίσης αυτό, αυτό, αυτό, αυτό και μετά γενικότερα όλο το σάιτ.
__________________
7.
Γλυκιά μου Ά, μπα καλησπέρα,
Είμαι 23 ετών και πριν λίγους μήνες πέθανε η μαμά μου, αναπάντεχα, από καρδιά. Θεωρώ ότι ανταποκρίνομαι στην καθημερινότητά μου ικανοποιητικά αν και πιέζομαι. Συνεχίζω τις σπουδές μου (που λατρεύω) αν και δυσκολεύομαι πλέον να συγκεντρωθώ στο διάβασμα. Νιώθω πίεση, ωστόσο, από τον περίγυρο της σχολής μου ίσως και από τους φίλους μου. Δε γνωρίζει σχεδόν κανείς στη σχολή αυτό που μου συνέβη και κάθε μέρα που ξυπνάω φοράω μια μάσκα ψεύτικου χαμόγελου και ευγένειας για να μπορώ να συζητώ θέματα που, για μένα στην παρούσα φάση, είναι επουσιώδη, γιατί πιστεύω ότι έχασα λίγο τη γη κάτω από τα πόδια μου. Ωστόσο, δεν περιστρέφεται ο κόσμος γύρω από εμένα, οπότε ακόμα και στους κοντινούς μου ανθρώπους δεν πολυδείχνω τα συναισθήματά μου γιατί ο καθένας έχει τα προβλήματά του και δε θέλω να τους κουράζω. Το ίδιο συμβαίνει και με το μπαμπά μου που δε θέλω να τον επιβαρύνω συναισθηματικά κι άλλο, οπότε του δείχνω ότι είμαι αρκετά καλά. Μέσες-άκρες θεωρώ ότι τα καταφέρνω, απλά νιώθω καλύτερα όταν είμαι σπίτι μόνη μου (μένω μόνη μου από όταν ξεκίνησα τις σπουδές μου) και δε χρειάζεται να υποκρίνομαι. Επίσης, έχει σημειωθεί και κάποια πρόοδος: π.χ. πλέον μπορώ να ακούσω μουσική ή μπορώ να δω τηλεόραση (πράγμα που δε γινόταν όταν πέθανε η μαμά γιατί όλες οι διαφημίσεις έχουν μαμάδες που μαγειρεύουν στα παιδιά τους, που καθαρίζουν το σπίτι, που αγοράζουν το καλύτερο μαλακτικό ρούχων για τα παιδιά τους κλπ). Φυσικά φροντίζει και η συναναστροφή με το αξιαγάπητο ελληνικό δημόσιο να κάνει τη ζωή μου λίγο πιο περιπετειώδη (για να μη πω δύσκολη) με ένα σωρό χαρτούρα που αφορά στο θάνατο της μαμάς.
Τα παραπάνω τα έγραψα για να δείξω περίπου πως είναι η ζωή μου αυτή την περίοδο και ελπίζω να μην αποτελούν άχρηστες πληροφορίες. Στο πρόβλημα τώρα: βρε Ά, μπα μου βλέπω πολύ άσχημα όνειρα από τότε που πέθανε η μαμά μου, που σχετίζονται με το θάνατό της (π.χ. της εκκλησία που έγινε η κηδεία, βλέπω φέρετρα κλπ). Ε έχω κουραστεί πια. Είναι φορές που ξυπνάω το πρωί με πολύ κακή διάθεση από τα όνειρα και βάζω τα κλάματα για να ξεσπάσω. Βλέπω άσχημα όνειρα μέχρι και στον μεσημεριανό ύπνο που διαρκεί μία ώρα! Πριν κοιμηθώ διαβάζω λογοτεχνία ή βλέπω κάποιο επεισόδιο της σειράς που μ' αρέσει, αλλά αυτά τα έκανα ανέκαθεν. Έχεις να μου προτείνεις κάτι ίσως για να χαλαρώσω? Τι δείχνει αυτό το πρόβλημα που διαρκεί πλέον 8 μήνες? Θα περάσει μόνο του? Πάντως, το Πάσχα είδα και το πρώτο ωραίο όνειρο μετά από τόσο καιρό.
Είσαι μια γλυκιά συνήθεια. Αντιγράφω τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις που θεωρώ σημαντικές σε ένα word και τα έχω όλα μαζεμένα. Σε φιλώ!- Theodore Decker
Αγαπητή φίλη.
Πρώτα από όλα, συλλυπητήρια για τη μαμά σου.
Είσαι ψύχραιμη, κάτι που είναι πολύ καλό, αλλά σε αυτή την περίπτωση, το έχεις παρακάνει με την ψυχραιμία. Ο καθένας αντιμετωπίζει το πένθος με τον δικό του τρόπο, αλλά κανείς δεν περιμένει από σένα να είσαι βράχος. Κανείς δεν σου ζητάει να μη δείχνεις τίποτα. Όλο αυτό το στρες το έχεις επιβάλει μόνη σου στον εαυτό σου, επειδή έχεις καλή ψυχή, βασικά (ακόμα και αυτό σε υπερβολικές δόσεις είναι βλαβερό). Επειδή τόσο καιρό κρατιέσαι και δεν ζεις αυτό που συνέβη, το υποσυνείδητό σου επαναστατεί και σε αναγκάζει να ασχοληθείς και να σκεφτείς την ζοφερή πραγματικότητα που σε γονατίζει – η μαμά δεν είναι πια εδώ – με την μορφή των ονείρων.
Αυτά που βλέπεις στον ύπνο σου είναι προειδοποιήσεις του εαυτού σου για να μην κρατιέσαι άλλο. Αν δεν τον ακούσεις, να αναγκαστεί να σου τραβήξει την προσοχή με άλλα συμπτώματα, πολύ πιο δυσάρεστα από τους εφιάλτες. Μίλησε με τον πατέρα σου για τη μαμά σου. Δεν είναι προστασία να κάνεις ότι δεν τρέχει τίποτα, μπορεί να τον ανησυχείς περισσότερο. Μιλήστε. Σας ενώνουν πάρα πολλά. Δεν χρειάζεται να είσαι χαρούμενη και καλά όταν συζητάς για τη μαμά. Είσαι ελεύθερη να κλάψεις και να χτυπηθείς για το τεράστιο χτύπημα που σας βρήκε. Κανείς δεν αντέχει τον θάνατο. Κανείς δεν περιμένει από σένα να φανείς πιο δυνατή από το θάνατο. Είναι από αυτά που είναι πέρα από τις ανθρώπινες δυνάμεις.
Όσο αποφεύγεις τις σκέψεις, όσο βιάζεσαι να «γίνεις καλά», σε τόσο μεγαλύτερο κίνδυνο βάζεις τον εαυτό σου, από ψυχολογικής άποψης. Θα περάσει από μόνο του μόνο αν το αφήσεις να περάσει από μόνο του. Αυτό σημαίνει πολλές στιγμές στενοχώριας και απόγνωσης. Είναι καλή η στενοχώρια. Υπάρχει λόγος που έχουμε όλα αυτά τα συναισθήματα. Έτσι ζούμε, έτσι είμαστε άνθρωπο.
Αν δυσκολεύεσαι τρομερά να επικοινωνήσεις, να κλάψεις, να μιλήσεις, να λυγίσεις, να αποσυρθείς, να ξεφαντώσεις (ό,τι χρειάζεται να κάνεις εσύ για σένα για να βιώσεις ό,τι βιώνεις, δεν υπάρχει σωστό και λάθος τώρα) πήγαινε σε έναν ψυχολόγο. Θα σου δώσει ένα απαλό σπρώξιμο που θα είναι πολύ οδυνηρό στην αρχή, αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Ο πόνος είναι για πάντα, οπότε ξεκίνα να τον επεξεργάζεσαι πριν μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο, ακόμη πιο διαβρωτικό.
Ευχές και αγκαλιές από όλους εμάς. Η μαμά σου θα ήταν πολύ περήφανη για σένα.
σχόλια