Το Τατόι (που βλέπουμε στο βίντεο, πάνω) βρίσκεται 15 χιλιόμετρα βόρεια της Αθήνας.
Στο κτήμα βρίσκεται το θερινό ανάκτορο της πρώην ελληνικής βασιλικής οικογένειας. Οι Φίλοι Κτήματος Τατοΐου λένε: «Το πρώην Βασιλικό Κτήμα Τατοΐου είναι ανοιχτό για το κοινό από την Ανατολή του ήλιου έως και την Δύση. Τακτικές ξεναγήσεις και μόνο τα Σαββατοκύριακα προγραμματίζονται από το Σωματείο μας με στόχο την ενημέρωση των πολιτών τόσο για την ιστορία του Κτήματος όσο και για την τεράστια περιβαλλοντολογική του σημασία. Ειδικά για τα σχολεία ο χώρος είναι ιδανικός για καθημερινές εκδρομές.
Η είσοδος στο κτήμα γίνεται είτε από την είσοδο της Βαρυμπόμπης (ακριβώς πίσω από το Εστιατόριο Λεωνίδας) είτε από την είσοδο της Λεύκας (δείτε σχετικούς χάρτες εδώ) Η απόσταση από την είσοδο της Βαρυμπόμπης είναι αρκετά μεγάλη για να φτάσει κανείς στον Ιστορικό πυρήνα του κτήματος. Η πρόσβαση από την είσοδο της Λεύκας στον Ιστορικό πυρήνα είναι ευκολότερη. Στο Κτήμα υπάρχει Αστυνομικός σταθμός και 24ωρη φύλαξη του χώρου. Απαγορεύεται αυστηρά η είσοδος του κοινού σε κτίρια.
Στο κτήμα μπορείτε να περιηγηθείτε στα κτίρια, να περπατήσετε στα μονοπάτια του κτήματος, να κάνετε βόλτα με τα σκυλιά σας, να κάνετε ποδήλατο. Εξαιρετική διαδρομή είναι αυτή προς την τεχνητή λίμνη Κιθάρα η οποία έχει εξαιρετική θέα στο Λεκανοπέδιο και είναι σπάνιας φυσικής ομορφιάς. Είναι από τα πρώτα έργα οδοποιίας των Κυβερνήσεων Κουμουνδούρου με έτος κατασκευής το 1876 όπως μαρτυρούν οι πέτρινες επιγραφές στην κορυφή των γεφυριών.
Στο κτήμα υπάρχουν πολλοί ανοιχτοί χώροι όπου μπορείτε να απολαύσετε το πικ-νικ σας. Δώστε μεγάλη σημασία στα σκουπίδια σας. Κάδοι απορριμμάτων υπάρχουν σε αρκετά σημεία του κτήματος. Για τους λάτρεις της Ιππασίας το Κτήμα Τατοΐου είναι ιδανικός προορισμός. Επίσης θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι απαγορεύονται παντός είδους μηχανοκίνητα οχήματα στον ιστορικό πυρήνα του κτήματος.»
Το κτήμα περιήλθε στο δημόσιο τρεις φορές, το 1924, το 1973 και το 1994. Πάντα, μετά από καθεστωτικές αλλαγές, είτε δινόταν αποζημίωση στην τέως βασιλική οικογένεια, είτε δημευόταν όλη η περιουσία.
Το 1924, με την ανακήρυξη της Β΄ Ελληνικής Δημοκρατίας, κατασχέθηκε το σύνολο της βασιλικής περιουσίας (δημόσια και ιδιωτική), υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου. Για την ιδιωτική περιουσία επιδικάσθηκε αποζημίωση, την οποία ουδέποτε εισέπραξε η τότε τέως βασιλική οικογένεια.
Το 1973 η Χούντα των Συνταγματαρχών κατάργησε τη μοναρχία και δήμευσε όλη την περιουσία, επιδικάζοντας πάλι μια μικρή αποζημίωση, που ποτέ δεν εισέπραξε και πάλι η τέως βασιλική οικογένεια.
Το 1994, είκοσι χρόνια μετά το Δημοψήφισμα του 1974, η ελληνική κυβέρνηση ουσιαστικά δήμευσε όλη τη βασιλική περιουσία χωρίς καμία αποζημίωση. Η κατάσχεση αυτή κρίθηκε παράνομη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Η επιχειρηματολογία του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου στράφηκε στην αξίωση ότι η εν λόγω ιδιοκτησία αποκτήθηκε από τους προκατόχους του με νόμιμα μέσα και επομένως υπόκειτο στην κανονική προσωπική κληρονομιά. Το ελληνικό κράτος υποστήριξε ότι η ιδιοκτησία αυτή παρακολουθούσε το θεσμό της μοναρχίας και επομένως, μόλις καταργήθηκε η μοναρχία, η ιδιοκτησία έπρεπε να επανέλθει στο δημόσιο αυτόματα.
