Συνάντησα τον ζωγράφο Χρήστο Τσιντσάρη στο Nico Tattoo Studio στην Θεσσαλονίκη, όπου περνάει πλέον τις περισσότερες ώρες της ημέρας εξασκώντας την ολοκαίνουρια του ιδιότητα ως tattoo artist.
"Έχει δεν έχει ένα μήνα που έχω αρχίσει το τατουάζ, στην ουσία μαθαίνω ακόμα", μου εξηγεί.
"Day job, που λέμε, είχα ανέκαθεν παράλληλα με την ζωγραφική. Γραφίστας, σχεδιαστής, όλα αυτά τα συναφή. To τατουάζ είναι μία ενασχόληση δημιουργική, και πολύ κοντινή με την ζωγραφική."
Ας πάρουμε, όμως τα πράγματα από την αρχή.
Γεννημένος το 1974 στην Θεσσαλονίκη, ο Χρήστος ζωγράφιζε μανιωδώς από μικρό παιδί.
Η εφηβική του ενασχόληση με τον αθλητισμό, συγκεκριμένα με την κολύμβηση στην ομάδα Άλμπατρος, βοήθησε στην μεταπήδηση του στην Αμερική.
Στα 16 του φοιτούσε οικότροφος στο St. Andrews στην Φλόριντα, ενώ αποφοίτησε από το Pine Crest, υπό την επίβλεψη του καθηγητή εικαστικών τεχνών Leon Bryant.
Το 1992 κερδίζει υποτροφία και συνεχίζει τις σπουδές του στην Σχολή Καλών Τεχνών του πανεπιστημίου της Βοστώνης.
"Ήξερα ανέκαθεν, από μικρό παιδί, ότι ήθελα να σπουδάσω στην Καλών Τεχνών. Φυσικά βοήθησε και η ενθάρρυνση από το σπίτι. Ιδιαίτερα από την πλευρά της μητέρας μου.."
Τα φοιτητικά του χρόνια ο Χρήστος τα περνάει ζωγραφίζοντας, ενώ τότε άρχισε να σχεδιάζει και τα πρώτα του κόμικ σε τοπικές εφημερίδες και περιοδικά.
"Κλασικός αγαπημένος μου, φυσικά, ο Manara, ενώ από έλληνες μου άρεσε πάντα το στυλ του Αρκά."
Μετά τις σπουδές του ζει για κάποιο διάστημα στην Αυστραλία, και πιάνει αμέσως δουλειά σαν δημοσιογράφος στον ραδιοφωνικό σταθμό του απόδημου ελληνισμού 3XY.
"Μεγάλες στιγμές. Είχα πάρει συνέντευξη από τον Ρουβά, τον Κόκκοτα, την Γλυκερία, που ερχόντουσαν στην Μελβούρνη για συναυλίες. Κανονικά, με μαγνητοφωνάκι και όλα.."
Στην Μελβούρνη είναι που νιώθει για πρώτη φορά νοσταλγία, κι αποφασίζει, το 1996, να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα.
Για περίπου μία δεκαετία καταπιάνεται με άλλου είδους δουλειές, και το 2006 πραγματοποιεί την πρώτη του μεγάλη έκθεση στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης, με μεγάλη επιτυχία.
Σήμερα έργα του βρίσκονται στην μόνιμη συλλογή της Δημοτικής Πινακοθήκης Θεσσαλονίκης, καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές σε Αμερική, Αυστραλία, Γαλλία και Γερμανία, ενώ τον ερχόμενο Νοέμβριο θα πάρει μέρος στην ομαδική έκθεση Mad Hatters, στην Καλιφόρνια, μαζί με άλλους κορυφαίους εικαστικούς του Ποπ Σουρεαλισμού.
Ο Χρήστος ζωγραφίζει πάντα με λάδι σε καμβά, σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο σπίτι του, ενώ πολλές φορές χρέη μοντέλου εκτελεί η γυναίκα του.
"Κοιτάζω να ζωγραφίζω 8 περίπου ώρες τη μέρα. Από πολύ νωρίς το πρωί, με την τσίμπλα στο μάτι, και μετά μέχρι αργά το βράδυ, όταν γυρίζω σπίτι. Κάθε πίνακας ξεκινάει πάντα με ένα σκίτσο, και θέλει περίπου ενάμιση μήνα για να ολοκληρωθεί. Για μένα η ζωγραφική λειτουργεί θεραπευτικά, σαν ένα είδος meditation."
"Η δουλειά αυτή θέλει θάρρος. Κανένας δεν πρόκειται να έρθει και σε πάρει απ' το χέρι για να σου κάνει έκθεση επειδή ζωγραφίζεις ωραία. Πρέπει να μιλάς για την δουλειά σου, να χτυπάς πόρτες.."
Ποπ σουρεαλισμός
Το έργο του Χρήστου ανήκει στο κίνημα του Ποπ Σουρεαλισμού.
Ένα κίνημα που ξεκίνησε από την - πάντα ανοιχτή σε νέες ιδέες- Καλιφόρνια της δεκαετίας του 70', κι έκανε κάποιο διάστημα να κερδίσει την.. εμπιστοσύνη των Μουσείων και των κορυφαίων γκαλερί..
"Πρώτος αγαπημένος μου έλληνας ζωγράφος δεν είναι άλλος από τον Εγγονόπουλο, ενώ θαυμάζω πολύ τον αναγεννησιακό William Bouguereau, και φυσικά τον Mark Ryden, ιδρυτή του κινήματος του Ποπ Σουρεαλισμού"
Holly Molly, να μία λογοκρισία!
Τον περασμένο Μάρτιο, κάποια έργα του Χρήστου φιλοξενήθηκαν στο Πρατήριο Επικοινωνίας του ΟΤΕ Θεσσαλονίκης, σαν 'πρόγευση' της επερχόμενης μεγάλης του έκθεσης, Paradigm Shift.
Ένα συγκεκριμένο έργο του, παραλλαγή του μύθου του Αϊ Γιώργη, προκάλεσε το μένος μίας ομάδας χριστιανών που το θεώρησαν βλάσφημο: Το έργο απομακρύνθηκε από τους υπευθύνους της έκθεσης, πάραυτα.
"Εξοργίστηκα, φυσικά! Ούτε αγιογραφία πήγα να κάνω, ούτε κρέμασα το έργο σε καμιά εκκλησία..
Να σου πω, ούτε καν διακωμώδηση του Αϊ Γιώργη δεν ήταν, όπως ειπώθηκε.
Στον πίνακα κρατάω το ίδιο μήνυμα του μύθου, δοσμένο με μία σύγχρονη ορολογία.
Μέχρι και με ιερέα μίλησα με αφορμή το περιστατικό, του έδειξα τον πίνακα και του εξήγησα το σκεπτικό μου. Αν το πιστεύεις πήρε το μέρος μου. Μόνο όταν μιλάμε για αγιογραφία μπορούμε να κατηγορήσουμε κάποιον για βλασφημία, μου είπε."
Paradigm Shift
Την ερχόμενη Τρίτη, 10 Σεπτεμβρίου, ο Χρήστος εγκαινιάζει την νέα του έκθεση στην γκαλερί Tsatsis Projects/Artforum.
Paradigm Shift είναι ένας όρος που εισήγαγε ο Αμερικανός φιλόσοφος επιστημών, Thomas Kuhn, και στην ουσία προτείνει πως η ανθρώπινη εξέλιξη, τελικά, δεν είναι μία γραμμική διαδικασία, αλλά μάλλον μια σειρά ειρηνικών ιντερλούδιων, που διακόπτονται βίαια από πνευματικές επαναστάσεις.
Κι έτσι αλλάζει το ισχύον παράδειγμα που ακολουθούσαμε μέχρι τώρα.
"Στον τίτλο, όμως, διακρίνεται και μία πολιτική χροιά: Μπορεί να σημαίνει ότι ίσως είναι καιρός επιτέλους να γίνει μία απαραίτητη αλλαγή στο πνεύμα, στην εκπαίδευση, στην εξωστρέφεια."
"Εδώ στην Ελλάδα θεωρούμε ακόμα ότι βρισκόμαστε στην εποχή του Μοντερνισμού, όσων αφορά στην τέχνη.
Ο Μοντερνισμός κατέστρεψε την ιδέα της τέχνης για πολλές δεκαετίες στην Ελλάδα, και την έβαλε στα ελιτίστικα σαλόνια..
Αυτό είναι λάθος και πρέπει κάποτε να το καταλάβουμε. Βρισκόμαστε προ πολλού στην εποχή του Μεταμοντερνισμού, που σημαίνει πολυσυλλεκτικότητα και εξωστρέφεια στις τέχνες.
Που σημαίνει ότι η street art, το τατουάζ, και τα εικαστικά δεν είναι διαφορετικά, μεταξύ τους, πράγματα.
Το ίντερνετ βοήθησε κατά πολύ σε αυτή την εξωστρέφεια.
Η τέχνη πρέπει να είναι προσιτή στον καθένα, έστω και μόνο για να την δει αν δεν μπορεί να την αγοράσει, και όχι μόνο στις κυρίες της ελίτ."
Και λοιπόν, Χρήστο, ζωγραφική ή τατουάζ;
Καμία σχέση, μέρα με τη νύχτα! Δεν μπορείς να τα συγκρίνεις, ούτε κι εγώ μπορώ να διαλέξω.
Άλλο το πινέλο, άλλο η βελόνα..
Paradigm Shift
Εγκαίνια: Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου, 20:00
Διάρκεια: 10 - 30 Σεπτ.
Τσιμισκή 113, Θεσσαλονίκη. Τηλ: 2310 257552
σχόλια