Βραβευμένη ταινία του Αργεντίνου Ταρέτο, που βασίζεται σε δική του μικρού μήκους. Μέσω της καταπληκτικής φωτογραφίας μιλάει για την αστική μοναξιά και κάνει έξοχη χρήση του Μπουένος Άιρες - άλλοτε τονίζει τις ψυχρές επιφάνειες για να περιγράψει την αποξένωση κι άλλοτε επικαλείται τις πολλές ζεστές γωνιές της πόλης, οι οποίες αφηγούνται ιστορίες παράλληλες με εκείνες των πρωταγωνιστών. Φιλοδοξεί να χτίσει αντιστοιχίες με το Μανχάταν του Γούντι Άλεν, αλλά ηθελημένα πιο εσωστρεφείς, αναγκαστικά προϊόντα της εποχής του διαδικτύου και της απομονωμένης επικοινωνίας που επιφέρει. Πιστό στον τίτλο του, δεν ξανοίγει τους ήρωές του, τη Μαριάννα και τον Μαρτίν, στα αρχιτεκτονικά εμβλήματα της πόλης, όπως έκανε το υπέροχο In search of a midnight kiss στο κέντρο του Λος Άντζελες, αλλά τους περιορίζει πολύ συχνά στους τέσσερις τοίχους, σπάζοντας την κλειστοφοβική θλίψη με μια αισιόδοξη διάθεση που κορυφώνεται στο αναπάντεχα, και αρκετά ξεκάρφωτα happy φινάλε. Στο πλαίσιο της ρομαντικής κομεντί ξεχωρίζει με διαφορά από τον σωρό του είδους.