Ταινία - σοκ από τη Γερμανία είναι το Tore Tanzt που παρακολουθήσαμε, σε σκηνοθεσία της Κάτριν Γκέμπε. Θρησκόληπτος νεαρός που ανήκει στην αναρχο-χριστιανική κομμούνα Τα Φρικιά του Ιησού, γνωρίζεται με μία φαινομενικά φιλήσυχη οικογένεια και δεν αργεί να γίνει μέλος της. Την οικογένεια απαρτίζουν ο πατέρας, η μητέρα και τα δύο παιδιά από άλλο γάμο της μητέρας, ένα 15χρονο κορίτσι και ένα μικρό αγόρι. Σύντομα, ο πατέρας δεν αργεί να δείξει το πιο σαδιστικό του πρόσωπο και ο νεαρός υπομένει τα πάνδεινα, πιστεύοντας ότι είναι δοκιμασίες από τον Ιησού. Σταδιακά, αντιλαμβάνεται πως ο πατέρας κακοποιεί σεξουαλικά την θετή κόρη του, για την οποία ο ίδιος αισθάνεται έλξη, αλλά διστάζει να προχωρήσει, αφού οι προγαμιαίες σχέσεις καταδικάζονται από τον Ιησού. Μια μέρα, ο πατέρας θα τον κατηγορήσει ότι έκλεψε ένα κοτόπουλο από την κουζίνα του σπιτιού. Θα το μαζέψει από τα σκουπίδια και με τη συνεργασία της εξίσου σαδίστριας συζύγου του θα τον αναγκάσουν να το φάει. Ο νεαρός παθαίνει δηλητηρίαση και η μόνη που νοιάζεται να τον μεταφέρει με το ποδήλατο της στο νοσοκομείο είναι η κόρη. Παρ' ότι συστήνει στον νεαρό να φύγει μακριά και να μην ξαναγυρίσει στο σπίτι τους, εκείνος επιστρέφει, πιστεύοντας πως οι δοκιμασίες από τον Ιησού δεν έχουν τελειώσει. Ο πατέρας θα φτάσει στο σημείο να τον μεταφέρει σε ανδρικό πορνείο, όπου θα τον βιάσουν οι κρυπτο-ομοφυλόφιλοι άξεστοι φίλοι του. Λίγο μετά, θα κατηγορήσει τον νεαρό ότι προσπάθησε να τον σκοτώσει πάνω σ' ένα παιχνίδι. Την τιμωρία θα επιβάλλει η σύζυγος του μαζί με μία φίλη της: ευνουχίζουν τον νεαρό, του σβήνουν τσιγάρα στο μάτι και ετοιμάζονται να τον πετάξουν μισοπεθαμένο σ' ένα βάλτο. Την ώρα που ο αρχηγός αυτής της οικογένειας τεράτων κλωτσάει το σώμα του νεαρού, τον κοιτάει στα μάτια και τον ρωτάει που βρίσκεται τώρα ο θεός του για να τον βοηθήσει. Στο τελευταίο πλάνο της ταινίας, το άψυχο σώμα του νέου συμβολικά γίνεται το σώμα του ίδιου του Ιησού Χριστού που πέρασε όλα τα βασανιστήρια επί της γης και παρέδωσε πνεύμα αγνό και αμόλυντο. Στο ζενερίκ τέλους μαθαίνουμε πως η προκλητική αυτή αλληγορία βασίστηκε σε αληθινά γεγονότα που συγκλόνισαν την κοινωνία του Αμβούργου. Εγώ πάντως έφαγα μια δυνατή μπουνιά στο στομάχι και ένιωσα διχασμό, ότι δηλαδή ένιωσε και η πλειοψηφία του κοινού στο πρόσφατο Φεστιβάλ Κανών, όπου πρωτοπροβλήθηκε το φιλμ. Με στοιχεία από το παζολινικό Σαλό ή 120 μέρες στα Σόδομα, ακόμη και από τον δικό μας Κυνόδοντα (ο πατέρας - κτήνος, η δολοφονία της γάτας της οικογένειας και ο εγκλεισμός στο εξοχικό σπίτι), το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Γκέμπε είναι στην ουσία ένα σχόλιο πάνω στον εκφασισμό των κοινωνιών και στην ανάδειξη των χαμηλότερων ενστίκτων του ανθρώπου κόντρα στον συντηρητισμό της χριστιανικής ηθικής. Σκηνές απίστευτης ψυχοχειρουργικής βίας, σεξίστικης κτηνωδίας και έλλειψης ανθρωπιάς πάνω στο κορμί και την ψυχή ενός αθώου νεαρού, ο οποίος μέχρι το τέλος αφιερώνεται στον δικό του θεό της Αγάπης. Μην τη χάσετε αυτή την ταινία!
* Το Tore Tanzt (ελλην. τίτλος Τίποτα κακό δεν θα συμβεί) προβάλλεται απόψε στις 22.30 στην αίθουσα Δαναός 2
Το ακριβώς αντίθετο από την προηγούμενη ταινία ήταν απ' όλες τις απόψεις το αμερικανικό φιλμ Stand clear of the closing doors του Σαμ Φλάισνερ, βραβευμένο με το Ειδικό Βραβείο του σημαντικού Φεστιβάλ της Τραϊμπέκα: Στην παράκτια πόλη του Κουίνς, που ετοιμάζεται μεσ' στον πανικό να υποδεχτεί τον τυφώνα Σάντι, ένα 13χρονο αγόρι που πάσχει από το σύνδρομο Άσπεργκερς το σκάει από το σπίτι του. Μέσα στη μιάμισι ώρα διάρκειας της ταινίας, παρακολουθούμε το δράμα που ζει η Λατινοαμερικάνα φτωχή μητέρα του για να βρει το παιδί της, την ένταση με την κόρη της, επειδή θεώρησε ότι ένας καυγάς με τον προβληματικό αδερφό της τον ώθησε στο να εξαφανιστεί, αλλά και τελικά την επιστροφή του πατέρα στην οικογένεια με αφορμή αυτό το δυσάρεστο περιστατικό. Στο μεταξύ, ο μικρός Ρίκι γυρνάει με το μετρό, παρατηρεί τους ανθρώπους, γίνεται θέμα σχολιασμών λόγω της παραμελημένης του εμφάνισης και τη μέρα που θα σκάσει ο τυφώνας στην εκκενωμένη πόλη κινδυνεύει να σκοτωθεί. Την επόμενη, η οικογένεια του γυρίζει σπίτι από την εκκλησιαστική λειτουργία σε μία πόλη ρημαγμένη από τη φυσική καταστροφή. Η ταλαίπωρη μάνα θα βρει τον χαμένο γιο της να τους περιμένει στο σαλόνι και η ταινία τελειώνει εκεί. Χωρίς κλισέ μελοδραματικά, αφού η κάθαρση έχει επέλθει τόσο γι' αυτή τη συμπαθητική φτωχή οικογένεια, όσο και για τον θεατή που ''έζησε'' τον Γολγοθά της. Μια ιστορία σκληρή γεμάτη ουμανισμό όμως, ένα κοινωνικό δράμα με ταξική συνείδηση και το σχεδόν ντοκιμαντερίστικο βλέμμα του σκηνοθέτη πάνω στα παιδιά με ειδικές ικανότητες και το πώς αυτά βλέπουν τον κόσμο. Μου άρεσε πολύ!
* Το Stand clear of the closing doors (ελλην. τίτλος Προσοχή στο κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας) δυστυχώς το...χάσατε, αφού προβλήθηκε χθες και η επαναληπτική προβολή του γίνεται σήμερα, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές.
