Κεμπάμπ ονομασίας προέλευσης

"Το πρόσεξες;Βρισκόμαστε στην οδό Κωνσταντινουπόλεως;". Πέρα από το χιούμορ και μιαέμφυτη προσοχή στη λεπτομέρεια, το οξυδερκές σχόλιο του ανώτερου στελέχουςμηνιαίου αντρικού περιοδικού υπενθύμιζε ότι, για τον μέσο Έλληνα, τουρκικήκουζίνα ίσον Κωνσταντινούπολη. Μια πολύ πρακτική απλούστευση. Όπως το νααναζητάς γαμπρό με ξόρκια σμυρνέικα.

Αρκετά με τα κλισέ. Το Kiliza βρίσκεταισ' ένα όμορφο και ειδικά σχεδιασμένο κτίριο, που κάποτε στέγαζε ένα προσεγμένοιταλικό εστιατόριο. Οι νέοι ιδιοκτήτες κράτησαν τα λιτά, μοντέρνα στοιχεία,π.χ. την ανοιχτή βεράντα με το ξύλινο πάτωμα, και έδωσαν νέα ζωή στο χώρο. Μόνοψεγάδι, οι μουσικές επιλογές. Επιπλέον, πολύ σωστά και πολύ σοφά κράτησαν καιτον εμβληματικό ξυλόφουρνο, που τώρα γεννά πεντανόστιμες πίτες και άρτους, αντίγια πίτσα. Και να σου η επιτυχία, και μάλιστα σε ένα δρόμο της Γλυφάδας γνωστόκαι ως "μπιφτεκούπολη". Στο προσεχές μέλλον και παρά τις αντιδράσειςεθνικιστικών συλλόγων, ίσως να μιλάμε για "κεμπαμπούπολη", μια και,όπως μάθαμε από τον κατάλογο, η Κίλιζα θεωρείται η γενέτειρα του κεμπάμπ. Ηευγενής τσίκνα ενώνει τους λαούς.

Αλλά πριν φτάσει κανείςεκεί, σε περιμένει ο δίσκος με τα ορεκτικά και η οπτικο-ακουστική ξενάγηση σταπιάτα. Τα κρύα ορεκτικά ξεφορτώνονται αμέσως στο τραπέζι. Ω, ναι! Για τα ζεστά,όπως τα ευωδιαστά ιτσλί κεφτέ (κιμάς με πλιγούρι) ή το λαχματζούν, θαπεριμένεις λίγο. Βέβαια, το μασούλημα έχει ήδη ξεκινήσει με την αφράτη καιλεπτή πίτα, που τη βουτάς στο ντιπ τυροκαφτερής. Η μελιτζανοσαλάτα, τιμά τηνΠολίτικη παράδοση, με την κρεμώδη υφή και το διακριτικά καπνιστό χαρακτήρα. Τοχούμους είναι της απαλής σχολής. Το ταμπουλέ περιέχει και μαρούλι. Δεν είναιάσχημο, αλλά καλώς ή κακώς δεν το περίμενες έτσι. Η σαλάτας Τόρος, με σπανάκι,ρόκα και μαϊντανό δεν είναι άσχημη, αλλά το ξίδι με χυμό ροδιού την απογειώνει.Μια πίτα (σε μορφή πεϊνιρλί) με πικάντικο σουτζούκι ήταν πεντανόστιμη.Ενδεχομένως να έχεις σκάσει ήδη, αλλά γιατί να σταματήσεις;

Το κοτόπουλο καβουρμά (σχετικά ψιλοκομμένο με σάλτσα με βάση τηνντομάτα) έχει κρατήσει τους χυμούς του (με λίγο πιο οργανωμένο σέρβις θα τουςείχε κρατήσει ακόμα πιο πολύ) και ταιριάζει γάντι με το συνοδευτικό ρύζι. ΤοΑλί Ναζί, κεμπάμπ αρνί ψιλοκομμένο πάνω σε πουρέ μελιτζάνας με γιαούρτι, σουγεμίζει το στόμα κυριολεκτικά και μεταφορικά. Θα ήθελες να είχες παραγγείλειόλα τα κεμπάμπ, για να έχεις μια σφαιρική γνώση επί του θέματος, αλλάαποφασίζεις να μην αποκαλύψεις την αδηφάγο σου διάθεση. Συμπέρασμα; Το σέρβιςθέλει λίγη δουλειά ή ένα επιπλέον άτομο. Πάντως η κουζίνα, παρότι νέα, δείχνεινα έχει τις σωστές βάσεις. Αλήθεια, πώς κατάφερες να μη δείξεις προδομένος ότανσε ενημέρωσαν ότι είχε τελειώσει το κιουνεφέ, το καταϊφι φούρνου με κρέμα;