Τραγούδια παράσιτα και πώς μπορείς να τα ξεφορτωθείς

Τραγούδια παράσιτα και πώς μπορείς να τα ξεφορτωθείς Facebook Twitter
23
Τραγούδια παράσιτα και πώς μπορείς να τα ξεφορτωθείς Facebook Twitter

Τα πιο ενοχλητικά τραγούδια της ζωής μου είναι δύο: Το (αηδιαστικό) Heaven is a place on earth της Belinda Carlisle και το Φέρτε μου ένα μαντολίνο του Μάνου Χατζιδάκι. Έτσι και ακούσω να παίζει το Heaven is a place on earth στο ραδιόφωνο μου τρυπώνει στον εγκέφαλο και δεν μπορώ να το ξεφορτωθώ για μέρες. Παίζει σε λούπα σαν χαλασμένο πικάπ συνέχεια και συνέχεια και η εκνευριστική φωνή της Μπελίντας  «Ούουυυ μπέιμπι ντου γιου νόου δατς γουέρθ, ουυυ χέβεν ιζ ε πλέις ον έρθ» γίνεται το πιο βασανιστικό earworm ever.

Το «μαντολίνο» δεν χρειάζεται να το ακούσω. Αρκεί ένας συνειρμός για να το φέρω στο μυαλό μου και να σφηνωθεί εκεί και να παίζει στο repeat «φέρτε μου ένα μαντολίνο, για να δείτε πως πονώωω, κι ύστερα θα γίνω κρίνο κι ύστερα πια θα χαθώωω». Δεν υπάρχει πιο κολλητική μελωδία, είναι ένα τραγούδι-χλαπάτσα. Κολλάει σε σένα, κολλάει στους δίπλα σου που το ακούν από σένα [γιατί είναι αδύνατο να το έχεις μόνο μέσα στο κεφάλι σου και να μην το τραγουδήσεις και παράφωνα και φωναχτά] και όλοι μαζί σιχτιρίζετε την ώρα και τη στιγμή που το έγραψε ο δημιουργός του. Θα μου πεις τι σου φταίει ο Μάνος Χατζιδάκις αν σου κολλάει εσένα το τραγούδι του; Φυσικά και μου φταίει, ποιον να σιχτιρίσω, τον Κόκοτα;

Τέλος πάντων, το θέμα είναι σοβαρό, τα earworms βασανίζουν πολύ κόσμο [earworms είναι αυτά τα τραγούδια που σου κολλάνε και τα κουβαλάς όλη μέρα και δεν μπορείς να τα ξεφορτωθείς, στα ελληνικά δεν υπάρχει λέξη, κι αν υπάρχει δεν την έχω ακούσει] και στο πανεπιστήμιο Western Washington έκαναν ολόκληρη έρευνα για αυτά και τους τρόπους που μπορείς να τα πετάξεις απ’ το μυαλό σου.

Ο εγκέφαλος λέει έχει μάθει κάποια πράγματα και τα κάνει αυτόματα [οδήγηση, περπάτημα] και έτσι αφήνει μεγάλο μέρος του ανεκμετάλλευτο. Σε αυτό το μέρος βρίσκουν χώρο τα earworms και τρυπώνουν και, αν δεν κάνεις κάτι, μένουν εκεί και σε βασανίζουν. Τι να κάνεις; Λύσε Sudoku, σταυρόλεξα, διάβασε ένα βιβλίο, κάνε κάτι που απαιτεί πνευματική ενέργεια, τίποτα δεν πιάνει στα αλήθεια, αλλά τουλάχιστον δοκίμασε.

Τα χειρότερα τραγούδια λέει η έρευνα είναι της Λέιντι Γκάγκα, το Alejandro και το Bad Romance, το She Loves You και το Hey Jude των Beatles, το SOS της Rihanna, ο καθένας που θα ρωτήσεις λέει το δικό του τραγούδι.

Μόνο από ένα δεν γλιτώνει κανείς: το «μαντολίνο».   

Εδώ είναι το άρθρο της Telegraph για τον τρόπο που μπορείς να γλιτώσεις.

Κι αυτό είναι το μαντολίνο. Καλή τύχη.

Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να φτιαχτεί μια λίστα με τα πιο δημοφιλή earworms για τους αναγνώστες της Lifo, όποιος θέλει να συμμετέχει, ας αφήσει το δικό του με σχόλιο. Τα αποτελέσματα θα γίνουν ξεχωριστό ποστ.

Και επειδή το ξέχασα στο ποστ για τα "καταραμένα '80s'', ένα ακυκλοφόρητο κομμάτι του Moroder με την Donna Summer στα φωνητικά.  Από το άλμπουμ που κυκλοφορεί στις 22 του μήνα.

23

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

20 σχόλια
Και σε εμένα το μαντολίνο λειτουργεί ως earworm όταν πεινάω με μια μικρή παραλαγή στο στίχο "φέρτε μου ένα μαντολάτο για να δείτε πως πεινώωωωωω" και μόλις τρώω αμέσως με αφήνει στην ησυχία μου!
Το χειρότερο earworm που μου είχε κολλήσει ήταν το "UHU stick, γιατί κολλάει, UHU stick, UHU stick γιατί σου πάει"...Ο μπαμπάς μου κόντεψε να με διώξει από το σπίτι εκείνη τη μέρα...!!! :P
Let's stick together - Bryan Ferry! C'mon c'mon let's stick togetheeeer! Μπορεί να κάνει ώρες να ξε-stick! Και όχι μόνο earworms... bodyworms να δεις να περπατάνε πάνω κάτω στη ραχοκοκκαλιά και οι πατούσες να πηγαίνουν πέρα δώθε, αν και καθήμενη. Βέβαια, αυτός είναι και ο αντικειμενικός σκοπός ενός τραγουδιού, θα μου πεις. Επίσης, παθαίνω το ίδιο με το "Πουκάμισο το θαλασσί" του Νταλάρα, το οποίο κολλάει στα αυτιά μου για ώρες, το "Όταν πετάς από ψηλά" του Χατζή και το "Μεγιεμελέ" του Φ. Νικολάου.
εδω και παρα πολυ καιρο μου χει κολλησει το "οποια και να σαι " οπου και αν παω ξαφνικα αρχιζω να τραγουδαω "και αν ειναι η μοιρα μου σακατεμενηηηηηη!!! δεν φταει ο κοσμος ουτε και συ " . κολλημααα!!!περυσι ειχα το τζεκινς χαν. ολα κατεστραμμενα!!!
Το μαντολίνο είναι μεγάλη ψύχωση.Κάθε φορά που το ακούω μου, είναι σαν να κολλάω ίωση, περνάει συνήθως σε λίγες μέρες και ταυτόχρονα με τον στίχο, παίζω και ντρίγκι ντρίγκι στον αέρα και ένα αόρατο μαντολίνο.Και επειδή έχω παιδιά, παίζουν στο μυαλό μου πολύ συχνά οι mazoo and the zoo, κυρίως το μεγάλο χιτ είμαι κατσίκα-κατσίκα γλυκιά μου πιτσιρίκα, αλλά και μέχρι πολύ πρόσφατα και το gangnam style, που το ακούγαμε μέχρι σχιζοφρένειας στο σπίτι.
α! μιας που λέμε για το μαντολίνο,earworm, σε ελληνικό ρεπερτόριο, είναι ο (επίσης) Χατζιδακικός «γλάρος» (ο οποίος αναπαράγεται -μεγαλοφώνως- είτε με μορφή σφυρίγματος, είτε με μορφή «ΛΑ» και δη: ΛA-ΛA-ΛA-ΛΑ-ΛΑΑΑΑ-ΛA-ΛA-ΛA-ΛΑ-ΛΑΑΑΑ-ΛΑ-ΛΑ-ΛΑ-ΛΑ-ΛΑ-ΛΑ-ΛΑΑΑΑΑ-ΛΑ-ΛΑ-ΛΑ-ΛΑΑΑΑΑΑ-ΛΑ-ΛΑ-ΛΑ-ΛΑΑΑΑΑΑ-ΛΑ-ΛΑ-ΛΑ-ΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!) ...τι strawberry fields forever και μ@λακίες τούμπανα, ο γλάρος είναι ΤΟ έπικ-ποπ κομμάτι.http://www.youtube.com/watch?v=19VHLlBW5Bk
Το Copacabana του Barry Manilow,και το φοβερό και τρομερό Μπεμπέ Λιλύ!Είναι ένα παιδικό τραγούδι που άκουσα κάποια στιγμή σε ένα πάρτυ κι έκτοτε και μόνο που το σκέφτομαι μου κολλάει!
Επειδή όχι μόνο ακούω αλλά και σκαρώνω μελωδίες, πολλές φορές λουπάρει στο μυαλό μου κάποια μελωδία (ενίοτε δική μου). Βέβαια ακριβώς λόγω αυτού μερικές φορές τα earworms μου είναι ευχάριστα ή και επιθυμητά.Πιστεύω ότι η λύση είναι να απασχολήσεις όχι απλώς το μυαλό σου αλλά το συγκεκριμένο εγκεφαλικό κέντρο που ασχολείται με τη μουσική: α) άκου 5 λεπτά ραδιόφωνο/ένα άλλο τραγούδιβ) μουρμούρισε για λίγο μια άλλη μελωδία. Έχω παρατηρήσει ότι αν η μελωδία περάσει από το στόμα, ο εγκέφαλος συγκεντρώνεται πιο εύκολα στη νέα μελωδία.γ) σαν έσχατη λύση άλλαξε earworm με κάτι της προτίμησής σου. Άκου μια άλλη κολλητική μελωδία που θα αντικαταστήσει το earworm. Κάτι σαν να αλλάζεις το track που βρίσκεται σε loop mode.
Δε φαντάζεσαι πόσο συμφωνώ μαζί σου! Μια εποχή μου είχε κολλήσει στο μυαλό τόσο άσχημα που είχα φτάσει στο σημείο να κάνω παραλλαγές με άλλα ζώα μπας και σταματήσω να το σκέφτομαι... Όχι μόνο δεν έπιασε, αλλά κάποια μέρα που ήμουν για καφέ έτυχε να το σιγοτραγουδάω ως "είσαι σαν κατσίκα" και να περνάει η σερβιτόρα εκείνη τη στιγμή δίπλα από το τραπέζι. Η κοπέλα φάνηκε ότι το άκουσε και ότι νευρίασε αλλά δεν μίλησε... Στα επόμενα 5 λεπτά είχαμε αφήσει τα λεφτά στο τραπέζι και φύγαμε κακήν κακώς!Τώρα που το θυμήθηκα πάλι θα μου κολλήσει σαν κολλιτσίδα για βδομάδες! Ουφφφ....