Στο ξενοδοχείο συνηθίζω να τρώω μόνος μου, παρατηρώντας όλες τις φυλές της γης να πηγαινοέρχονται στο μπουφέ με ένα πιάτο στο χέρι. Χθες το απόγευμα, όμως, δεν τράβηξε την προσοχή μου κανένας επώνυμος παράγοντας - μένω και σε κυριλέ ξενοδοχείο, βλέπεις - ούτε καν ο έθνικ μπουφές που απ' το πρωί διαφημιζόταν έως και μεσ' στο ασανσέρ.
Κάποια στιγμή μπήκε στο εστιατόριο ένα ψηλό λεπτό κορίτσι, ντυμένο αριστοκρατικά. Κάθισε στο κέντρο της σάλας, ξεσκέπασε γρήγορα - γρήγορα ένα συνθεσάιζερ που υπήρχε και άρχισε να τραγουδάει: Μπάρμπρα Στρέιζαντ Woman in love, Τανίτα Τικαράμ Twist in my sobriety, Foreigner I want to know what love is και εν ολίγοις στα 40 λεπτά που έμεινα εκεί μέσα άκουσα από τα χείλη της όλα τα greatest love hits αλλοτινών δεκαετιών. Μέχρι και Χατζιδάκι τραγούδησε, τα Παιδιά του Πειραιά, με αστεία ξενική προφορά, προτού περάσει ρεπερτοριακά σε Gloria Estefan!
Ουδείς έδινε σημασία στην κοπέλα αυτή που σίγουρα θα απάντησε σε αγγελία για part time female singer σε bar restaurant της Κύπρου. Στο διπλανό τραπέζι ένα ζεύγος ηλικιωμένων Γερμανών απολάμβαναν το δείπνο τους μιλώντας μεταξύ τους σε έντονο ύφος. Κουβέντες σε όλες τις γλώσσες σκέπαζαν τη φωνή της τραγουδίστριας, η οποία αφενός δεν ήταν καθόλου κακή, αφετέρου ήξερε καλά ότι δεν εμφανίζεται και στο Carnegie Hall ή στο Olympia.
Το θέαμα της μπροστά στην αδιαφορία του κόσμου με συγκίνησε. Μου θύμισε εκείνο το ποίημα του Τίτου Πατρίκιου μια φορά πού'χε πάει ν' ακούσει τον Τσιτσάνη στο Χάραμα και εμπνεύστηκε από τις γυναίκες που περίμεναν έξω από τις τουαλέτες του μαγαζιού για λίγα φραγκοδίφραγκα.
Από ποια χώρα η κοπέλα βρέθηκε στην Κύπρο να τραγουδάει σε bar restaurant τουριστικές μπαλάντες; Από την πρώην Σοβιετική Ένωση; Να έχει άραγε πτυχίο σε αρμονία και σολφέζ; Δεν τη βοηθούσε κι αυτό το συνθεσάιζερ που έβγαζε κάτι ήχους σα να άκουγες Καφάση και Κερμανίδη σε ταβέρνα των 70s. Μήπως είναι καμιά σπουδαία τραγουδίστρια που η συνθήκη Όπου φτωχός κι η μοίρα του, την κάνει τώρα να προσπαθεί να ευχαριστήσει εμένα την ώρα που ξεκοκαλίζω το φιλέτο μου;
Καθώς τα σκεφτόμουν όλα αυτά κι εκείνη είχε μόλις τελειώσει την κομματάρα You and I της disco queen Madleen Kane, άφησα κάτω και το φιλέτο και το πηρούνι κι έριξα ένα χειροκρότημα που ήταν όλο δικό της, κινδυνεύοντας να φανώ γραφικός στα μάτια των πεινασμένων ξένων. Κι όμως! Από αυτή τη στιγμή και μετά, όποιο τραγούδι κι αν ακολουθούσε, δεν υπήρξε άνθρωπος που να μην τη χειροκροτήσει.
Ωστόσο, δεν έδειξε να αντιδρά στην αλλαγή της συμπεριφοράς του κοινού της. Συνέχισε να τραγουδά και να βγάζει αστείους ήχους απ' το αρμόνιο της πλάκας με το σώμα της κυρτό, τα πόδια της σφιχτά κλεισμένα, το κεφάλι χαμηλωμένο και τα μάτια κλειστά. Σα να ντρεπόταν ή σα να έλεγε μέσα της Μια ώρα ακόμη και σχολάω...
