Η υπόθεση υποτυπώδης: βράδυ, μια κοπέλα γυρίζει σπίτι, ένα αυτοκίνητο ακολουθεί, ένας περίεργος τύπος με κράνος Σαμουράι την αναισθητοποιεί, την απαγάγει και τη μεταφέρει σ' ένα κλειστοφοβικό διαμέρισμα. Της χορηγεί ισχυρό ναρκωτικό που την παραλύει εντελώς κι αρχίζει να τη διαμελίζει με συγκίνηση και χειρουργική ακρίβεια.
"In this world, there is nothing more beautiful. I shall now reveal clearly the ideal of beauty. Finally, I shall pluck out the jewels. They are the most beautiful part of a woman's body." / ''Σ' αυτό το σύμπαν τίποτε πιο όμορφο δεν υπάρχει. Τώρα θ' αποκαλύψω την ιδανική ομορφιά. Θα βγάλω πρώτα τα κοσμήματα- τα πιο όμορφα κομμάτια σ' ένα γυναικείο σώμα.''
Guinea Pig- Flower of Flesh and Blood, η δεύτερη από μια σειρά εφτά (πέρα κι απ' το σπλάτερ) ταινιών που γυρίστηκαν στην Ιαπωνία μεταξύ 1985 και 1992. Παραγωγός (και σκηνοθέτης σε δύο απ' αυτές) ο Hideshi Hino, γνωστός σχεδιαστής Μanga και Αnime.
Το ζητούμενο στο Λουλούδι από Σάρκα και Αίμα,δεν είναι ο πόνος-αυτό είναι ξεκάθαρο. Κανένα ουρλιαχτό, κανένα απελπισμένο βλέμμα ικεσίας. Το θύμα μετατρέπεται σε ακούσιο μοντέλο-είναι εκεί για να συνεργαστεί, για να βοηθήσει τον δημιουργό .Η τέχνη για την τέχνη-είναι κι αυτή μια παράπλευρη απώλεια, η Ιαπωνία ξέρει καλά από τέτοιου είδους παράπλευρα.
"Now the woman is in a state of rapture. Due to the drug I injected into her, as can be seen, she is completely unable to feel pain. But, instead of feeling nothing, she feels only ecstacy." /΄΄Tώρα η γυναίκα αγάλλεται .Εξαιτίας της νάρκωσης,είναι φανερό, πως αδυνατεί να νιώσει τον παραμικρό πόνο. Κι όχι μόνο δεν πονά, αλλά είναι βυθισμένη σε απόλυτη έκσταση.''
Δεν υπάρχουν διάλογοι-ένας μονόλογος του Σαμουράι (με το κόκκινο κραγιόν, ένα κλείσιμο ματιού στο θέατρο Νο) που θα μπορούσε να είναι ρομαντικό ποίημα, αν ο θεατής ξεπερνούσε τη ''λεπτομέρεια'' πως μπροστά στα μάτια του ένα ανθρώπινο σώμα διαμελίζεται για να γίνει ένα ακόμη γλυπτό κόσμημα .
Το ίδιο και με το (σχεδόν) τρυφερό παιδικό νανούρισμα-κατευόδιο του τέλους: μέσα σ' αυτό το ψυχωτικό σφαγείο ακούγεται σαν τραγούδι απ' την Κόλαση.
"Thus, this flower of flesh and blood has bloomed completely." /''Τώρα λοιπόν το λουλούδι από σάρκα και αίμα έχει ανοίξει τα πέταλά του''
Ο φόβος στην πιο απλή του φόρμα,ψύχωση,σκοτεινός ερωτισμός,το πιο άρρωστο εργαστήριο του δημιουργού και μια θεατρικότητα που έρχεται απ' τα βάθη του grand guingnol .
H ταινία αγαπήθηκε στη χώρα της, αν και αρχικά κίνησε υποψίες για snuff film-καταγραφή σε πραγματικό χρόνο, δηλαδή,ενός πραγματικού εγκλήματος. (άλλωστε ο μύθος θέλει τον Charlee Sheen να πασάρει την κόπια στο FBI για να ξεκαθαριστεί αν όντως είναι snuff ή όχι)
Ο Ηino προχωρά την κάμερα πέρα απ' τον Ρομέρο και τον Κρόνενμπεργκ (που σαφώς λάτρευε), σ' έναν κρανίου τόπο, σε μια Νέα Διαθήκη, όπου τα πάντα επιτρέπονται μπροστά στο μέγα ζητούμενο : την αποκάλυψη της ομορφιάς.
Καμμιά δυτική αξία δεν μπορεί να δικαιολογήσει,να ερμηνεύσει (και κυρίως ν' αντέξει) αυτό το λουλούδι. Είναι μια εσωστρεφής συνομιλία με την φεουδαρχία αιώνων, το ιαπωνικό τραύμα, την παράδοση, την ήττα, τις comfort women του δεύτερου παγκόσμιου, τη Χιροσίμα, την ικεμπάνα. H ζωή της Οχάρου του Μιζογκούτσι, αν η Κινούγιο Τανάκα δεν κατέληγε γριά και άρρωστη ζητιανεύοντας.
Είναι (κατά κάποιον τρόπο) μια ταινία manga.
Kι αν δεν είναι, πρέπει να είναι - χωρίς μεταφορές και αλληγορίες και δευτερότριτα επίπεδα, είναι αδύνατον να την δεις.
(Πραγματικά αδύνατον.)
σχόλια