Δεν ζούσα. Πες το λανθασμένο επαγγελματικό προσανατολισμό. Πες το ελλιπή ενημέρωση για το αντικείμενο των σπουδών μου. Πες το εφηβική ανωριμότητα. Το Πολυτεχνείο δεν μου ταίριαζε. Δεν το γούσταρα. Δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να εργάζεται ως πολιτικός μηχανικός για το υπόλοιπο της ζωής μου. Δεν θα ήμουν καλός, θα διεκπεραίωνα απλά τα projects που θα μου ανέθεταν, χωρίς να έχω καμία προοπτική εξέλιξης, όχι μόνο προοπτική, χωρίς να έχω διάθεση εξέλιξης. Ο μηχανικός πρέπει να λειτουργεί πρακτικά. Να έχει δημιουργική σκέψη και να πιάνουν τα χέρια του, όπως και να το κάνουμε. Τίποτα από όλα αυτά δεν με χαρακτήριζε. Και τα χρόνια περνούσαν.
Με τούτα και με εκείνα, έφτασα 26. Ήταν η ώρα που αποφάσισα να πιάσω το τιμόνι της ζωής μου και να αλλάξω πορεία, να πάω προς τα εκεί που μου λέει η καρδιά μου.
Στο σινεμά ήμουν δοσμένος και το ήξερα από την πρώτη μέρα που βρέθηκα στη σκοτεινή αίθουσα, στα 4 μου, για να δω τον «Αλαντίν» της Ντίσνεϊ. Η έβδομη τέχνη ήταν αυτή που έρεε στις φλέβες μου, με ταινίες τρεφόμουν καθημερινά, σε εκείνες στρεφόμουν όποτε οτιδήποτε άλλο με απογοήτευε.
Είχα γυρίσει ένα ερασιτεχνικό φιλμάκι μικρού μήκους με φίλους, που κέρδισε το πρώτο βραβείο σε έναν διαγωνισμό και μαζί μία υποτροφία σε σχολή κινηματογράφου. Η προθεσμία για την υποβολή της αίτησής μου έληγε σε μία βδομάδα. Η απόφασή μου ήταν ειλημμένη. Ενημέρωσα τους δικούς μου για τη στροφή στην καριέρα μου, ζήτησα από τη γραμματεία του Πολυτεχνείου τη διαγραφή μου και ξεκίνησα.
Καθώς σπούδαζα αυτό που πάντα αγαπούσα, νιώθοντας επιτέλους δημιουργικός και μετατρέποντας σταδιακά τον ερασιτεχνισμό μου και το ταλέντο που οι άλλοι διέκριναν σε μένα σε επαγγελματική ενασχόληση, ένιωθα για πρώτη φορά ότι ζούσα αληθινά.
Σήμερα, στα 32 μου, συνεχίζω με το ίδιο πάθος να μαθαίνω και να δημιουργώ, όπως την πρώτη φορά που κράτησα κάμερα στα χέρια μου. Δεν ξέρω αν είμαι ή θα γίνω επιτυχημένος, αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία, διότι κάνω αυτό που πραγματικά με γεμίζει. Γιατί τελικά το να κάνεις αυτό που σε γεμίζει πάθος είναι αυτό που πραγματικά αξίζει κι έχει νόημα. Οτιδήποτε άλλο είναι απλά συμβιβασμός.
σχόλια