Τον Νίκο Ερηνάκη τον γνώρισα προσωπικά μέσω των social media, αν και τον ήξερα ως ελπιδοφόρο νέο ποιητή (οι ποιητικές συλλογές του κυκλοφορούν από τον Γαβριηλίδη), που κατοικεί μόνιμα στο Λονδίνο. Θυμάμαι μάλιστα ότι για την περίπτωση του μου 'χε μιλήσει ο φίλος μου Αλέξανδρος Μίαρης, leader των Electric Litany, που επίσης παράγουν τέχνη στο Λονδίνο, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να συνεργαστούν με τον σπουδαίο Alan Parsons.
Χθες πέρασε από το σπίτι μου ο μουσικός Στέφανος Χυτήρης, μέλος της μπάντας του Ερηνάκη με το όνομα Die Haken (Οι Γάντζοι), άρτι αφιχθείς από τη Νέα Υόρκη κι αυτός, όπου σπουδάζει jazz μουσική.
Η επίσκεψη του Στέφανου δεν ήταν τυχαία: Εδώ και μήνες που επικοινωνούσαμε πάντα μέσω facebook δήλωνε ενθουσιασμένος με το μουσικο-ποιητικό project του Ερηνάκη, στο οποίο συμμετείχε. Μου το έφερε, λοιπόν, το προϊόν της συνεργασίας τους, ένα cd με τίτλο «Το Πέμπτο Σφυρί».
Με προετοίμασε λίγο, μου είπε πως δεν πρόκειται για τραγούδια, ούτε γι' αυτό που λέμε συμβατική instrumental μουσική, αλλά για πειραματικό rock, μέσα στο οποίο ξεδιπλώνονται οι απαγγελίες του Ερηνάκη στα ίδια του τα ποιήματα. Τις συνθέσεις μάλιστα μοιράζονται από κοινού όλοι οι Die Haken, δηλαδή ο Δημήτρης Κοκκινογένης, ο Ηρακλής Θεοχαρόπουλος, ο Στέφανος Χυτήρης και ο Νίκος Ερηνάκης.
Το πήρα μαζί μου «Το Πέμπτο Σφυρί» στο ραδιόφωνο κι από κει το πήγα στη Λένα Πλάτωνος να το ακούσουμε παρέα, όχι για να γράψουμε κάποια κριτική, μα για να διαπιστώσουμε πως, βάσει όσων μου αποκάλυψε ο Στέφανος, το ελληνικό αντεργκράουντ είναι εδώ, φτιαγμένο από δύο μόνο αγνά υλικά: την ποίηση και τις αντικομφορμιστικές ιδέες μιας παρέας νέων παιδιών που ζουν από και για τη μουσική.
«Το Πέμπτο Σφυρί» του Νίκου Ερηνάκη und die Haken είναι πραγματικά ότι καλύτερο άκουσα στο περιθώριο μιας επίσημης μεν, απονεκρωμένης δε, εγχώριας δισκογραφίας!
Ένα μίνιμαλ εξώφυλλο - οπισθόφυλλο με το όνομα της μπάντας, τον τίτλο του έργου και το track list αντιστοίχως. Μέσα επίσης μια φωτογραφία ασπρόμαυρη - ηλεκτρονική συχνότητα από computer ή κομμάτι μαγνητικής τομογραφίας που εκλάπη από κάποιο νοσοκομείο; Την προσοχή μου τράβηξε παρ' όλα αυτά η αναγραφή στο εξώφυλλο «ηχογραφήσεις Κ.12 - 13», δηλαδή ηχογραφήσεις που έγιναν από τους Haken τα καλοκαίρια του 2012 και του ΄13 στην Κύθνο! Αυτά είναι! Τέσσερις μουσικοί που διανύουν τη δεύτερη δεκαετία της ζωής τους και που βρίσκονται σκορπισμένοι, άλλος στην Αγγλία, άλλος στην Αμερική και άλλος στην Ελλάδα, περίμεναν τις καλοκαιρινές διακοπές για να συναντηθούν και να γράψουν μαζί τα έντεκα κομμάτια του δίσκου.
Δεν έχει νόημα να περιγράψω ένα - ένα τα κομμάτια, τα περισσότερα μεγάλα σε διάρκεια σα ν' ακούς κάποιο progressive rock άλμπουμ των Yes ή των Genesis, λόγου χάριν, με συνοχή και με μια ολοφάνερη διάθεση έξω από κάθε pop ή έστω εμπορική λογική.
Αλλού κυριαρχούν ηλεκτρονικές συχνότητες που προμηνύουν τρομερούς σεισμούς και αλλού φαζαρισμένες ηλεκτρικές κιθάρες και ρυθμικά ντραμς - ένα μοναδικό κράμα art rock των 70s και σύγχρονου post rock!
Η μουσική των Haken δεν έχει συγκεκριμένη εθνική καταγωγή, ούτε καν ρίζες, αν υποτεθεί πως τα μέλη τους είναι Έλληνες και πως η rock είναι μια διεθνοποιημένη γλώσσα έκφρασης. Τόσο στις άναρχες νότες της, όσο και στο ηχητικό τους περίβλημα, ενυπάρχουν ο Καρυωτάκης της Πλάτωνος και οι Ανάσες των Λύκων του Αγγελάκα και του Βελιώτη. Μοιάζει να τους υπαγορεύθηκε η μουσική από τον λόγο του ποιητή Ερηνάκη, ένας λόγος φαινομενικά σκοτεινός, μα και τόσο πλήρης εικόνων!
Ενδεικτικοί τίτλοι: «Η λάμψη θα μας συναντήσει όπως χορεύεις την κραυγή», «Θάνατε πήδα, θα σε πιάσω», «Συντρόφεψε μας τώρα φωτιά» με μιαν ερμηνεία - απαγγελία από τον Ερηνάκη που σε αρκετά tracks ίσα που ακούγεται μες στην ηλεκτρική καταιγίδα, μάλλον ως ένας φόρος τιμής στα α λα Stones θαμμένα φωνητικά των 60s.
Από το ποίημα «Θέλω να σε φιλήσω εκεί που ο θάνατος μοιάζει πιο εύκολος» ανήκει το παρακάτω απόσπασμα που απαγγέλλει ο Ερηνάκης και κλείνει με τη φωνή του το ομότιτλο κομμάτι του cd: «Δεν ξέρουμε να λέμε σ' αγαπώ χωρίς αλάτι στα χείλη/ θα ζήσουμε ανάμεσα σε δύο καθρέφτες/ τι έχει πάει τόσο λάθος μαζί σου για να μου αρέσεις τόσο πολύ;».
Στο άκουσμα αυτών των στίχων, η Λένα άρχισε να γελάει.
«Βρίσκεις τίποτα αστείο;» τη ρώτησα.
«Γελάω από χαρά» μου απάντησε «που υπάρχουν τόσο νέα παιδιά και φτιάχνουν τόσο ωραίους δίσκους»!
* Το cd «Το Πέμπτο Σφυρί» μπορείτε να το παραγγείλετε από την ιστοσελίδα www.nikoserinakisunddiehaken.com
** Μπορείτε επίσης να ακούσετε την παρουσίαση του cd «Το Πέμπτο Σφυρί» από το σημερινό Προσκλητήριο στο Δεύτερο Πρόγραμμα της Αυτοδιαχειριζόμενης Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Τρίτη 24 Δεκεμβρίου, για μία ώρα, από τις 7 έως τις 8 το βράδυ, θα βρίσκονται μαζί μου στο στούντιο ο Νίκος Ερηνάκης και ο Στέφανος Χυτήρης και θα 'χουμε πολλά να πούμε περί μουσικής και ποίησης. Συντονιστείτε στο www.ertopen.com ή στους περιφερειακούς και τα βραχέα.
σχόλια