Αυτή είναι μια φωτογραφία του David Cameron που είδα στο #youngpoliticians. Ο σημερινός πρωθυπουργός της Βρετανίας κατά την διάρκεια του gap year, αμέσως μετά την αποφοίτηση του από το πανεπιστήμιο, γύριζε τον κόσμο. Εδώ φοράει ένα sarong κάπου στην Ασία.
Είναι το ίδιο πρόσωπο που ανακοίνωσε τις περικοπές των κοινωνικών επιδομάτων για τους μετανάστες της Βρετανίας και έθεσε με αυτή την κίνηση του σύμφωνα με την Διεθνή Αμνηστία του ΟΗΕ τους φτωχούς μετανάστες της Βρετανίας στο περιθώριο. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που ρωτήθηκε από δημοσιογράφο του ραδιοφωνικού σταθμού LBC για την τιμή του ψωμιού και έκανε πως δεν άκουσε. Μετά απάντησε ότι έχει μηχανή παρασκευής ψωμιού σπίτι του για αυτό δεν γνωρίζει την απάντηση. Είναι το ίδιο πρόσωπο που ζήτησε από τις εφημερίδες της Βρετανίας (σ.σ Δηλαδή την Guardian) να σταματήσουν να αναφέρονται στις αποκαλύψεις του Έντρουαρντ Σνόουντεν γιατί έτσι «βοηθούν τους εχθρούς της Βρετανίας επιτρέποντάς τους να αποφεύγουν την παρακολούθησή τους από τις υπηρεσίες πληροφοριών, με αποτέλεσμα να πλήττεται η ασφάλεια της χώρας».
Φαντάζομαι ότι τότε ο Cameron, νέος, άφθαρτος, αν και από πλούσια οικογένεια, θα είχε το όραμα για ένα καλύτερο κόσμο. Πιθανόν τότε να γνώριζε την τιμή του ψωμιού στην Μεγάλη Βρετανία και να ήταν υπέρ της ελευθερίας του Τύπου, υπέρ της ελεύθερης έκφρασης γενικά. Ίσως, αυτός ο νεαρός χίπης με την φούστα και τις σαγιονάρες να πίστευε σε ένα καλύτερο κόσμο. Μπορεί να μπήκε στην πολιτική και για αυτό το λόγο. Άραγε τι θα έλεγε σήμερα στον νεαρό εαυτό του; Καλά τα κατάφερε;
Συμβαίνει σε όλους μας. Αλλάζουμε καθώς μεγαλώνουμε. Καθώς απομακρυνόμαστε από την νιότη εγκαταλείπουμε οράματα, αξίες, ιδανικά. Άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο. Οι περισσότεροι ανακαλύπτουν ότι όσο περνάει ο καιρός δεν θα αλλάξουν τον κόσμο. Η παλιά γενιά δίνει την θέση της στην νέα, για να δώσει αυτή με την σειρά της στην νεότερη με νέες μεγάλες προσδοκίες τις οποίες θα διαψεύσει κ.ο.κ. Είμαστε και οι συμβιβασμοί μας. Κάποιοι είναι μόνο αυτό.
Όμως την προδοσία του ιδεαλισμού της νιότης δεν θα την δεις πουθενά αλλού σε τέτοιο έντονο βαθμό όσο στην πολιτική. Ο λόγος είναι απλός: Κάθε προδοσία τους επηρεάζει τις ζωές όλων μας. Και η πλάκα είναι ότι δεν βάζουν γλώσσα μέσα οι πολιτικοί για το παρελθόν τους το οποίο ήταν γεμάτο αξίες, Ντίλαν, μακριά μαλλιά, εξέγερση και διαμαρτυρία. Και γεννιέται το ερώτημα: Τι απέμεινε από όλα αυτά, εκτός από τις φωτογραφίες; Νομίζω την απάντηση την ξέρετε…
σχόλια