Ενώ πολλά παιδιά στον κόσμο έχουν την τύχη να βρίσκονται παρέα με τον πατέρα τους ζώντας χαρούμενες στιγμές, την ίδια ώρα, εκατομμύρια οικογένειες ζουν μια πολύ διαφορετική εμπειρία.
Η προσφυγική κρίση ολοένα και χειροτερεύει και από το 2015 τα επίπεδα μετεγκατάστασης είναι υψηλά όπως μαρτυρούν τα στοιχεία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Οι συγκινητικές φωτογραφίες που περιγράφουν προσωπικές ιστορίες είναι ένα αφιέρωμα σε όλους τους πατεράδες αλλά και παππούδες-πατεράδες, που αγωνίζονται και αισιοδοξούν, προσπαθώντας για το καλύτερο. Φροντίζοντας για τα παιδιά, τα εγγόνια και τις οικογένειές του κάτω από αντίξοες συνθήκες.
Ο Ramadan κρατάει στην αγκαλιά του τον 3χρονο γιο του Yusuf ελάχιστα λεπτά μόνο, αφότου η οικογένεια του επανασυνδέθηκε μετά την προσπάθειά της να διασχίσει τον ποταμό Έβρο στα σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας. O Ramadan και η γυναίκα του Shireen προσπαθούσαν να φτάνουν στην Ελλάδα από το Ιράκ μαζί με τα τέσσερα παιδιά τους, όταν το γκρουπ των ανθρώπων με τους οποίους ταξίδευαν σκορπίστηκε στο δάσος. Ένας άντρας που ταξίδευε μαζί τους και κρατούσε τον Yusuf κατάφερε να φτάσει στην Ελλάδα, ωστόσο η υπόλοιπη οικογένεια έμεινε πίσω στην Τουρκία. Ο Yusuf φιλοξενήθηκε σε κέντρο φιλοξενίας προσφύγων στην Αλεξανδρούπολη και με την βοήθεια μιας ελληνική ΜΚΟ κατάφερε να εντοπίσει την οικογένεια του στην Τουρκία και να σμίξουν ξανά.
Ο 45χρονος Ibrahim, πατέρας και σύζυγος, ζει στο Djabal του Chad. Όταν φθάνει η περίοδος των βροχών αναγκάζεται να διασχίσει 22χλμ για να φτάσει στα χωράφια, όπου αυτός και η οικογένειά του δουλεύουν. «Κανείς δε θα έπρεπε να επιτρέψει να μην μπορεί να στείλει σχολείο τα παιδιά του. Δεν έχω άλλη επιλογή, καθώς η κατάστασή μας είναι κρίσιμη. Μετα βίας έχουμε φαγητό» δηλώνει ο Ibrahim και προσθέτει: «Αν μπορούσαμε να έχουμε κάποια βοήθεια, για παράδειγμα κάποιο δάνειο, θα μπορούσα να ξεκινήσω μία μικρή αλλά ταυτόχρονα επικερδή επιχείρηση. Έτσι, τα παιδιά μου θα μπορούσαν να έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση, να βρουν μια καλή δουλειά και να με βοηθήσουν όταν θα γεράσω»
Η Bayan είναι μία από τις πέντε κόρες του Hassaka με τον οποίο έφυγαν από την Συρία. Όπως χιλιάδες άλλοι πρόσφυγες και μετανάστες, κρατούνται σε έναν χώρο στο Rigonce της Σλοβενίας αφού πρώτα διέσχισαν τα σύνορα από την Κροατία. Η οικογένεια στη συνέχεια θα οδηγηθεί σε ένα κέντρο περιμένοντας το επόμενο τρένο για να συνεχίσουν το μακρύ τους ταξίδι.
Ο Mahmoud, 26 χρονών, είναι πρόσφυγας από τη Συρία. Η οικογένειά του ζει τώρα στο Λίβανο. Ο ίδιος υποφέρει από πόνους στην πλάτη και λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος κάτι το οποίο καθιστά πολύ δύσκολο για εκείνον να εργαστεί. Η κατάστασή του μάλιστα είναι τόσο δύσκολη που χρειάστηκε να δανειστεί χρήματα για να πληρώσει τα νοσήλεια για την γέννα της γυναίκας του πριν τρεις μήνες.
«Η ομορφιά της ζωής βρίσκεται στην οικογένεια και στα παιδιά. Φοβάμαι για τα παιδιά μου. Εάν πεθάνω ποιος θα τα φροντίσει;» δηλώνει ο Seoud, ένα Σύρος πρόσφυγας που ζει σε καταυλισμό στο Ιράκ και ο οποίος πούλησε ό,τι είχε για την θεραπεία του από τον καρκίνο. Τώρα, ο ίδιος παλεύει για να ζήσει καθώς δεν έχει χρήματα και η γυναίκα του πήρε τα τρία του παιδιά και πήγε να ζήσει πίσω στη Συρία μαζί με τους γονείς της.
«Η μόνη μου ευχή για την οικογένειά μου και μένα είναι να μπορέσουμε να γυρίσουμε μια μέρα στη Συρία» λέει ο πρόσφυγας Mouadar ενώ μπαίνει με τα τέσσερα παιδιά του στο νέο τους σπίτι στην Μαυριτανία.
Ο πατέρας της Janna και της Amira σκοτώθηκε από στρατιωτικές επιθέσεις στη Μοσούλη του Ιράκ. Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο η οικογένειά τους έφυγε από την πόλη. Τώρα είναι η σειρά του παππούς τους, Fares, να τις φροντίσει. Τώρα, αυτός, η γυναίκα του και οι εγγονές του ζουν στο Κουρδιστάν, σε κέντρο μετεγκατάστασης και ο Fares εργάζεται κάνοντας μικρές επισκευές και έτσι καταφέρνει να κερδίσει κάποια χρήματα.
«Άφησα τη Συρία για τα παιδιά μου, γιατί φοβόμουν για τη ζωή τους» αναφέρει ο 65χρονος Kareem ο οποίος έχει εργαστεί σκληρά όλη του τη ζωή για να δημιουργήσει μια επικερδή κατασκευαστική εταιρεία και να ζήσει τα παιδιά του. Μία ένοπλη επίθεση στο σπίτι του τον τρόμαξε και τον έκανε να φύγει, αφήνοντας τα πάντα πίσω του. Για να κάνει την ζωή των παιδιών και των εγγονιών του πιο εύκολη και ευχάριστη, ο ίδιος δημιούργησε μια κατασκευή που μοιάζει με αεροπλάνο. «Όταν είδα τα εγγόνια μου να παίζουν με αυτό, ήμουν πολύ χαρούμενος. Το άγχος μου έφυγε. Η ευχαρίστησή τους ήταν η επιβράβευσή μου».
Ο Mahmoud, ένας Σύρος πρόσφυγας από το Χαλέπι, από τη στιγμή που πέρασε τα σύνορα της Ουγγαρίας από τη Σερβία, ζει σε μια σκηνή με την υπόλοιπη οικογένειά του. «Δεν θέλω να ξυπνώ σε μία σκηνή αλλά σε ένα κρεβάτι σαν κανονικός άνθρωπος» αναφέρει.
Με πληροφορίες από Mashable
σχόλια