Το πρωί είχαμε αυτό: «Ταραχή στο Μαξίμου: Οι κυβερνητικοί βουλευτές των Οικολόγων δεν ψηφίζουν την ένταξη του νερού στο υπερταμείο - Στο γραφείο του τους φωνάζει ο Φλαμπουράρης».
Θα ήταν ποτέ δυνατόν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να καταψηφίσουν οτιδήποτε; Έχοντας ψηφίσει Μνημόνιο και όλα τα προαπαιτούμενα, έχοντας πει ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ τόσες φορές, θα μπορούσαν άραγε να κρατήσουν μέχρι τέλους την άρνησή τους οι δυο Οικολόγοι βουλευτές;
Όχι βέβαια.Ο Φλαμπουράρης τους φώναξε στο γραφείο του, ο Τσίπρας τους συνάντησε και δεσμεύτηκε με τη γνωστή αξιοπιστία του πως δεν είναι αυτό που νομίζουν, και οι βουλευτές θα ψηφίσουν τελικά αυτό που θα φέρει η κυβέρνηση στη Βουλή για την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ.
Κάποια κόμματα χρησιμοποίησαν τους οικολόγους ως μαϊντανούς για να νοστιμίσει το φαγητό: οι μισοί πήγαν με τη ΔΗΜΑΡ, άλλοι πήγαν με το ΣΥΡΙΖΑ, άλλοι έμειναν μόνοι τους. Όλα τα αριστερά κόμματα όμως τόνιζαν τη συνεργασία τους με τους "Οικολόγους" αφήνοντας να εννοηθεί ότι αυτοί είχαν τους "αυθεντικούς".
Οι Οικολόγοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Τσιρώνης και Γιώργος Δημαράς (ο πρώτος είναι μάλιστα και υφυπουργός για θέματα Περιβάλλοντος) μπορεί να έχουν υπερψηφίσει τα άντερά τους, όμως ευτυχώς -όπως και πολλοί άλλοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ- το κάνουν με στεναχώρια. Ο κύριος Δημαράς έγινε γνωστός με τον περίφημο λόγο-μοιρολόι, στον οποίο έλεγε ότι θρηνεί για όσα ψηφίζει και με κόμπο στο λαιμό, έτοιμος (υποτίθεται;) να βάλει τα κλάματα τόνιζε: «Θρηνώ για την Αριστερά που αναγκάζεται να ψηφίζει πράγματα έξω από τα πιστεύω της. Θρηνώ για την εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας. Για την υποδούλωση της πατρίδας και των Ελλήνων στους ξένους. Θρηνώ γιατί θα ψηφίσω μέτρα αν και δεν θέλω αλλά δεν έχω άλλη προοπτική».
Γράφει ο Γιάννης Κουτσομύτης: «Οι Οικολόγοι κατάπιαν αμάσητο το νέο εργοστάσιο επεξεργασίας λιγνίτη από τη ΔΕΗ στη Φλώρινα που θα επιβαρύνει με σημαντικές ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα τη Δυτική Μακεδονία και αντίκειται στους στόχους της χώρας και της ΕΕ για μείωση των εκπομπών ρύπων, και τους ξίνισε η ένταξη της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ στο Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας.
Οικολόγοι του γλυκού νερού, στην κυριολεξία.»
«Στις Σκουριές καθάρισε ξαφνικά ο υδροφόρος ορίζοντας, ξαναφύτρωσαν τα δέντρα, άνθισε η φύση και τα μελίσσια τριγυρνάνε ευτυχισμένα από άνθος σε άνθος...», τους ειρωνεύτηκε ο Aναστάσιος Aγγελίδης και δεν έχει άδικο.
Όταν οι Οικολόγοι μπαίνουν στην κυβέρνηση περιμένεις -με μια άλφα ελπίδα- να είναι συνεπείς στις θέσεις τους. Διορθώστε με αν κάνω λάθος, αλλά ποτέ άλλοτε δεν είχαμε Οικολόγο υπουργό όπως τώρα, ούτε Οικολόγους βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Και τώρα που τους έχουμε; Μια εντελώς χαμένη ευκαιρία. Ο ΣΥΡΙΖΑ τους ήθελε για μαϊντανούς που λένε Ναι σε όλα, όμως το χειρότερο είναι ότι αυτοί αποδέχτηκαν, υποτίθεται απρόθυμα, να παίξουν τους μαϊντανούς αδιαφορώντας για όσα πάλευαν εδώ και δεκαετίες.
Αν δεν συμφωνείς με κάτι, αντί να το ψηφίσεις μυξοκλαίγοντας, ή το καταψηφίζεις ή φεύγεις. Αλλιώς κατορθώνεις σε λίγους μήνες να απαξιώσεις το οικολογικό κίνημα και τους οικολογικούς αγώνες δεκαετιών, δείχνοντας πως, δυστυχώς, "κι αυτοί είναι σαν τους άλλους, τους νοιάζουν μόνο οι καρέκλες".
