Οι φωτογραφίες από την κηδεία παλαιοημερολογίτη Μητροπολίτη στη Λαμία προκάλεσαν αίσθηση σήμερα στο ελληνικό διαδίκτυο. Αλλά, μια σύντομη έρευνα στο διαδίκτυο δείχνει πως αυτή η ανορθόδοξη εξόδιος ακολουθία είναι κάτι που έχει ξανασυμβεί και καταγραφεί σε εικόνες.
Η κηδεία, προκάλεσε πανελλήνιο ενδιαφέρον καθώς η εξόδιος ακολουθία του μακαριστού Μητροπολίτη Φθιώτιδος και Θαυμακού Καλλίνικου, έγινε με όσα προβλέπουν οι Παλαιοημερολογίτες,(Εκκλησία Γνήσιων Ορθόδοξων Χριστιανών) - δεν ήταν σε φέρετρο, αλλά στον μητροπολιτικό θρόνο τον οποίο μετέφεραν ιερείς.
Ένα ενδιαφέρον κείμενο με συγκεντρωμένα ντοκουμέντα:
Ερμηνεία της αμεριμνησίας
από το petefris.blogspot.gr
Αν με δείτε να κάθομαι δήθεν αμέριμνος, με έκφραση οδύνης βλέποντας τον λούνγκο μου, υπάρχει προηγούμενο, μη φοβείσθε. Στον 19ο αιώνα, βρήκαν σε φαραωνικό τάφο, στην Αίγυπτο, μια παράξενη μούμια σκεπασμένη με αρνοτόμαρο, που κατά Ηρόδοτο ήταν ανόσιο παρ΄Αιγυπτίοις. Θεωρήθηκε, κατά την ανατριχιαστική συνήθεια της εποχής, Νίτσε και Βάγκνερ και τάδε έφη Ζαρατούστρα, ότι ο άνθρωπος υπέφερε.Τότε, η πτώση της γνάθου δεν θεωρούνταν γεννήτρια εξωτερικού πάθους.Ειπώθηκαν πολλά για τον νεκρό. Είτε πως ήρθε ήδη ξεραμένος από την Ασία, είτε πως τον θυσίασαν.
Στην Σομαλία πάντως αναφέρονται κάτι τελετές της Σαρία, όπως η προετοιμασία για τον λιθοβολισμό ενός μοιχού. Δεν έχω ιδέα αν είναι στημένη σκηνή από εκπροσώπους του ενός ή του άλλου δημοψηφίσματος, πάντως είναι κάποιος που θα πεθάνει ή προσποιείται ότι θα πεθάνει όρθιος. Όπως η παράκληση της μητρός στο "επάγγελμα της μητρός μου" του Μποστ.
Στον αγγλοσαξονικό κόσμο, όπου περισσεύει η χριστιανική ηθική ειδικού τύπου, αυτός ο τάφος κρύβει στα σωθικά του κάποια κυρία που ετάφη καθιστή, μαζί με το εργόχειρό της. Ολλανδικό αστείο,μακάβριο χιούμορ ή κάτι παραπλήσιο, ή απλώς οικτρά αληθινό, με οδήγησε στα ταφικά έθιμα της ηγεσίας της Ορθοδοξίας. Όπου μαρτυρούνται επίσκοποι που θάφτηκαν καθιστοί.
Όχι, δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο. Επάνω, ο επίσκοπος είναι Σύριος, και έχουμε 1945. Από κάτω υπάρχει μιά ολόκληρη σειρά επισκόπων παλαιοημερολογιτών, που φαίνεται ότι τηρούν σεβαστικά το έθος. Υποτίθεται πως έθαβαν καθημένους τους βυζαντίνους βασιλείς, Αν και τέτοια πληροφόρηση συμπαθάτε με, δεν έχω. Νεκροφάνειες θρυλικές θυμάμαι ,όπως εκείνον που έφαγε τους πήχεις των χεριών του όταν τον άνοιξαν, ή την ιστορία με την φλογέρα του βασιλιά, αλλά καθιστόν σε τάφο, όχι. Όπως εδώ 1950, κηδεία Ματθαίου.
Η όπως εδώ, 1963, επισκόπου Τριμυθούντος Σπυρίδωνος. Οι παλαιοημερολογίτες λεγονται Γ.Ο.Χ και τους θυμάμαι κάθε 19 Ιανουαρίου που ρίχναν τον σταυρό στην ιχθυόσκαλα, στη Σαλαμίνα.
Ο Ιωάννης, είχε την ίδια μεταχείριση, 1964. Σε αρκετές ορθόδοξες κηδείες ιεραρχών, τους βάζουν προ του φερέτρου να κάθονται επί θρόνου και τους πολυχρονίζουν γιά τελευταία φορά. Αλλά τότε πρέπει να γίνεται κάτι τραγικά ορθοπεδικό στα μέλη τους, διότι υπάρχει και η νεκρική ακαμψία που κάμπτεται είτε δια θαύματος είτε με το σκεπάρνι. Είναι ο καθήμενος αριστερά. Ο δεξιά καθήμενος είναι έτι ζων.
Το 1967 ετάφη έτσι και ο αρχιεπίσκοπος των ΓΟΧ.
Κατά μία αγιορειτική παράδοση δεκαετίας του 60 ,στον Άθω, υπάρχει μια σπηλιά και ιστορούνται εκεί άλιωτοι οι επίσκοποι που υπετάχθησαν στην Ένωση του Βέκκου, δηλαδή του κυρΜιχάλη Παλαιολόγου που ήφτιαξεν και τον Σικελικόν Εσπερινόν και ξαναπήρε την Πόλη, αλλά ήτο τρισκατάρατος.
Ίσως ήταν περιττό και δεν υπέμνησα ότι ξεκίνησα την έρευνα της κηδείας του μακαριστού Γενναδίου, αγίου Θεσσαλονίκης (+1951) που ήτο και ο μητροπολίτης των μεγάλων πολέμων, του μεσοπολέμου, της κατοχής και του εμφυλίου, διαβόητος, περιβόητος , διάσημος και επίσημος, όλα μαζί, που σκέφτηκε την Παναγιά στα τζάμια πάνω στα δύσκολα χρόνια και ο κόσμος περιέφερε τζάμια που έδειχναν την Παναγία και έκαμε εράνους και χάρη σε αυτούς ολοκληρώθηκε η ανακαίνιση(μη την πείτε αναστήλωση και χαζέψω) του Αγίου Δημητρίου. Μου τα διηγήθηκε ο πολιτικός μηχανικός Αλέξανδρος Σακλαμπάνης, που δουλέψαμε μαζί στην Αγία Σοφία το 1979-81 και θυμόταν πως έφτιαξε τις λεπτότερες δοκίδες μπετόν αρμέ που μοιάζουν ακόμη ξύλινες στον μεγάλο ναό, καθώς και ότι όλο το ιερό είναι μπετονένιο, σπανίας τέχνης.Είχαν ρωτήσει τον δέσποτα που θα βρεθεί τόσο χρήμα γιά να τελειώκει το μνημείο και τους είπε "Ο Θεός έχει".Αλλα ολόκληρο το διαδίκτυο δεν είχε φωτογραφία της κομιδής του στον τάφο καθημένου επί θρόνου , παρότι το θυμάται πληθος Θεσσαλονικέων και ανεγράφη πλειστάκις σε ερευνητές και σε εφημερίδες. 1951. Ευτυχώς δουλεύει ακόμη η οικονομία της τρόικας. Ο οίκος τελετών Τεκτονίδη, παλαιός των ημερών, στην ιστοσελίδα του,παραθέτει όχι μόνον την τελετουργική άμαξα και τον κατασκευαστή της, όχι μόνον την χρονολογίαν αγοράς της Μπιούικ που κουβαλεί νεκρούς στην κατοικία των, αλλά και τον Γεννάδιο, εκείνον τον Απρίλιο που έκλεινα τα τρία μου χρόνια, με παπάδες και φαντάρους, να τον οδεύουν στην Ευαγγελίστρια.
Αν λοιπόν με δείτε να κάθομαι δήθεν αμέριμνος, με έκφραση οδύνης βλέποντας τον λούνγκο μου, υπάρχει προηγούμενο, μη φοβείσθε.
