Λένε πως, όπως είναι η πρώτη μέρα του χρόνου, έτσι θα είναι ολόκληρη η χρονιά. Είναι ξημερώματα Δευτέρας και εγώ σκέφτομαι τη χρονιά που πέρασε. Και αναρωτιέμαι αν θα καταφέρω να κρατηθώ μακριά απο τα χριστουγεννιάτικα κλισέ που κατακλύζουν τις οθόνες των υπολογιστών μας. Ανασκοπήσεις ως λεζάντες σε φωτογραφίες με φαινομενικά ευτυχισμένους ανθρώπους που προσπαθούν να δείξουν ότι είναι συμφιλιωμένοι με κάθε μικρό η μεγάλο πόνο που έφερε το 2016. Μπορεί και να'ναι στην τελική, πως μπορώ εγώ να ξέρω. Το κακό με τους ανθρώπους είναι πως δεν σε αφήνουν να αντικρίσεις κατάματα τις αδυναμίες τους και θωρακίζονται πίσω απο υπεραισιόδοξα ποστς στο διαδίκτυο. Αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας τώρα...
Το κεφάλι μου πάει να σπάσει, το πρώτο ξενύχτι της χρονιάς μάλλον πήγε καλά. Παίρνω μια ασπιρίνη, κάνω έναν συνειρμό και χαμογελάω στη μέση της κουζίνας όπου με βρίσκει και το πρώτο φως του έτους. Κλισέ νούμερο 1, μάλλον θα ακολουθήσουν πολλά ακόμη. Η απόλυτη σιωπή που επικρατεί στο σπίτι μοιάζει αντιφατική μπροστά στις εκκωφαντικές μουσικές που έπαιζαν στο μικρό μπαράκι, μόλις μια ώρα νωρίτερα. Μπορώ να ακούσω μόνο τον ήχο της καρδιάς μου, και κάπου κάπου παρεμβάλλεται ο σκύλος που σέρνεται με αυθάδεια μπροστά απο το χριστουγεννιάτικο δέντρο· του οποίου τα φωτάκια ξέχασα να κλείσω. Το πρωινό φως και τα λαμπάκια είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος να σε πετύχει ο χρόνος.
Νομίζω φέτος είναι η πρώτη φορά που θα τον υποδεχτώ όπως ακριβώς θέλω. Και εκείνος με βρίσκει να μη θέλω τίποτα παραπάνω. Οι άνθρωποι μου είναι καλά, είναι υγιείς, ο σκύλος εξακολουθεί να γεμίζει τρίχες το σαλόνι και σε λίγες ώρες πρέπει να ετοιμάσω τη βαλίτσα μου για να κάνω ένα ακόμη ταξίδι. Περίεργο το πρώτο ξημέρωμα του χρόνου-σαν όλα τ'άλλα, μα η ταμπέλα αυτή του δίνει μια πιο δραματική υπόσταση, μια ποιητική βαρύτητα. Το πρώτο πρωί μιας νέας χρονιάς είναι σαν ένα μεγάλο έρωτα με το κατάλληλο soundtrack.
Εγώ λοιπόν αυτό το ξημέρωμα, νιώθω μια απερίγραπτη χαρά, σχεδόν παιδική, επειδή εχθές χορέψαμε πολύ, και χορεύουμε πάντα, και επειδή συνέβησαν σπουδαία πράγματα ή καλύτερα, επειδή σπουδαία πράγματα συμβαίνουν κάθε μέρα. Και σου εύχομαι να ξυπνήσεις και εσύ σήμερα, ενδεχομένως με κεφάλι βαρύ απ'τα πρώτα ποτά του χρόνου, και να νιώσεις αυτή την μικρή στιγμή ευτυχίας, επειδή η ζωή ήταν πραγματικά γενναιόδωρη μαζί σου. Γιατί ήταν, ακόμα και αν δεν μπορείς να το δεις.
Βγάζω τη βαλίτσα απ'την ντουλάπα, ο σκύλος με κοιτάει στα μάτια σαν να αναρωτιέται και αυτός αν θα χωρέσουν όλα μου τα ρούχα. Στο κινητό, ένα e-mail υπενθύμισης μιας πτήσης μαζί με μηνύματα που ξεχειλίζουν αγάπη. Σήμερα, στην αφετηρία του νέου έτους, εγώ δεν ελπίζω τίποτα· γιατί έχω πλέον τα πάντα. Το δεν φοβάμαι, ακόμα το δουλεύω. Το είμαι ελεύθερη θα μου πάρει χρόνια. Σε γενικές γραμμές, όλα καλά, μόνο τα κλισέ δεν κατάφερα να αποφύγω. Όμως αυτή η εποχή είναι γεμάτη κλισέ. Αυτά την κάνουν να ξεχωρίζει.
Παίρνω μια ανάσα, κλείνω τα μάτια και ετοιμάζομαι να πετάξω 2.000 χιλιόμετρα μακριά.
Λένε πως όπως είναι η πρώτη μέρα του χρόνου, έτσι θα είναι όλη η χρονιά.
Ας είναι.
σχόλια