PLAN 3
...FROM STOCKHOLM TO SAMOTHRAKI...
POLYTROPON
Οι Plan 3 είναι ένα jazz trio, αποτελούμενο από τον Μάκη Στεφανίδη στην ηλεκτρική κιθάρα, τον Λάκη Τζήμκα στο μπάσο και τον Χρήστο Γερμένογλου στα τύμπανα. Τους γνωρίζω εδώ και αρκετά χρόνια, λιγότερα μάλλον από το 2002 που σχηματίστηκαν ως Μάνος Στεφανίδης τρίο και έπαιζαν αποκλειστικά jazz standards. Στο παρόν άλμπουμ τους ως Plan 3 πλέον παρουσιάζουν οχτώ, μεγάλες σε διάρκεια, συνθέσεις τους: Τέσσερις του Τζήμκα, τρεις του Στεφανίδη και μία του Γερμένογλου. Φυσικά, πρόκειται για δίσκο - η ισχύς εν τη ενώσει, χωρίς παρ' όλα αυτά το υλικό να βασίζεται σε αυτοσχεδιαστικές φόρμες. Η jazz που παίζουν είναι σύγχρονη και διαθέτει μελωδικούς πυρήνες, αφήνοντας στον ακροατή μία κινηματογραφική αίσθηση - σίγουρα πρόκειται για μία jazz εκτελεσμένη άψογα από ανθρώπους που την αγαπούν. Αν συνυπολογίσει κανείς και το προσόν του ραδιοφωνικού air - play που επίσης χαρακτηρίζει το άλμπουμ, μένει να αναρωτηθεί ποια ραδιόφωνα θα βρεθούν να στηρίξουν ακριβώς αυτή τη χειροποίητη αξιόλογη μουσική παραγωγή.
KATERINA FOTINAKI
LES CIGALES (ΤΖΙΤΖΙΚΙΑ)
ACCORDS CROISES
Η κιθαρίστρια, συνθέτρια και ερμηνεύτρια Κατερίνα Φωτεινάκη είναι νεότερο μέλος της χατζιδακικής οικογένειας και αισθητικής. Μαθήτρια του Σπύρου Σακκά, κείμενο του οποίου υπάρχει στην έκδοση, μένει μόνιμα στο Παρίσι, όπου συνεργάζεται σταθερά με τη σημαντική συνθέτρια Angelique Ionatos, επίσης μόνιμη κάτοικο Γαλλίας. Τη Φωτεινάκη τη θυμάμαι να συμμετέχει σ' εκείνο το όμορφο παδικό άλμπουμ του Άγγελου Αγγέλου και της Έμης Σίνη, το Ένας κόσμος ανάποδα, τώρα έχουμε όμως τον πρώτο προσωπικό της δίσκο και μάλιστα από γαλλική δισκογραφική εταιρεία. Περιέχει τραγούδια που έγραψαν η ίδια, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Νίκος Κυπουργός και η Angelique Ionatos. Ξεχωρίζουν φυσικά οι διασκευές της στο Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ του Μίκη Θεοδωράκη και του Οδυσσέα Ελύτη (μία πραγματικά εξαιρετική διασκευή για φωνή και κιθάρα από τον Ορέστη Καλαμπαλίκη) και στη Μαριάνθη των Ανέμων του Μάνου Χατζιδάκι. Τολμηρή στα όρια της...αθυροστομίας, επίσης, να μελοποιήσει Το Όνειρο του Διονυσίου Σολωμού, που πρώτος μελοποίησε ανεπανάληπτα ο Χατζιδάκις στον Μεγάλο Ερωτικό του. Το συνολικό αποτέλεσμα δικαιώνει τη Φωτεινάκη, εφόσον, ενώ υπάρχουν συνθέσεις διαφορετικών δημιουργών και δικές της, μας εισάγει σε ένα μουσικο-ποιητικό ενιαίο concept, σε ένα παζλ λόγιου τραγουδιού, το οποίο όμως δεν έχει κανέναν στόμφο και αν του αφαιρέσεις κάποιο κομμάτι του, κάτι θα χαλάσει. Γι' αυτό και ακούγεται απ' το πρώτο ως το τελευταίο track, διατηρώντας δηλαδή μια σπάνια συνοχή. Καθοριστική στην καλλιτεχνική επιτυχία του δίσκου ήταν η συμμετοχή του Στάμου Σέμση στη βιόλα και αρκετών ακόμη ξένων μουσικών. Τέλος, ακόμη δε μπορώ να ξέρω αν η Κατερίνα Φωτεινάκη είναι καλύτερη στη σύνθεση, στην κιθάρα ή στο τραγούδι. Νομίζω πως και στους τρεις αυτούς τομείς, τα καταφέρνει εξίσου καλά! Για όποιον αγαπά το αυθεντικό έντεχνο ελληνικό τραγούδι, τα Τζιτζίκια της Φωτεινάκη είναι must!
TANYA NIKOLOUDIS
LOS EROTICOS
POLYMUSIC
Πολυσχιδής μουσικός και τραγουδίστρια η Τάνια Νικολούδη συνεργάζεται με τον πατέρα της σε ένα άλμπουμ που φέρει τον τίτλο Τα Ερωτικά (Los Eroticos) με έντεκα τραγούδια. Συγκεκριμένα, ο Μιχάλης Νικολούδης μελοποίησε Federico Garcia Lorca και άλλους έξι ποιητές από την Ισπανία και τη Λατινική Αμερική, παίζοντας κιθάρα επίσης, το βασικό όργανο σε όλα τα κομμάτια του. Πρόκειται για διεθνές concept, μια και η χρήση της ισπανικής γλώσσας από την ερμηνεύτρια, αλλά και το ύφος των συνθέσεων του Νικολούδη, πετυχαίνουν να ξεπεράσουν τον σκόπελο της ακαδημαϊκής προσέγγισης και να προσδώσουν στο υλικό ένα σύγχρονο ethnic χαρακτήρα. Κι έτσι, ενώ όλα τα όργανα είναι φυσικά (κιθάρα, φυσαρμόνικα και κρουστά) χωρίς την προσθήκη electronics, συστήνουν ένα νοσταλγικό αλμοδοβαρικό - σχεδόν pop - σκηνικό. Δεν μπορώ να μην παρατηρήσω παρ' όλα αυτά πως το κομμάτι Alta va la luna παραπέμπει έντονα ρυθμολογικά στο Gracias a la vida της Violetta Para. Αποστασιοποιημένη, χωρίς μελοδραματισμούς, και γι' αυτό πετυχημένη κατά τη γνώμη μου η λυρική ερμηνεία της Τάνιας Νικολούδη.
4η ΑΚΡΟΑΣΗ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΑΡΚΤΟΥ
1
ΜΙΚΡΗ ΑΡΚΤΟΣ
Ακούγοντας το live των παιδιών της Μικρής Άρκτου τις προάλλες στον Ιανό πιθανώς να τα αδίκησα με το κείμενο μου εδώ μέσα. Παίζει βέβαια να τους αδίκησε πρώτα απ' όλα το ίδιο το live με όλες τις ατέλειες του. Τέλος πάντων, το ζήτημα είναι τώρα πως το παρόν cd - single δίνει μια καλή εικόνα του ταλέντου των νέων δημιουργών: πέντε τραγούδια, καλοενορχηστρωμένα από τον Κώστα Παρίση, σε μουσική του Αντώνη Παπακωνσταντίνου, των αδερφών Καλογεράκη και του Γιώργου Μητρογιαννόπουλου. Τα δύο του Παπακωνσταντίνου σε στίχους του έφηβου Γιάννη Βασιλόπουλου, τα άλλα δύο των Καλογεράκηδων σε ποίηση Μιχάλη Γκανά και Γιάννη Ευθυμιάδη και το ένα του Μητρογιαννόπουλου σε δικούς του στίχους και ενορχήστρωση. Ερμηνεύουν οι δημιουργοί με εξαίρεση τα τραγούδια του Παπακωνσταντίνου που τα αποδίδουν οι νεαρές Δήμητρα Σελεμίδου και Πολυξένη Καράκογλου. Πραγματικά, πέντε καλά καινούργια τραγούδια από εφτά εικοσάρηδες δημιουργούς που βρίσκονται στο ξεκίνημα τους και που ο καθένας φανερώνει, όπως είναι αναμενόμενο, το προσωπικό του στυλ - δεν το ψάχνει, αλλά το φανερώνει λέμε, κι αυτό είναι σημαντικό: πιο dreamy pop ο Αντώνης Παπακωνσταντίνου, πιο rock ο Γιώργος Μητρογιαννόπουλος, πιο έντεχνοι οι δίδυμοι Καλογεράκηδες. Στα τραγούδια των παιδιών ενυπάρχουν ο Σαββόπουλος, οι Κατσιμιχαίοι, ο Καραμουρατίδης και οι ξένοι μινιμαλιστές. Μεταχειρίζονται συχνά ένα νεανικό χιούμορ που είναι παράδοξο το πώς περνάει στις συνθέσεις τους, μία καταγγελτική διάθεση και έναν αντίστοιχο λυρισμό. Με εντυπωσίασαν οι στίχοι του 15χρονου blogger Βασιλόπουλου, αν και με το πρόσφατο βιβλίο του από τη Μικρή Άρκτο είχαμε λάβει γνώση του δείκτη ευφυίας του. Με ξεχωριστό ηχόχρωμα και τα δύο κορίτσια της παρέας, η Σελεμίδου και η Καράκογλου. Εν αναμονή, λοιπόν, και των επόμενων cd - singles από την εταιρεία του Παρασκευά Καρασούλου που θα μας γνωρίσουν τους υπόλοιπους δημιουργούς της 4ης Ακρόασης.
σχόλια