Μεταμφιέζοντας τις Ημερομηνίες

Μεταμφιέζοντας τις Ημερομηνίες

Facebook Twitter

Ο e.e. cummings. Οι κοπέλες που φοράνε πουκάμισα με μανικετόκουμπα. Ο ποδοσφαιριστής Ζιντάν. Το ποίημα του Ginsberg «Θάνατος στο Αυτί του Βαν Γκογκ». Τα μελανοδοχεία. Όλος ο Pessoa. Ο Βάρδος. Η φράση του Βάρδου We Few, We Happy Few, We Band of Brothers.

Η λέξη «στοργή». Το σακουλάκι με τις πέτρες. Τα κονσέρτα για βιολί του Vivaldi. Το καλαμπόκι. Οι χουρμάδες. Οι τεκίλες μαργαρίτες του κυρίου Λύσανδρου. Το Τραγούδι της Γης του Mahler. Ο Φάλσταφ. Το τσιπουρόμελο. Ο Bono στο Stay. Ο ναργιλές με άρωμα ροδάκινο στον Χριστόφορο. Οι μεζέδες της Κατερίνας και του Γιάννη. Η φράση No Time To Check The Facts.

Η Διπλή Ζωή της Βερονίκ. Το βλέμμα και το χαμόγελο της Theresa Russell. Το Ulysses του Joyce, ξανά, ύστερα από τόσα χρόνια. Η Λέσχη. Η Propaganda. Οι Happy Few. Οι λογοτεχνικές βραδιές στην Πλατεία Παπαδιαμάντη. Το αρβανίτικο κοτόπουλο. Τα ποιήματα του Prevert. Οι συναντήσεις στο Πανελλήνιον. Το Τούνελ του Ερνέστο Σάμπατο. Ο νεορομαντισμός του  Craig Armstrong.

Η κορνιζαρισμένη φωτογραφία του Asger Jorn, της Michèle Bernstein και του Guy Debord. Το Βιβλιοπωλείο Shakespeare & Co και ο George Whitman. Το αντίτυπο του Fin de Copenhague, δώρο. Το αντίτυπο των Mémoires, δώρο.

Το ότι ξαναθυμήθηκα το Homo Faber του Max Frisch, και το πώς το ξαναθυμήθηκα. Το ότι ξαναδιαβάζω (ύστερα από ακριβώς είκοσι – 20!!! – χρόνια) το Ξύπνημα του Έρωτα, του Francesco Alberoni, και πώς το ξαναδιαβάζω. Το ότι ξαναέχασα τα Αποσπάσματα Ενός Ερωτικού Λόγου του Roland Barthes, και πώς τα ξαναέχασα.

Τα Τελευταία Λόγια του Βίτγκενσταϊν (Πείτε τους ότι έζησα μιαν υπέροχη ζωή). Τα Τελευταία Λόγια του Σοπενάουερ (Δεν τα καταφέραμε κι άσχημα). Τα Τελευταία Λόγια του Jarry (Φέρτε μου μια οδοντογλυφίδα, παρακαλώ). Τα Τελευταία Λόγια του Στρατηγού Στόουνγουολ Τζάκσον (Όχι! Θα περάσουμε το ποτάμι και θα ξαποστάσουμε στη σκιά εκείνων των δέντρων). Τα Τελευταία Λόγια του Τζέσε Τζέιμς (Αυτή η εικόνα είναι πάρα πολύ σκονισμένη). Τα Τελευταία Λόγια του Στρατηγού Γκραντ (Βρέχει, Ανίτα Χάφινγκτον). Τα Τελευταία Λόγια του Hegel (Es ist so!).

Η φράση (απαράμιλλη) του Schwitters, «Die Ewigkeit dauert mehr». Το Moonchild του Rory Gallagher (ξανά). Η φράση (ανυπέρβλητη) του Παρμενίδη, «Το είναι υπάρχει, το μη-είναι δεν υπάρχει». Το τελευταίο τσιγάρο πριν από τη μεθυσμένη κατάκλιση. Ηφράση (μεγαλειώδης) του Hegel, «Weltgeschichte ist Weltgericht». Η κιθάρα του Peter Green. Η βραχνή φωνή του Alex Harvey (αθάνατος!) όταν τραγουδάει το Next. Η φράση (αλησμόνητη) του Hemingway, «Και πώς καταστράφηκες, Φράνσις; Με δύο τρόπους, Χεμ: σιγά σιγά στην αρχή, και μετά απότομα».

Συνεχίζεται. Αύριο: The Last of the Teenage Idol