«Οι τελευταίες μέρες του Mad Men» είναι ο τίτλος ενός μεγάλου αφιερώματος που έκανε το Time για μία σειρά που επαναπροσδιόρισε τους όρους του «δράματος εποχής» για την τηλεόραση. Η ιστορία του Mad Men είναι η μεταμόρφωση των χαρακτήρων που ακολουθούν την μεταμόρφωσης όλης της χώρας γύρω τους σε μια δεκαετία που τώρα είναι σύμβολο της αμφισβήτησης.
Τώρα που η σειρά μπαίνει στον έβδομο κύκλο που ξέρουμε ότι θα είναι ο τελευταίος, ο κριτικός τηλεόρασης του Time, James Poniewozik, ανέλυσε την ευρεία αποδοχή και τον αντίκτυπο του Mad Men στο κεντρικό άρθρο ενός περιοδικού που δε συνηθίζει να δίνει το πρώτο βήμα στην τηλεόραση. Τι είναι αυτό που έχει κάνει αυτή το σόου να ξεφεύγει από τη μυθοπλασία και να πλησιάζει την ιστορική καταγραφή;
Η διαφορά, σύμφωνα με τον Poniewozik, είναι ότι ο δημιουργός, Matthew Weiner, έχει δώσει πολύ μεγάλο βάρος στη λεπτομέρεια για να εξασφαλίσει ότι τίποτα δε θα θυμίζει παρωδία της δεκαετίας, ούτε μια γυαλιστερή εκδοχή του παρελθόντος, βουτηγμένη στη νοσταλγία. «Ο Weiner λέει ότι η γνωστή φράση ότι η Αμερική το '60 έχασε την αθωότητά της δείχνει συγκατάβαση – δεν είχε αθωότητα για να τη χάσει. Η κεντρική ιδέα της σειράς είναι ότι, κοίτα τους ανθρώπους που είναι πιο μεγάλοι από εσένα και σταμάτα να υποθέτεις ότι είναι ένα μάτσο παλιόγεροι που δεν έζησαν ποτέ τη ζωή τους. Δεν υπήρξαν σαν τους Ozzie και Harriet [οικογενειακή τηλεοπτική σειρά που ήταν δημοφιλής εκείνη την εποχή στις ΗΠΑ]. Κορόιδευαν τον Ozzie και τη Harriet όπως τους κοροϊδεύουμε κι εμείς».
Το Mad Men περιγράφει μια εποχή που ο ρατσισμός, ο σεξισμός και οι ασφυκτικές κοινωνικές συμβάσεις ήταν πιο καθημερινά και πιο έντονα φαινόμενα, αλλά οι εποχές δεν έχουν αλλάξει τόσο ώστε να έχουμε εντελώς διαφορετικά προβλήματα. Ο ρατσισμός και ο σεξισμός έχουν μασκαρευτεί και έχουν γίνει πιο υπόγειοι, αλλά οι εργαζόμενες γυναίκες εξακολουθούν να πρέπει να προσπαθούν διπλά και οι άντρες πρέπει ακόμη να αποδεικνύουν συνέχεια τον ανδρισμό τους. Σε πρόσφατη ομιλία του ο Μπαράκ Ομπάμα (που έχει δηλώσει οπαδός της Peggy Olson) υποστήριξε την ανάγκη για ίση αμοιβή μεταξύ αντρών και γυναικών λέγοντας «έχει έρθει η ώρα να εξαφανίσουμε την πρακτικές που ανήκουν σε επεισόδιο του Mad Men».
Το τέλος του Mad Men, γράφει ο Poniewozik, είναι «το τέλος μιας εποχής». Δίνει τα εξής παραδείγματα: «Οι κορυφαίες δραματικές σειρές της τηλεόρασης σήμερα, ή οι δραματικές σειρές που φλερτάρουν με την κωμωδία, όπως το Girls και το Louie, επηρεάζουν την κουλτούρα όπως πλέον πολύ λίγα βιβλία ή ταινίες. Το House of Cards και το Homeland προσελκύουν τους φανατικούς με την πολιτική ενώ το True Detective τραβάει θεατές που αγαπούν τον Lovecraft και γνωρίζουν τη φιλοσοφία του Νίτσε. Το χειμώνα που μας πέρασε το New York Times Book Review αναρωτήθηκε: είναι οι σειρές της χρυσής εποχής της τηλεόρασης τα νέα μυθιστορήματα; Κι αυτό το έκανε, συγκρίνοντας την ομάδα του Mad Men με τα μυθιστορήματα του Τσαρλς Ντίκενς, τα οποία δημοσιεύονταν σε συνέχειες».
Οι φωτογραφίες είναι από τα γυρίσματα του τελευταίου κύκλου της σειράς.
σχόλια