Με το θάνατο του Μίκι Ρούνι (φωτο πάνω), στα 93 του χρόνια, φτάνει στο τέλος μια διαφορετική γενιά ηθοποιών, που έλκει την καταγωγή της από τα μπουλούκια και το vaudeville. Χωρίς υπερβολή, η καριέρα του Ρούνι διήρκησε 10 ολόκληρες δεκαετίες! Ξεκίνησε μπουσουλώντας στην σκηνή, και είχε δηλώσει πως αντιλήφθηκε την έννοια της σκηνής από τότε που ήταν στην κοιλιά της μάνας του. Αρχής γενομένης από τη δεκαετία του '20, μωράκι ακόμη, δεν σταμάτησε ποτέ να "τρώγεται" με την showbiz, εμφανώς ερωτευμένος με το επάγγελμα του, ως τα βαθιά του γεράματα: έκανε σπικάζ, σποραδικές εμφανίσεις στην τηλεόραση, συμμετείχε σε ντοκιμαντέρ, παρευρισκόταν σε τιμητικές εκδηλώσεις για εκείνον ή για συναδέλφους.
Με λίγα λόγια, δεν έπαψε να αποτελεί μέρος του παιχνιδιού του Χόλιγουντ όπως το εννοούσε από παλιά, σαν κομμάτι του πάζλ από το θίασο της MGM και των ηρωικών και πάντα προνομιούχων σταρ. Φαντάζομαι πως, σε αντίθεση με τους σνομπ και γειωμένους νεόκοπους συναδέλφους του, χαιρόταν σαν μωρό παιδί όταν κάποιος του ζητούσε αυτόγραφο και θεωρούσε υποχρέωση του να το δώσει εγκαρδίως.
Ο Ρούνι θεωρούνταν παιδί θαύμα και το άξιζε, γιατί από μικρός, παρά το μικρό του δέμας, ήταν εξαιρετικός ηθοποιός, με τσαγανό και εκφραστικότητα, με 4 συνολικά υποψηφιότητες για Όσκαρ- οι ερμηνείες του στο Boys' Town (ο ζωηρός ορφανός Γουάϊτι δίπλα στον Σπένσερ Τρέϊσι) και στο Babes in Arms ξεχώριζαν στη δεκαετία του 30. Ήταν νεανικό είδωλο με τη σειρά ταινιών Andy Hardy μαζί με την αγαπημένη αλλά ποτέ ερωμένη του Τζούντι Γκάρλαντ, σε μια εποχή που δειλά εμφανίστηκαν τα πρώτα, άτυπα κινηματογραφικά franchise, αν λογίσουμε σε αυτά τον Αόρατο Άνθρωπο και τον Φρανκενστάϊν, για να μην αναφερθούμε στις παλιότερες μικρού μήκους κωμωδίες σε συνέχειες.
Έκανε 8 γάμους, μερικοί από αυτοί πολύκροτοι για την εποχή, και είχε εξασφαλίσει το χώρο του στα tabloid της πρώιμης περιόδου, με μικρές και μεγάλες σχέσεις, φωτογραφημένες με οικογενειακή, στημένη κανονικότητα, όπως επέβαλαν τα περιοδικίστικα ήθη. Ψυχαγωγούσε τους φαντάρους, χόρευε και τραγουδούσε όποτε χρειαζόταν, διέθετε μια χαμογελαστή και αισιόδοξη προσωπικότητα, και έσπευδε όποτε τον καλούσε η μητέρα, δηλαδή η Ακαδημία, η οποία τον φιλοδώρησε με ένα τιμητικό και ένα ανήλικο (που πλέον έχει καταργηθεί) Όσκαρ, μιας και ποτέ δεν κέρδισε ένα διαγωνιστικό. Η διαφορά εκείνου του κοντούλη γυναικά performer από τους άλλους μακρόβιους σταρ, που τον ξεπερνούν σε χρόνια, είναι πως ήταν ο μόνος πραγματικός σταρ, κι όχι κομπάρσος ή απλώς ηθοποιός, που άρχισε από τον βωβό και εξελίχθηκε σε μεγάλο όνομα του ομιλούντος κινηματογράφου.
Από της δυο αυτές κατηγορίες που ο Ρούνι κατάφερε να παντρέψει με την αντοχή και το ταλέντο του, μάζεψα τα ονόματα που, σε απόσυρση πλέον, ζουν ακόμη, κυρίως στις ΗΠΑ, με μικρές εξαιρέσεις. Με τον πρόσφατο θάνατο της Σίρλεϊ Τεμπλ και της Τζόαν Φοντέν, η λίστα των γνωστών ηθοποιών που φιγουράρει σε ταινίες που γυρίστηκαν στη δεκαετία του '30 και πίσω, όσο πάει κι αραιώνει αραιώνει...
CARLA LAEMMLE
Βαδίζει αισίως στα 105 χρόνια, έχοντας επανέλθει προσωρινά στην ενεργό δράση το 2001, για το αυτόματα λησμονημένο Vampire Hunters Club, το οποίο ακολούθησαν κι άλλα μικρά horror, σε αυτή τη δεκαετία που διανύουμε παρακαλώ! Ο λόγος που αναστήθηκε στο συγκεκριμένο είδος είναι πως η Λέμλε είναι, και το υπερηφανεύεται, η πρώτη που ψέλλισε λόγια σε ομιλούσα ταινία φρίκης, στον Δράκουλα του 1931. Έχει συμμετάσχει σε σχετικά ντοκιμαντέρ και γιόρτασε τα 100 της χρόνια με τους απογόνους των Καρλόφ, Λουγκόσι και Τσέϊνι, καθώς και με τον Ρέϊ Μπράντμπερι. Το ονοματεπώνυμο κάτι μπορεί να σας θυμίζει: είναι ανιψιά του θρυλικού Καρλ Λέμλε, ενός από τους εβραϊκής καταγωγής ιδρυτές του Χόλιγουντ και των στούντιο.
MARY CARLISLE
Η Μέρι Καρλάϊλ έγινε 100 ετών και αποσύρθηκε νωρίς, στα μέσα του πολέμου, επειδή παντρεύτηκε, εγκαταλείποντας μια καριέρα εργάτη του Χόλιγουντ, που ωστόσο ουδέποτε απογειώθηκε. Είναι η μόνη που έχει απομείνει από τα WAMPAS Baby Stars, τη λίστα των νεαρών κοριτσιών για τα οποία οι ειδικοί της δεκαετίας του '30 είχαν προβλέψει μεγάλη καριέρα- η Γκλόρια Στιούαρτ του Τιτανικού άργησε αλλά τους έβγαλε ασπροπρόσωπους. Μετά από μια σύντομη ευκαιρία που είχε δίπλα στον Μπινγκ Κρόσμπι, το γύρισε σε πρωταγωνιστικούς ρόλους σε δευτερεύουσες ταινίες και καλά έκανε που τα παράτησε νωρίς. Αν και ποτέ δεν ξέρεις...
FAY MCKENZIE
Αν και μόλις 96 ετών, η Φέϊ Μακένζι πρωτοέπαιξε στο σινεμά, μωρό ακόμη, σε μια ταινία που γυρίστηκε το 1918, δηλαδή τη χρονιά που γεννήθηκε. Συνέχισε και μάλιστα πρωταγωνίστησε σε κάποιες παραγωγές, δίπλα στον Τζιν Ότρι. Είναι η επιτομή της σκληρά εργαζόμενης "υβριδικής" (κάτι ανάμεσα σε ανώνυμο κομπάρσο και ηθοποιό με ρόλο ολίγων λεπτών ή και δευτερολέπτων), συμμετέχοντας σε περίπου 40 ταινίες ανάμεσα στο 1938 και το 1940. Ο μόνος που την θυμήθηκε και την επανέφερε σε ρολάκια είναι ο μακαρίτης Μπλέϊκ Έντουαρτς, σε τρεις του ταινίες, με τελευταία το S.O.B., το οποίο κανείς από ο,τι φαίνεται δεν προτίθεται να βγάλει σε DVD, ίσως για να μην δει η νεότερη γενιά τα γυμνά στήθη της Μέρι Πόπινς, που τόσο είχαν αναστατώσει το 1981...
DIANA SERRA CARY
Η 95χρονη και κοτσονάτη κυρία Κάρι έχει φοβερή ιστορία: έγινε γνωστή ως Baby Peggy στις αρχές της δεκαετίας του 20 και μόλις ξέφυγε από τις ταινιούλες του σωρού, άρχισε με μεγάλου μήκους, κυρίως δραματικές ταινίες, γνωρίζοντας απίστευτη επιτυχία. Λάμβανε εκατομμύρια γράμματα από αναγνώστες και υπέγραψε συμβόλαιο εκατομμυρίων με το στούντιο- σε σημερινά χρήματα, κάτι αντίστοιχο με 20 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο! Ήταν το πιο γνωστό κοριτσάκι στο Χόλιγουντ πριν την έλευση της Σίρλεϊ Τεμπλ περίπου 10 χρόνια αργότερα και όλα της τα οικονομικά αναγκαστικά περιήλθαν στους γονείς της που τα κατασπατάλησαν σε λούσα και ανέσεις, αφήνοντας την Πέγκι και την αδελφή της χωρίς πεντάρα όταν ενηλικιώθηκαν, παραβλέποντας να προνοήσουν ακόμη και για την περαιτέρω μόρφωση τους.
Το άλλο παιδί θαύμα της εποχής του βωβού, ο Τζάκι Κούγκαν, έπαθε ακριβώς τα ίδια με τους απερίσκεπτους γονείς του, και τους μήνυσε μόλις έκλεισε τα 18 του χρόνια. Η Πέγκι θεώρησε πως κάτι τέτοιο δεν θα ωφελούσε σε τίποτε ωστόσο, έκτοτε, θεσπίστηκε η τροπολογία Κούγκαν, που προστατεύει τα παιδιά-ηθοποιούς από αυθαιρεσίες, διασφαλίζοντας την περιουσία τους. Η καριέρα της έφθινε, το 1926 ήταν ήδη σε μαύρη λίστα εξαιτίας καυγά του πατέρα της με τον παραγωγό Σολ Λέσερ, βρήκε δουλίτσες ως σεναριογράφος σε ραδιοφωνικά σόου και σώθηκε όταν παντρεύτηκε και το γύρισε στον καθολικισμό.
DOROTHY MORRISON
Στα 95 της πλέον, η Ντόροθι Μόρισον έχει να θυμάται κυρίως τη συμμετοχή της στις ταινίες Our Gang, τη σειρά από κωμικές περιπέτειες με ήρωες ανήλικα φτωχόπαιδα, που αποδείχθηκε χρυσωρυχείο για τον παραγωγό Χαλ Ρόουτς που τις επινόησε, και που κράτησε από την εποχή του βωβού μέχρι τον πόλεμο, γεννώντας συνολικά 220 μικρού και μια μεγάλου μήκους. Παραδόξως, κι άλλα από τα δεκάδες παιδιά που πρωταγωνίστησαν ήδη από τις πρώτες ταινιούλες του άκρως επιτυχημένου franchise, ζουν ακόμη: η Τζιν Ντάρλινγκ, η Μίλντρεντ Κόρνμαν, η Λάσι Λου Άχερν και ο Ντίκι Μουρ, όλοι γύρω στα 90 τους.
LOUISE RAINER
Όταν τα παιδιά μετακόμιζαν στην Καλιφόρνια δοκιμάζοντας τις δυνάμεις τους σε ότι νάναι, αρκεί να την κάνουν στο στερέωμα, σε ένα σύστημα σκληρής παραγωγής που δούλευε φουλ στο περιθώριο των λίγων παραγωγών με πραγματικό prestige, η Λουίζε Ράϊνερ έκανε θέατρο στη Βιέννη, μαθαίνοντας δίπλα στον σπουδαίο Μαξ Ράϊνχαρτ. Το Χόλιγουντ την κάλεσε ως εξαιρετική περίπτωση, εντάσσοντας την στη φουρνιά των προνομιούχων, ξεχωριστών εμιγκρέδων, που είχαν βασιλική μεταχείριση. Εκείνη πήγε με τους δικούς της όρους υπογράφοντας στην MGM, παρακάμπτοντας τα γιούρια του βωβού και κάτω από τη μύτη του συστήματος, πήρε δυο απανωτά Όσκαρ ερμηνείας στη δεκαετία του '30, για την μελοδραματική Άνα Χελντ στον Υπέροχο Ζίγκφιλντ και τη στωϊκή Ολάν στο Κάτω από το Βλέμμα του Βούδα.
Το ίδιο το Χόλιγουντ που την υπερτίμησε, την αποκαθήλωσε μέσα σε έναν χρόνο: το αφεντικό της, ο Λούι Μέγιερ πίστευε πως με τα Όσκαρ της δεν χρειάζεται πλέον προώθηση, ούτε όμως και σενάρια της προκοπής και την έβαλε να παίζει σε μεγάλες και βαρετές ταινίες, όπως το Μεγάλο Βαλς, παρά τη θέληση της. Η Ράϊνερ διαμαρτυρήθηκε, δεν εισακούστηκε και τελικά έφυγε κατατροπωμένη, με τα αγαλματάκια στη βαλίτσα της, έχοντας κάνει έναν γάμο με τον δηλωμένο κομμουνιστή (άλλο πλήγμα), θεατρικό συγγραφέα Κλίφορντ Οντέτς. Εγκαταστάθηκε στην Αγγλία, ξαναπαντρεύτηκε, έκανε ένα ακόμη φιλμ και εγκατέλειψε τα κινηματογραφικά εγκόσμια. Έκτοτε έχει μεταβεί στο Χόλιγουντ σε ειδικές τελετές για τους παλιούς νικητές των Όσκαρ, όπου αποτελεί κάποιο είδος μνημείου, εκφράζοντας ένα νοσταλγικό παράπονο για μια χαμένη καριέρα.
Την είδα εντελώς τυχαία, στο λονδρέζικο σινεμά Curzon, σε μια ταινία του Κάρολι Μακ, το Gambler, το 1997, όπου επανεμφανίστηκε μετά από μισό αιώνα απουσίας, κάνοντας μια εξοργιστικά απολαυστική ερμηνεία, με μανιέρα και εξπρεσιονιστική ένταση, και μετά σιωπή. Είναι 104 ετών, με μειωμένη ακοή αλλά καλό μυαλό απ' ότι λένε, ζει στο Λονδίνο και εξακολουθεί να είναι η γηραιότερη κάτοχος Όσκαρ.
ELI WALLACH
Ο Ιλάϊ Γουάλας μπαίνει στη λίστα επειδή είναι 98 ετών, αν και άργησε να παίξει στο σινεμά- μόλις το 1956, στο Baby Doll του Ίλια Καζάν. Πριν από αυτό, είχε φάει το θέατρο με το κουτάλι, έχοντας κερδίσει Τόνι και έχοντας συνιδρύσει το Actors' Studio. Τον είδαμε πριν από μερικά χρόνια σε ταινίες του Πολάνσκι και του Όλιβερ Στόουν, ενώ πήρε ένα τιμητικό Όσκαρ το 2010. Ένα εγκεφαλικό πριν από αυτά, δεν τον κατέβαλε. Όπως δεν το έχει βάλει κάτω ο μεγαλύτερος πρωταγωνιστής και αυθεντικό icon, ο Κερκ Ντάγκλας, δυο χρόνια νεότερος, πάντα ζωηρός αν και εκφραστικά περιορισμένος, με διάθεση να ξαναμπουκάρει στα πλατό, αν του δινόταν η ευκαιρία- θυμάστε πως δεν έλεγε να φύγει από τη σκηνή, κάνοντας live καμάκι σε πρόσφατη απονομή Όσκαρ
OLIVIA DE HAVILLAND
Για την Ολίβια ντε Χάβιλαντ έγραψα όταν πέθανε η άσπονδη αδελφή της, Τζόαν Φοντέν. Η Ντε Χάβιλαντ έχει πάψει να εμφανίζεται δημοσίως, και αν και δεν αποτελεί κρίκο μεταξύ του σπάργανου του Χόλιγουντ και του σήμερα, είναι σίγουρα η μοναδική ηθοποιός που πρωταγωνίστησε στη χρυσή εποχή των δεκαετιών του 30 με τις περιπέτειες τύπου Έρολ Φλιν και Όσα Παίρνει ο Άνεμος και 40, όπου και απέσπασε τα δύο Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου. Θα γίνει 98 ετών τον Ιούλιο, και ζει στο Παρίσι. Οι λίγο νεότερες της, Μορίν Ο Χάρα και Ζα Ζα Γκαμπόρ, δεν συγκρίνονται σε συνέπεια και αναγνώριση
σχόλια