Μπορεί ο τίτλος να σας φαίνεται πολύ ξεκάθαρος... Παρόλα αυτά δεν είμαι απόλυτα σίγουρη τι θέλω να γράψω, για ποιο πράγμα θέλω να μιλήσω. Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως το ποστ αυτό είναι αρκετά προσωπικό, επομένως αρκετά πολύτιμο -τουλάχιστον για εμένα- .
Σκέφτομαι κατά βάθος, ίσως αρκετά απαισιόδοξα, πως οι άνθρωποι είμαστε κάπως άτυχοι. Ο «χρόνος» στον οποίο ζούμε είναι φτιαγμένος έτσι που δεν αφήνει πολλά περιθώρια. Δεν υπάρχει ο «χρόνος» για να ασχοληθούμε με κάτι σε βάθος, για να δωθούμε απόλυτα σε αυτό, όποιο και αν είναι για τον καθένα από εμάς αυτό το κάτι. Κάτι που μας δίνει χαρά, κάτι που μας δίνει ελπίδα. Κάτι που αγαπάμε, που μας έχει λείψει, που μας κάνει να βλέπουμε τη ζωή με άλλα μάτια.
Και γι'αυτή την ατυχία κατηγορούμε το «χρόνο». Ή μήπως κατηγορούμε ο ένας τον άλλο, κατηγορούμε τους ανθρώπους;
Το μόνο σίγουρο είναι πως κατηγορούμε. Γιατί αν οι άνθρωποι έχουμε ταλέντο σε κάτι αυτό είναι η κατηγορία προς τον διπλανό μας. «Εσύ φταις, όχι εγώ». Ίσως αυτή να είναι μία από τις πιο συχνές φράσεις που ξεστομίζουμε.
«Εσύ φταις». «Εκείνος φταίει». «Όλοι εσείς φταίτε».
Όχι. Ποτέ δεν φταίει μόνο ένας. Με μαθηματική ακρίβεια είναι αδύνατο. Το φταίξιμο πάντα μοιράζεται. Αν όλοι μας έχουμε κάτι κοινό, αυτό είναι τα ελαττώματα. Άλλοι έχουμε περισσότερα και άλλοι λιγότερα. Σίγουρα όμως έχουμε όλοι. Όπως έχουμε και δύσκολες μέρες, ή και σε πολλές περιπτώσεις δύσκολα σαββατοκύριακα, δύσκολους μήνες, δύσκολα χρόνια. Μετά τα λάθη όμως, τι;
Κάπου είχα διαβάσει κάτι πολύ σοφό που είπε κάποτε ο Αμερικάνος αρθρογράφος Doug Larson. «Το να κάνεις λάθος είναι ανθρώπινο. Το να το παραδέχεσαι υπεράνθρωπο «. Γιατί φίλοι μου εκεί είναι η ωριμότητα, η υπευθυνότητα, η μαγκιά αν θέλετε καλύτερα.
Η μαγκιά είναι να βγεις από το βολικό «δεν φταίω εγώ», να δεις τον εαυτό σου κριτικά, να παραδεχθείς πως έφταιξες. Όσο πιο σύντομα το συνειδητοποιήσεις τόσο πιο σύντομα θα δεις τη ζωή σου να αλλάζει προς το καλύτερο.
Τα λάθη είναι για να τα αναγνωρίζουμε, να μαθαίνουμε από αυτά. Και όταν τα διαπιστώσουμε, τότε μόνο μπορούμε να τα διορθώσουμε. Και όταν αρχίζουμε και το κάνουμε, θα δούμε πόσο πιο πλήρεις θα νιώσουμε, αλλά και πόσο χαρούμενους θα κάνουμε τους ανθρώπους δίπλα μας.
«Να γίνεις η αλλαγή που θες να δεις στον κόσμο», είπε ο Gandhi. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με τον εαυτό μας και μετά να βάλουμε πλώρη για την αλλαγή των άλλων. Δεν μπορούμε να κυνηγάμε την ευτυχία προσπαθώντας να χωρέσουμε τους άλλους στα δικά μας στεγανά. Πρέπει εμείς που κάνουμε όνειρα να προσπαθούμε να χωρέσουμε τους εαυτούς μας στα καλούπια που οι συνθήκες απαιτούν.
Να προσαρμόζεσαι λοιπόν, φίλε μου, όχι να συμβιβάζεσαι. Να υποχωρείς που και που αν θέλεις να πετύχεις. Όλοι έχουμε ελαττώματα. Ποιος είπε πως είμαστε καταδικασμένοι να τα κουβαλάμε μια ζωή; Μπορείς να τα ξεφορτωθείς, αρκεί να το θέλεις. Βγες λοιπόν από τη μιζέρια σου και κάνε το πρώτο βήμα. Παραδέξου που έφταιξες. Και αν ντρέπεσαι, αν σου είναι τόσο δύσκολο να τα παραδεχτείς στους άλλους, παραδέξου τα έστω μέσα σου.
Και δες μετά πόσο καλύτερα θα νιώσεις.
σχόλια