ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα!Είμαι 14 ετών και πάσχω απο τριχοτιλλομανία απο 8-9 μου ετών.Όλα ξεκίνησαν όταν ο πατέρας μου έφυγε στην Αυστρία και ήταν να μετακομίσουμε όλοι εκεί,ευτυχώς ομως ο πατερας μου γυρισε πισω μεσα σε 3 μηνες..Αρχικα ειχα ξεκινησει να τραβαω τα μαλλια μου σε ενα συγκεκριμενο σημειο στο πανω μερος της κεφαλης,με αποτελεσμα να αδιασει εκεινο το σημειο και να δημιουργηθει μια μικρη φαλακρα.Ενιωθα παρα πολυ ασχημα για αυτο και οταν με ρωτησε η μητερα μου γτ επεσαν τα μαλλια μου της ειπα οτι απλα δεν ξερω και νομιζε οτι επεσαν απο μονα τους λογω στεναχωριας.Ημουν αρκετα μικρη για να καταλαβω τι ακριβως μου ειχε συνεβη και δεν εδωσα σημασια.Οταν γυρισε ο πατερας μου σταματησα να τραβαω τα μαλλια μου και μεγαλωσαν ομως οταν πηγα 6η δημοτικου το καλοκαιρι για 1η γυμνασιου αρχισε παλι αυτο το κακο κουσουρι και δεν ηξερα τι να κανω..δεν ειχα σκεφτει να το ψαξω στο ιντερνετ και απλα εβλεπα τα μαλλια μου στο πατωμα,στο γραφειο μου,στο μαξιλαρι μου και παντου μεχρι που η μητερα μου εβλεπε παντου τις τριχες μου και εβλεπε που τις μαζευα και τις πετουσα στην λεκανη της τουαλετες..ετσι ηρθε μια μερα στο δωματιο μου,αφου ειχα φτασει σε μια πολυ τραγικη φαση και το κεφαλι μου αρχισε να αδιαζει και με ρωτησε αν τα τραβαω εγω βεβαια της ειπα πως οχι,με εχεις για τρελη; και εκλεισε την πορτα και βγηκε εξω.Να σημειωσω οτι οταν αρχισε ξανα η τριχοτιλλομανια οι γονεις μου χωριζαν και χωριζουν ακομα.Εχω καταλαβει οτι ειναι λογω καταθλιψης και δεν το αντεχω αλλο αυτο,νιωθω οτι θελω να φυγω απο το σπιτι και να παω οπουδηποτε δεν με νοιαζει το που.Βρισκομαι σε μια φαση αυτη τη στιγμη που μεσα στο σπιτι εχω συνεχως τα μαλλια μου κοτσιδα,αποφευγω τα κομμωτηρια,να βγαινω εξω και οταν βγαινω μαζευω καπως ομοιομορφα τα μαλλια μου ετσι ωστε να μπορεσω να κρυψω καπως τα κενα της κεφαλης μου.Σκεφτομαι σοβαρα να επιστεφτω ψυχολογο αλλα δεν ειμαι σιγουρη ακομα..Ελπιχω να βρεθει μια λυση συντομα σε αυτο το μαρτυριο που εχουμε περασει ολοι μας..Σας παρακαλω εαν εχετε επισκεφτει ψυχολογο και σας βοηθησε αυτο απαντηστε στο σχολιο μου και γραψτε το τηλεφωνο του εαν ειναι απο θεσσαλονικη..Ευχαριστω εκ των προτέρων.

Καλησπέρα...εψαχνα πληροφορίες στο νετ και διαπίστωσα πως μαλλον δεν είμαι η μονη...Μήπως ξέρετε να υπαρχει καποιο φορουμ για ατομα με το ίδο θέμα...Ειμαι 36 και έχω τριχοτιλλομανία απο τα 6

Καλησπέρα.είμαι άντρας,και το τονίζω διότι όπως παρατήρησα από την αναζήτηση μου στο διαδίκτυο,αυτή η ιδεοψυχαναγκαστική νεύρωση,είναι αγχώδης διαταραχή που παρουσιάζεται στην πλειοψηφία του σε γυναίκες παρά σε άνδρες.το πρόβλημα μου αυτό ξεκίνησε περίπου στην ηλικία των 8 ετών,και πλέον είμαι 26.με λίγα λόγια το κάνω 18 ολόκληρα χρόνια,συνεχόμενα.θυμάμαι ξεκίνησε όταν κάποιο άτομο μου είχε πει ότι έχω πολύ όμορφες γυριστές βλεφαρίδες(ώ,ναι παρότι άνδρας),και από τότε δεν τις ξαναείδα.πλέον(ευτυχώς)σταμάτησα να τις βγάζω εδώ και αρκετά χρόνια,και πλέον η εκδήλωση μου αυτή επικεντρώθηκε σε άλλα σημεία του σώματος όπως τρίχες στο κεφάλι(ευτυχώς όχι σε μεγάλο βαθμό αλωπεκίας),περιμετρικά των γεν.οργάνων,και παλαιότερα και στα γένια(ευτυχώς το σταμάτησα στα γένια). σαν άτομο είμαι πολύ αγχωτικός,νιώθω ότι σαν πάντα κάτι να περιμμένω/προσμένω να μου συμβεί για να ηρεμήσω,και είναι ελάχιστες οι φορές που θυμάμαι τον εαυτό μου απόλυτα ήρεμο/γαλήνιο. επίσης έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση/αυτοπεποίθηση. πρόσφατα πήρα την απόφαση να επισκεφθώ ψυχολόγο κυρίως για αυτό.δεν ξέρω βέβαια αν ένας κοινός ψυχολόγος βοηθήσει,διότι απ'όσα γνωρίζω,χρειάζεται κλινικός ψυχολόγος ή ψυχίατρος με εξειδίκευση στην συμπεριφορική θεραπεία,ώστε να σου ασκήσει τεχνικές συμπεριφορικού τύπου,με τελικό έτσι αποτέλεσμα να θεραπευθεί αυτή η διαταραχή του ελέγχου αυτής της παρόρμησης με την τεχνική της αντίστροφης συνήθειας(το χέρι αντί να πάει στη τρίχα να πηγαίνει σε άλλα αβλαβή σημεία πχ στο αυτί,ή το σφίξιμο της γροθιάς τη στιγμή που πάει το χέρι στη τρίχα). παιδιά,με βάση τα όσα έχω διαβάσει,είναι μονόδρομος η επίσκεψη σε ειδικό,διότι το πρόβλημα μπορεί να συνδυάζεται με κατάθλιψη,οπότε θα πρέπει να αντιμετωπιστεί και φαρμακευτικά με αντικαταθλιπτική αγωγή(anafranil). Ελπίζω να βοήθησα,διότι ακόμη πάσχων κι εγώ είμαι.καλή δύναμη σε όλες και όλους.

ευτυχώς και οι ανώνυμες εξομολογήσεις και μιλάμε για κάποια θέματα ταμπού που η κοινωνία μας επιμένει να κρύβει στη ντουλάπα. Μιλήστε, διαδώστε, φωνάξτε, ενημερώστε και ενημερωθείτε. Έτσι θα αντιμετωπίσουμε όλα μας τα προβλήματα ρε.

Το είχα πολλά, πολλά χρόνια και μετά σταμάτησα γιατί ξεκίνησα να υποφέρω από φρικτές κρίσεις πανικού, οι οποίες είχαν ήδη από χρόνια ξεκινήσει και αυτές αλλά ήταν περιορισμένες μόνο στην αγοραφοβία μου. Τις κρίσεις πανικού δεν ξέρω πώς να τις αντιμετωπίσω αλλα το κάνω με φυσικό τρόπο: άσκηση και πράγματα που με χαλαρώνουν. Μου έχουν συμβεί όμως πολύ σοβαρά πράγματα και έχω παλέψει πολύ για πολλά πράγματα. Τελικά; Τίποτα δεν έχει σημασία ό,τι κι αν κάνεις.