• Αν και ζω πάνω από μια δεκαετία στα αγαπημένα μου Εξάρχεια, με το που μου ζητήθηκε να γράψω για τη γειτονιά μου, η πρώτη μου σκέψη ήταν η περιοχή στην οποία μεγάλωσα και έζησα μέχρι την εφηβεία, το Πασαλιμάνι. Ίσως επειδή έχω την αίσθηση ότι οι Αθηναίοι δεν γνωρίζουμε τίποτε άλλο από τον Πειραιά, εκτός από το λιμάνι, το γήπεδο και το Μικρολίμανο.
• Μεγάλωσα σε ένα σπίτι πάνω στην Ακτή Μουτσοπούλου, που θα πει ότι το μπαλκόνι μας έβλεπε θάλασσα. Θυμάμαι πάντα να διαβάζω και να σταματώ να κοιτάζω τα σκάφη στη μαρίνα, τον ήλιο να αντανακλάται στη θάλασσα, τον κόσμο να κόβει βόλτες στην ακτή. Μια αίσθηση νησιού μέσα στην πόλη, χειμώνα - καλοκαίρι.
• 
Δεν υπάρχει πιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στο Πασαλιμάνι από τη θάλασσα. Είναι το πιο γοητευτικό στοιχείο κι αυτό που μου λείπει περισσότερο.
• Αγαπημένη βόλτα είναι, φυσικά, η περατζάδα παράλληλα με την ακτογραμμή, από το Πασαλιμάνι μέχρι την Καστέλλα, αλλά και κάτι που έχω καιρό να κάνω, περπάτημα μέχρι το λιμάνι και άραγμα στις προβλήτες, χαζεύοντας τα πλοία και τους επιβάτες που πάνε κι έρχονται.
• Ένα είναι το αγαπημένο σημείο για μένα στην περιοχή, το θρυλικό πλέον Λεχματζούν. Το θυμάμαι από τότε που άνοιξε, κάπου στη δεκαετία του '90, αν δεν κάνω λάθος. Ήταν κυριολεκτικά δίπλα στο σπίτι μου και για να καταλάβετε τη λατρεία μου γι' αυτήν τη γεύση, ως παιδί το προτιμούσα ξεκάθαρα από τα Goody's. Το mantra μου ήταν λεχματζούν - κόκα-κόλα - ταινία. (Tip: μπορείτε να το πάρετε όσο καυτερό θέλετε, αλλά μην παραλείψετε να βάλετε μπόλικο λεμόνι, το απογειώνει.)
• Αυτή είναι και η βόλτα στην οποία πηγαίνω αγαπημένους φίλους με το που ανοίγει ο καιρός, για Λεχματζούν, απογευματάκι, στην Ακτή Μουτσοπούλου. Παίρνουμε τα κουτιά μας, ξεμακραίνουμε λίγο από τα τραπέζια και την πολυκοσμία, καθόμαστε στα πεζούλια με θέα τη θάλασσα και αγναντεύουμε. Και για τη χώνεψη, βόλτα μέχρι την πλατεία Κοραή (αλλιώς Δημοτικού Θεάτρου), κόβοντας δρόμο από τον πεζόδρομο του Σωτήρος, και παγωτό στην all time classic Στάνη.
• Το κτίριο που με εντυπωσίαζε από παιδί, όπως ήταν μάλλον λογικό, ήταν ο πετρόχτιστος Πύργος του Πασαλιμανιού, επί της Ακτής Μουτσοπούλου, μια κατοικία χτισμένη τον 19ο αιώνα σε νεογοτθικό στυλ, με τους χαρακτηριστικούς φοίνικες στον κήπο του. Και, φυσικά, το παλιό πέτρινο ρολόι, χτισμένο το 1940 στη συμβολή της Λαμπράκη με τη Μουτσοπούλου, εκεί όπου έδωσε ραντεβού η Βουγιουκλάκη στην Αλίκη στο Ναυτικό με το περίφημο τόπι της.
• Δεν θα ξεχάσω ποτέ την έκπληξή μου τη μέρα που άνοιξα την πόρτα του πίσω μπαλκονιού μας, που έβλεπε στην αυλή του γείτονα, και είδα ένα παράξενο πτηνό να κόβει βόλτες. Ήταν μια γαλοπούλα. Πλησίαζαν Χριστούγεννα, φυσικά, γι' αυτό δεν συγκατοίκησαν για πολύ.
• Στο πετρόχτιστο σπίτι που έμοιαζε με πύργο, σε ένα πλαϊνό δωματιάκι είχε το εργαστήριό του ο τσαγκάρης της γειτονιάς. Ήταν σαν βγαλμένος από παραμύθι μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό. Μάστορας μιας άλλης εποχής, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
• Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι, εκτός από την πυκνή δόμηση της περιοχής, θα ήταν η αισθητική των τραπεζοκαθισμάτων περιμετρικά της ακτής, κάτι που με ενοχλεί σε οποιαδήποτε πλατεία ή παράκτια περιοχή βέβαια. Αν είναι να γεμίζουμε τους δημόσιους χώρους με τραπεζοκαθίσματα, ας είναι τουλάχιστον όμορφα.
• Το Πασαλιμάνι θα το συνδύαζα οπωσδήποτε με κάποιο ρεμπέτικο. Αν πρέπει να επιλέξω κάποιο, αυτό θα ήταν οι «Έξι λαϊκές ζωγραφιές», οι μεταγραφές για πιάνο του Μάνου Χατζιδάκι των ρεμπέτικων του Τσιτσάνη, που από τη μέρα που βρήκαμε τις παρτιτούρες, η μητέρα μου τις έπαιζε καθημερινά στο πιάνο και πρέπει να ακουγόταν σε όλη τη γειτονιά.
Ιnfo:
Η Βαρβάρα έχει καθημερινή εκπομπή 8-10 το πρωί στον Pepper 96,6, μαζί με τον Γιάννη Νένε, και διατηρεί την αρχισυνταξία του elculture.gr.
σχόλια