Η φάση θύμιζε το χακάρισμα των ημέιλ της Χίλαρι Κλίντον από ομάδες Ρώσων χάκερς, λίγο πριν τις αμερικανικές εκλογές, όταν ήταν το αδιαμφισβήτητο φαβορί. Όμως σε μία όχι και τόσο άσχετη κίνηση οι αρχές ζήτησαν να ξανανοίξει ο φάκελος της για την υπόθεση των δικών της ημέιλ (για την οποία είχε απαλλαχθεί), και αμαύρωσαν, μάλλον χωρίς λόγο, την εικόνα της στην τελευταία στροφή πριν τις εκλογές. Εννοείται ότι ο φάκελος ξαναέκλεισε λίγο μετά, μιας και δεν προέκυψε τίποτα νέο ή ενοχοποιητικό, όμως η ζημιά είχε γίνει. Η συσκότιση είναι ο σκοπός συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις και όχι η αποκάλυψη. Όταν διαρρέουν στο Wikileaks εκατοντάδες χιλιάδες σελίδες κάποιου υποψήφιου, μένει η εντύπωση ότι "όλο και κάτι είχε να κρύψει".
Από την άλλη το Wikileaks δεν δημοσίευσε τίποτα για τον Ντόναλντ Τραμπ, έναν υποψήφιο που όχι απλά έκρυβε πράγματα, αλλά έγινε ο πρώτος εδώ και δεκαετίες που δεν έχει δημοσιοποιήσει τα εκκαθαριστικά του σημειώματα. Ο Ασάνζ -που όπως αποδείχτηκε είχε στενές επαφές με ανθρώπους του Τραμπ πριν τις εκλογές και τους ενημέρωνε για τις πράξεις του εκ των προτέρων- είπε πως κανένας δεν του έστειλε χακαρισμένα αρχεία του Τραμπ και γι' αυτό δεν δημοσίευσε τίποτα κακό γι' αυτόν. Το γεγονός βέβαια πως οι Ρώσοι χάκερς έκλεψαν και έστειλαν στα Wikileaks μόνο στοιχεία της Κλίντον (κι ότι κανένας του χεριού της δεν προσπάθησε καν να κάνει κάτι αντίστοιχο εναντίον του Τραμπ) λέει κάτι.
Οι ίδιες ρωσικές ομάδες χάκερς φαίνεται πως βρίσκονται πίσω και απ' την προχτεσινή κυβερνοεπίθεση στην καμπάνια του Μακρόν, όταν ημέιλ μεγέθους 9 giga ανέβηκαν, πάλι, στο Wikileaks δυο μέρες πριν τις κρίσιμες εκλογές. Σε αντίθεση με την περίπτωση του Τραμπ, εδώ οι χάκερς τελικά την πάτησαν. Όχι μόνο δεν επηρέασαν τις εκλογές, αλλά το ποσοστό της Λεπέν θα είναι μάλλον μικρότερο κι απ' αυτό που της έδιναν οι δημοσκοπήσεις.
Για αρκετούς μήνες προσπαθούσαν να κλέψουν αρχεία απ' την καμπάνια του Μακρόν, όμως αυτός είχε φροντίσει να έχει την καλύτερη δυνατή ασφάλεια - όλα τα passwords άλλαζαν αυτομάτως κάθε φορά που κάποιος προσπαθούσε να μπει στο σύστημα. Κι έτσι καθυστέρησε τους χάκερς τόσο, που όταν τελικά αυτοί πέτυχαν το σκοπό τους και το Wikileaks έτρεξε αμέσως να ανεβάσει το χύμα υλικό, ήταν πλέον Παρασκευή βράδυ, μια δυο ώρες πριν να ξεκινήσει η καθιερωμένη απαγόρευση συζητήσεων στα ΜΜΕ για πολιτικά ζητήματα που μπορούν να επηρεάσουν τις εκλογές. Ακόμα και να μην υπήρχε η απαγόρευση δημοσίευσης, ένα 24ωρο δεν θα ήταν αρκετό να αναλυθούν απ' τους δημοσιογράφους όλα τα ημέιλ, να επικοινωνηθούν οι όποιες ειδήσεις έβγαιναν από αυτά, και να άλλαζαν γνώμη εκατομμύρια ψηφοφόροι. Από αύριο θα δούμε αν υπήρχε κάτι ενδιαφέρον σ' αυτά.
Πάντως την ίδια ώρα, η Μαρίν Λεπέν κατήγγειλε επίσης πως η καμπάνια της είχε πέσει θύμα κυβερνοεπίθεσης. Πολλοί θεωρούν πως έκανε την καταγγελία για ξεκάρφωμα μιας και κανένα ημέιλ ή έγγραφο δικό της δεν κυκλοφόρησε τελικά, όχι μόνο στο Wikileaks (φυσικά) αλλά και οπουδήποτε στο ίντερνετ.
Κάθε τόσο ο Πούτιν λέει πως δεν θέλει να επηρεάσει τις εκλογές ξένων χωρών (ενίοτε "τσακώνεται" και με τον Τραμπ για να δείξει πως δεν είναι συνεργάτες, μετά όμως ξαναφιλιώνουν σε ανέλπιστα μικρό χρονικό διάστημα). Όταν οι Έλληνες γίνονται έξαλλοι που Ευρωπαίοι πολιτικοί έλεγαν τις γνώμες τους πριν από ελληνικές εκλογές, τους κατήγγειλαν για προσπάθεια επηρεασμού κλπ. Βέβαια που αυτοί το έκαναν ανοιχτά, σε αντίθεση με την πιθανή τακτική της Ρωσίας που πριμοδοτεί τον υποψήφιο της αρεσκείας της απαξιώνοντας -υπόγεια- τον αντίπαλο. Εννοείται πως αν ο Πούτιν προέτρεπε τους Αμερικανούς να ψηφίσουν Τραμπ (με τον ίδιο τρόπο που μερικοί Ευρωπαίοι μας έλεγαν να ψηφίσουμε πχ. Σαμαρά), οι ψηφοφόροι θα γίνονταν έξαλλοι και θα μαύριζαν τον "προδότη" Τραμπ. Τώρα όμως, χωρίς να πάρουν χαμπάρι τίποτα -και χωρίς να θέλουν να το πιστέψουν ακόμα- έκαναν ακριβώς αυτό που ήθελε.
Θα γίνουν άραγε τα ίδια και σε μας; Καθόλου απίθανο. Και όχι απαραίτητα απ' τη Ρωσία. Όταν οι ενδιαφερόμενες δυνάμεις -οι ΗΠΑ ας πούμε έχουν μακρά παράδοση σε απόπειρες επιρροής αποτελεσμάτων- βλέπουν πως μια τακτική πιάνει (αρκεί να μη γίνει τελευταία στιγμή, όπως με το χάκινγκ στον Μακρόν) θα την ακολουθήσουν κι αυτές.
Τις τελευταίες μέρες πολλοί μιλούν για μια «ρωσοποίηση» της ελληνικής πολιτικής, με τον Ιβάν Σαββίδη, στενό φίλο του Πούτιν και θερμό υποστηρικτή του Τσίπρα, να θέλει να παίξει το ρόλο του ρυθμιστή.
Σε αντίθεση βέβαια με τους Αμερικανούς και τους Γάλλους (που θεωρούν τον Πούτιν αυταρχικό και αντιδημοκρατικό ηγέτη), οι -σε μεγάλο βαθμό Ρωσόφιλοι και φαν του Πούτιν- Έλληνες δεν θα χρειάζονταν και πολλά για να πειστούν να κάνουν ότι τους ζητήσει.
Αλλά σε κάθε περίπτωση, αν ήμουν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν θα ήμουν απλώς προσεκτικός: Θα σταματούσα εντελώς να επικοινωνώ μέσω ημέιλ.
σχόλια