Γυρνώντας από τη δουλειά το μάτι μου πέφτει (έχει εξασκηθεί πλέον) σε μια αφίσα για την συναυλία του Αλκίνοου Ιωαννίδη στο Θέατρο Ρεματιάς, στο Χαλάνδρι.
Περιμένουμε στη ουρά για τα εισιτήρια υπό τον ήχο της τελευταίας πρόβας και μια πιο ευχάριστη νότα στην αναμονή δίνει ένα αγοράκι που σχολιάζει πως «δεν ήταν σωστό που ο Αλκίνοος ξεκίνησε τη συναυλία πριν μπει το κοινό». Αργότερα, και ενώ πλέον το θέατρο φαινόταν κατάμεστο, ο Αλκίνοος αφού καλωσορίζει το κοινό εξηγεί πως θα παρακολουθήσουμε μια συναυλία προσβάσιμη σε όλους.
Το γεγονός αυτό-που θα έπρεπε να αποτελεί τον κανόνα και όχι μια φωτεινή εξαίρεση αυτού - πραγματοποιήθηκε χάρη σε δύο παράγοντες. Ο πρώτος έγκειται στην συνεννόηση της Κίνησης Καλλιτεχνών με Αναπηρία με τους συντελεστές της συναυλίας. Αποτελέσματα της συνεργασία αυτής ήταν η παρουσία μιας διερμηνέα στην σκηνή, η οποία με συγκλονιστική επιδεξιότητα μετέφραζε τόσο τους στίχους των τραγουδιών όσο και τα σχόλια του Αλκίνοου και του κοινού στην νοηματική γλώσσα. Επιπλέον, μπροστά από τη σκηνή είχε τοποθετηθεί ένας ψηφιακός πίνακας όπου προβάλλονταν με τη μορφή υπέρτιτλων οι στίχοι κάθε τραγουδιού ενώ μια κοπέλα είχε αναλάβει να πληκτρολογεί απευθείας και οποιονδήποτε άλλο διάλογο. Κομβικής σημασίας ήταν βέβαια και η κατάλληλη διαμόρφωση του Θεάτρου Ρεματιάς από τον Δήμο Χαλανδρίου ώστε να είναι εύκολα προσβάσιμο σε άτομα με κινητικά προβλήματα.
Ο φωτισμός πέφτει και η συναυλία ξεκινά και ολοκληρώνεται με μια ατμόσφαιρα μαγευτική. Ιδιαίτερη στιγμή αυτή που στο τέλος ενός τραγουδιού, μετά από παρότρυνση του Αλκίνοου, όλοι οι θεατές χειροκροτούν στην νοηματική!
Καληνύχτα Κεμάλ... Η προσπάθεια μας για αυτόν τον κόσμο δεν θα αλλάξει ποτέ!
σχόλια