28.4.2012 | 23:57
Δεν ξέρω πως να το χειριστώ...
Κάθε φορά που μαλώνουμε είτε έχει δίκιο είτε έχει άδικοστο τέλος θέλει να είναι η αδικημένη, η καταπιεσμένη, που δεν την καταλαβαίνει κανείςόποτε δεν μπορεί να επιχειρηματολογήσειείτε θα την πιάσει έντονος πόνος -στομάχι, κοιλιά, κράμπες κλπείτε με δάκρυα στα μάτια θα με ρωτάει εαν την αγαπάωκ κάπου εκεί θα τελειώσει ο "καυγάς" στην διάρκεια του οποίου μιλάει τσατισμένη λες κ είναι έτοιμη για χωρισμό...Φωνάζει σαν να την δέρνω (όταν είμαστε στο σπίτι κ φυσικά μας ακούνε όλοι οι γείτονες)Μιλάει δυνατά κ απότομα όταν είμαστε ανάμεσα σε κόσμο... Αποτέλεσμα όλων αυτώνεγώ να βγαίνω ο κακός παρόλο που ο ορθολογικός τρόπος σκέψης μου να με κάνει να παραδέχομαι που κ πότε έχω σφάλει..Θα με καταντήσει σχιζοφρενήτη αγαπάω όμως (είναι μικρή 20 χρ κ πολύ κακαμαθημένη-εγώ 25...)
