ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
18.6.2012 | 18:34

Συμβουλή

Βρε παιδιά για να ακούσω τη γνώμη σας σε κάτι:Τον Απρίλιο γνώρισα κάποιον και πέρασα έναν μήνα μαζί του, ενώ από την αρχή ήξερα ότι θα φύγει τον Μάιο για να δουλέψει 4 μήνες σε νησί. Στην αρχή χάρηκα λίγο με αυτό, καθώς δεν ήθελα να κάνω σοβαρή σχέση μαζί του.Πέρασα πολύ ωραία, όμως, και δέθηκα κάπως, ενώ πάλευα για να μην συμβεί αυτό. Όταν ήρθε η ώρα για να φύγει είπαμε και οι 2 ότι δεν θέλουμε να χαθούμε, αφού υπήρχε μεγάλη χημεία αναμεσά μας, αλλά το διάστημα θα είναι μεγάλο και δεν μπορούσαμε να υποσχεθούμε ο ένας στον άλλο πίστη.Ότι και να γινόταν, πάντως, θα με έπαιρνε τηλέφωνο όταν θα γύριζε.Στην αρχή υπολόγιζα να πάω στο νησί τον Ιούνιο αλλά δεν μπόρεσα και είναι αμφίβολο αν θα καταφέρω να πάω. Η επικοινωνία μας είναι σχεδόν καθημερινή, αν και εγώ προσπάθησα να την ελαττώσω όταν κατάλαβα ότι δεν θα πάω τελικά, γιατί έβλεπα ότι δεν έχει νόημα... δεν τα κατάφερα όμως, γιατί στενοχωριόμουν.Το πρόβλημά μου είναι το εξής:Νομίζω ότι τον ερωτεύτηκα τώρα που έφυγε! Τον σκέφτομαι συνέχεια, δεν με ενδιαφέρει κανένας άλλος, ζηλεύω κιόλας στην ιδέα ότι θα κάνει κάτι με κάποια άλλη.Τις προάλλες είδα στη σελίδα του μαγαζιού που δουλεύει φωτογραφείες του πολύ διαχυτικές με μια κοπέλα που δουλεύει μαζί του, η οποία είναι και πολύ προκλητική. Έσκασα...Δεν του έχω πει τίποτα όμως γιατί δεν θέλω να νομίζει ότι τον παρακολουθώ, ούτε ότι με νοιάζει τόσο.Αυτός μου είπε κάποια στιγμή ότι είναι πολύ φρόνιμος και ότι δεν θα θελε να μάθει αν κάνω τίποτα γιατί θα τον πείραζε. Το ίδιο του είπα και εγώ. Δεν είμαι όμως χαζή, είμαι σίγουρη ότι αν δεν έχει κάνει κάτι ακόμα θα κάνει αργότερα. Είναι μεγάλο το διάστημα και δεν έχουμε και κανένα τρελό συναισθηματικό υπόβαθρο.Πώς να το χειριστώ, αφού μία ο πολύς καιρός που δεν είχα κάποιο ενδιαφέρον, μία το γεγονός ότι επικοινωνούμε συνέχεια, μία ότι μου άρεσε πάρα πολύ... έχω αρχίσει και τρελλαίνομαι (ξέρω ότι μόνη μου το προκαλώ αυτό στον εαυτό μου).Έχει κανείς σας παρόμοια εμπειρία είτε από την μια πλευρά είτε από την άλλη;Να κόψω την επικοινωνία γαιτί θα παιδευτώ; Αφού δεν είμαι τελικά τόσο κουλ όσο πίστευα.Υπάρχει περίπτωση να νιώθει και αυτός έτσι;Να το αφήσω να το δούμε πάλι από Σεπτέμβρη που θα γυρίσει (μπορώ άραγε;;)Υ.Γ. Συγνώμη για την πολυλογία
 
 
 
 
Scroll to top icon