ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

θελω μερικες φορες να νιωσω οτι μενεις ακομα μεσα στο μυαλο μου και με βοηθας να ανοιξουμε δρομους οπως τοτε που με αφηνες μεσα σε μια nirvana τεστοστερονης να παθιαζομαι μαζι σου σε καθε ιχνος του κορμιου σου καθε σπιθαμη σου.καθε εικονα διπλα σου επαιρνε κινηματογραφικη τροπη και καθε ηχος πολλαπλασιοαζοταν γλυκα πολλες φορες μεχρι να σε καλεσει κοντα μου. η αισθηση του παθους ειχε παντα μια αμφιδρομη σχεση μαζι σου και ενιωθα τον εαυτο μου να οικει σε κατι τοσο εντονο διπλα σου παντα με ωθουσες στην πλευρα που η αυτοθυσια γινοταν καθημερινοτητα για μας..ποτε δεν εκανες πισω οταν σου ζητουσα κατι, και με εμαθες να σκεφτομαι καλυτερα και για τον εαυτο μου..ποτε δεν θα εκανα πισω ακομα και οταν η εξουσια επαιρνε μορφη μπροστα μου..με ξερεις..παλευω για τα ιδανικα μου..δεν φορεσα ποτε κουκουλα ομως για να το κανω αυτο...δεν παλεψαμε για το χρημα θυμαμαι, δεν χρειαστηκε.αναπολω τις στιγμες που ερχομουν και σε εκλεβα απο την καθημερινοτητα σου και συστρατευονταν μπραβοι,ιερεις, καθολικοι και ορθοδοξοι να σε πανε πισω, κατι ξαφνικες διακοπες ρευματος που συνοδευονταν απο λαμπες πετρελαιου και μπραβους μαζι....ξερεισ τι θυμαμαι???θυμαμαι θυσιες δικες σου μεγαλες που ξεπερνουσαν καθε λογικη, κι βλεπω οτι ο κοσμος γυρω μου δεν ειναι ακριβως τοσο μεγαλοψυχος και υπερβατικος οπως εσυ.....και φαντασιωνομαι να σε βρω στουσ κολπους του μυαλου μου οχι ομως να ψαχνεις μανικετοκουμπα στο παρισι οπως την τελευταια φορα.....θελω να σε ξαναβρω να με αναζητας και να μην με δουλευεις οτι τα φτιαξες με μαυρο απο την νικαραγουα....